Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Ἠ που πολλάκις σοί τε καὶ τοῖς γνωρίμοις ὑπὲρ Φοινί- κης γίγνονται λόγοι τοῦ μὲν τὴν φύσιν τῆς γῆς ὑπερεπαινοῦν- τος, τοῦ δὲ τὴν κρᾶσιν τῶν ὡρῶν, ἑτέρου τῆς θαλάττης τὴν [*](1 VII α΄, ροε΄. Va β΄, ϥη΄. Vo β΄, ϥη΄ 16 Vll α΄, ροζ΄. Va β, ϥθ΄. Vo β΄, [ϥθ΄]. S δ΄, λγ΄. Vi ροη΄. Vind νζ΄. D ρλγ') [*](2 Sievers 141 not. 41. Seeck 214. 369 3 Plat. Gorg. p. 519 B | Seeck 247 5 cf. ep. 294. 1433. ad t. II 279, 15. Schneidewin Goni. crit. 127 sq. Hiller ann. Fleckeis. 113,784 sq. Salzmann 13. V. Domaszewski, Die Hermen der Agora, Ber. der Akademie v. Heidelberg 1914 p. 5sq. 6 cf. ad t. II 251,2. Salzmann 41) [*](17 Sievers 83 not. 78. Seeck 71. 369) [*](3 „desideratur aliquid unde pendeant genetivi σχετλιαζόντων ἡμῶν et συνευχομένων“ Re 7 αὐτοῦ reposui e libris αὐτῷ Wolf sed corr Add 861 8 τἆλλα Vo 9 ἢν Va 17 τῷ αὐτῷ (i. e. Ἀνδρονίκῳ) S Vind D 18 ἤπου V Va Wolf 20 κρᾶσιν Va S | ὡρῶν Va Vo sed ω(1) ex o corr Va5 Vo5 ὀρῶν Vi | θαλάσσης Vi)

180
φορὰν τήν τε ἄλλην καὶ ἀφ’ ἧς ἡ βαφή, ἣν μηνυθῆναί φασι τὸ πρῶτον τύχη τινὶ διὰ κυνὸς οὐδὲν εἰδότος ὧν ἔπραττεν.

ἀλλ’ ἔγωγε τὸν ἄνδρα τοῦτον ὁρίζομαι τῶν ἐν Φοινίκῃ τὸ κάλλιστον μετά γε τὰ τῶν θεῶν ἱερά. ταῦτα δὲ αὐτὸς προσ- κυνεῖ καὶ ἔστι τοῦτο τῶν ἐν αὐτῷ καλῶν τὸ πρῶτον, ὅτι τὸ θεῖον ἐπίσταται. δεύτερον καὶ τρίτον οὐκ οἶδ’ ὅ τι θείμην, πάντα γὰρ ἴσα ἀλλήλοις.

ἀλλ’ ὅ γε καινότατον, ἐπὶ θρόνου γάρ, οἴου σύ, καθίζων ἀνέμιξε τῷ ἄρχειν τὸ φιλοσοφεῖν τῶν τι δοκούντων εἶναι καὶ ἀπειλούντων τοσοῦτον καταγελάσας ὅσον οὐκ οἶδ᾿ εἴ τις τῶν ἄλλων ἢ τῶν ἀνδραπόδων. τε γὰρ οὐκ εἶχον αὐτὸν ἀφελέσθαι, πῶς γὰρ τά γε οὐκ ὄντα; δεθείς τε ἡγήσαιτ’ ἂν ἐν λειμῶνι διάγειν τό τε τῆς ἀρχῆς ἐκ- βαλεῖν οὐ στερῆσαί τινος ἦν, ἀλλ’ ἀποδοῦναι σχολὴν.

οἶμαι δέ, οὐδ’ εἴ τις ἀπέσφαττεν, ἤλγησεν ἄν. οὐ γάρ, ὥσπερ οἱ πολλοί, φρίττει τὸν θάνατον, ἀλλ’ οἶδεν οὔσας τοῖς γε δι- καίοις ὑπὸ γῆς οὐ μικρὰς εὐφροσύνας.

ἥκει δή σοι θεα- τής τε ὧν πράττεις καὶ κριτής, προσθείην δ’ ἂν καὶ ἐπαινέ- της. οὗ τὴν ψῆφον ἢν λάβῃς, λήψῃ δέ, πλέον εἰς δόξαν νῦν ὑπάρχοντος ἔξεις καὶ ταῦτα ὄντος οὐκ ὀλίγου τοῦ νῦν

οὐδεὶς γὰρ τὴν ἐναντίαν Ἱερίῳ θήσεται τῷ τῶν μὲν [*](2 Poll. I 45 sq. 3 Hierium 15 cf. ad ep. 220 20 Seeck 175) [*](1 ἀφῆς Va 2 τοπρῶτον Vi | εἰδότος scripsi e εἰδυίας Vind Wolf 3 τῶν] τὸν Va 4 τὰ τῶν om Vi | inser Va3 om V Vo S 5 τοῦτο om Vind | τοπρῶτον Vi 6 δὲ δεύτερον Vind Wolf delevi 7 ἶσα Vo Vi | καινότερον (??) S ρον Vi | θρόνους D 8 γάρ om Vi | οἴου Vi | οὐκ τῷ] τὸ Vi 10 ὅδτις Vi | ἢ inserui e V Va Vo sed in hoc om S Vi Vind D Wolf | τὸν Va 11 τε om S Vi | αὐτὸν scripsi e V Va Vo Vi οὐκ εἶχον αὐτὸν S αὐτὸν οὐκ εἶχον Vind D Wolf 12 ἓν Vi | τότε D 13 ἂν ante ἦν Vi δ' Vo S Vi Vind Wolf | αὐτὸν post τις Vo Vind Wolf delevi 16 γῆν ε D | δή S δέ Vi Vind Wolf 17 πράττει Va Vo sed in hoc ς add m5 18 εἰ Vi | λήψει Vo sed ει in η corr m3 20 τὴν e libris om Wolf | Ἱερίῳ θήσεται] αἱρήσεται V Va sed in ιερίω m al add, Vo S sed in hoc γρ ἱερί[ῳ] in marg, Vi)

181
ἄλλων διαφέροντι κατὰ τὸν τῆς φιλοσοφίας ἔρωτα, τῶν δ’ αὖ φιλοσοφούντων τῷ χαίρειν ἐᾶν πώγωνα καὶ τρίβωνα καὶ βακτηρίαν.