Epistulae

Σχετλιαζόντων ἡμῶν οἴα πέπονθε Προκόπιος καὶ συν- ευχομένων λυθῆναι τὸν ζόφον Κιλίκων οἱ πολλὰ δὴ παρ’ αὐ- τοῦ χρηστὰ παθόντες ἀντ’ εὐεργεσίας Ἀγαμέμνονά φα- σιν. ὥσπερ γὰρ λύκοι προβάτοις ἐπιπεσόντες ἐρήμοις Μυσῶν λείαν τὴν τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ πεποιήκασιν οἰκίαν.

καίτοι ζῇ μὲν Προκόπιος καὶ χρημάτων ἐστέρηται, τἄλλα δέ ἐστιν ἡλίκος ἦν. ζῇς δὲ καὶ σὺ καὶ δύνασαι καὶ Προκόπιον ἔνα τῶν φίλων ἡγῇ καὶ φιλεῖν ὅλως οὐχ ἧττον ἢ ἄρχειν ἐπίστασαι. δεῖξον δὴ τοῖς πονηροῖς Κιλίκων, ὡς οὐ ῥᾴδιον τὸν ἄνδρα ἐλαύνειν.

καὶ μὴ θαυμάσῃς, εἰ περὶ πολλῶν κακῶν βρα- χεῖαν ἐπιστολὴν ἔπεμψα. ῥήτωρ γάρ ἐστιν ὁ κομίζων παῖς τε ἐκείνου καὶ συνηδικημένος καὶ γλῶτταν ἔχων ἀρκοῦσαν τῇ τρα- γῳδίᾳ