Epistulae

Μάρης ὁ θαυμάσιος καὶ συμφοιτητὴς ἡμῖν γεγένηται καὶ διδάσκαλος, αὐξηθεὶς γὰρ ἀπ’ ἐκείνου πρὸς τοῦτο ἦλθε, καὶ δύο τούτοις <τοῖς> δικαιώμασι τῷ μὲν ὑπάρχει τὸ τάττειν, ἡμῖν δὲ ὑπηρετεῖν ἀνάγκη.

μέλει δὲ τούτῳ Ζή- νωνος, ὁ δέ ἐστι τῶν περὶ τὸν ὕπαρχον καὶ νῦν ἥκει παρὰ σὲ εὖ τε πράξων, εἰ τοῦτο βούλοιο, καὶ μὴ βουλομένου τοῦτο, θάτερον δὲ οὐκ ἔρα, ἀλλ’ οἶδ᾿ ὅτι βουλήσῃ τὰ βελτίω μένος τε τοὐμὸν ἐν λόγῳ κἀκεῖνον αἰδούμενος ὃν καὶ ἐγώ.