Epistulae

Εἰληφέναι σου γράμματα νομίζω καὶ μὴ λαβών. ἐν γὰρ τὼ λῦσαι τὴν πρὸς τὸν υἱὸν οὐ δικαίαι ὀργὴν καἰ ἐπαινέσαι ταῦτα οἷς τέως ἐπετίμας δῆλον ἐποίεις, ὡς ἥδιστ’ ἂν ἐπιστεί- λας οὐ θαρροίης. ἀλλ’, ὠγαθέ. καὶ θέλε θαρρεῖν καὶ ἐπιστέλ- λειν.

τῶν δὲ ἀηδῶν ἐκείνων οἱ τὰ καλά σοι γράμματα πε- πομφότες ἔχουσι τὴν αἰτίαν, μᾶλλον δέ, κἀκείνους ἀφίησιν αἰτίας τὸ παρ’ ἄλλων ἐξηπατῆσθαι. τὴν γὰρ τοῦ φενακισμοῦ πηγὴν οὐκ ἀγνοοῦμεν· ἣν ἐλεεῖν ἄμεινον ἢ μισεῖν.

βλέπων [*](9 Vii α΄, κδ΄. Vo α΄, ιη΄. Vi σνβ΄. D ρη΄. pr) [*](3 Apollinarium et Gemellum? cf. ep. 1541 6 cf. ep. 1641 10 Seeck 48 I. 11. 353. Silomon 22. cf. ep. 41 12 Anatolium. cf. cp. 41. Seeck 69 14 cf. ad t. I 142, 16 15 cf. ep. 41) [*](2 εἰ δὲ κτλ. videntur esse alterius epistulae 3 τὸ scripsi τὰ o G σαὗ G | τῶ παραινεῖν G sed εῖν in ras m 2 8 αὐτοὺς G 10 ἀδαμαντίνω D ἀνδρονίκῳ Vi Par. 3035 Βοισσον. Anecd. ΙΙ 414) 12 λύσαι D 13 ἐν ante οἷς Wolf 14 οὐ θαρροίης] ἀθαρροίης D | ὦ γαθέ libri edd | θέλε in- serui e V om ViD 17 ἑτέρων Vi ἀγνοοῦμεν· ἣν scripsi auctore Re ἀγνοουμένην libri edd)

αὐτίκα φυτὰ δῆλα, ἃ μέλλει κάρπιμ᾿ ἔσεσθαι.

καὶ πλείω διῆλθον ἄν, εἰ μὴ ᾔδειν ἐραστὴς ἐπαινεσόμενος, ἐν ᾧ καὶ τὸ ἀληθέστατον ἀπιστίαν ἐφέλκεται.