Epistulae

Τί τοῦτο νομίσαι χρή; πότερον ἀλογίαν ἢ δυστυχίαν ἢ πέρας αἰνίγματος; Ἀντωνῖνος ἐκεῖνος ὁ τῶν πατρῴων τοῖς ὡς εὐπορεῖ λέγουσιν ἀποστάς, μᾶλλον δὲ τοῦ μηδενὸς αὐτοῖς ἀπο- στάς, οὐ γὰρ ἦν οὐδέν, αὖθις ἠνάγκασται σιτηγεῖν. καὶ [*](5 VII ά, ρ(??). να γ΄, ζ. Vo γ', ζ΄ 13 VII α΄, [ρ(??)α']. Va γ', η'. Vo γ', η'. SII ε', οδ' et I ς, οζ. W ka'. Vind νη') [*](6 Seeck 128. 372. Silomon 47 7 Beryti 14 Seeck 136. 372. Silomon 42 16 Amm. M. XVIII 6, 1. Sievers 76 not. 37. Silo- mon 42) [*](1 ἵστω hbri corr Wolf 10 ἔλει Va 12 θατέρου scripsi ἑτέρου libri Wolf „τοῦ inserendum vel θατέρου leg.„ Re 14 φηίω W sed εὐφημίῳ in marg m 3 16 πέρας reposui e libris sed ς supra α add W 4 πiρα Wolf | γρ πατρῳων αὑτοῦ SI πατρῴων re- liqui libri Wolf 17 εὐποροῖ Va Ι μᾶλλον — ἀποστάς in marg Vo 2 18 οὐ repoflui e libris οὐδὲ Wolf Ι ἠνάγκασται W sed στ e σθ corr m 4)

τοιγαροῦν ὁ μὲν φεύγει τοῦ τὴν μητέρα ὁρᾶν ἐστε- ρημένος, τουτὶ γὰρ ἦν αὐτῷ πλέον οἴκοι μόνον, ὡς τά γε ἄλλα οὐδὲν ἀμείνων ἡ πατρὶς τῆς ἀλλοτρίας, Οἰδίπουν δὲ περιιόν τες ζητοῦμεν, ὅστις ἡμᾶς τῆς ἀπορίας ἀπαλλάξει.