Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
Καλά γε περιμένει τοὺς ἄρχοντας τὰ ἆθλα, εἴγε ταλαι- πωρήσονται μὲν καὶ τὰ αὑτῶν χείρω ποιήσουσι τῶν κοινῶν ἐπιμελούμενοι, λήψονται δὲ ἀμοιβὰς ὕβριν καὶ καταδίκην καὶ ἀτιμίαν καὶ κινδύνους.
ταῦτα γὰρ κεκύκλωκε νῦν τὸν ὑπὸ σοῦ μὲν οὐδὲν ἀτιμασθέντα, μεθ’ ἡμῶν δὲ βεβιωκότα [*](11 Vii α', ρμδ'. Va β', ξζ΄. Vo β', ξζ'. S δ', κθ'. Vind ν'. D ρκθ΄) [*](1 Artemid. onir. II 37 p. 140, 13 H 3 Her. VI 105. Paus. I 28,4; VIII 54,6 12 Sievers 229,5. Seeck 214. 367. Silo- mon 36) [*](1 πρὸς πίσαν Va sed ς inser m4 πίσσαν V Vo D Wolf cf. ep. 1342. t. I 521,20; II 25,12; 541,19; III 38,16; IV 470,8; VII 85,14 3 ὁ στέφανος om D 4 πρὸσ VaVo sed in hoc del et προσέστω suprascr m3 5 δὲ τῇ scripsi e VD δέ τις τῇ VaVo Wolf 6 οὐχ ὅσον inserui e VD om VaVo Wolf καὶ γὰρ εἰ ἱκανῶς δοκοῦσιν ἔχειν ἄλλων εἰς παίδευσιν coni Re | ἄλλ’ Vo sed add m3 7 ἔξεστιν Va Wolf 9 ἄλλως et coni Wolf ἄλλον coni Re Not (Cod. Bodl. Dorvill. X. I. 4. 27) (cum alter aliquis ad gloriam grassetur) 13 Καλά — 15 ἐπι- μελούμενοι laudavit Macarius Chrysoceph. Roset. Marc. fol. 95) [*](13 καλά Va sed ά del et καλῶς in marg m6 | γε om τὰ om Macar 14 αὐτῶν V Va Vo Wolf)
προσπεσόντες γὰρ ἄνθρωποί τινες ἐκεῖθεν ἥκοντες καὶ θρασέως εἰσελθόντες οὗ καθεύδει χρυσόν τε ἐζήτουν καὶ καταβάλλειν ἐβόων πόσον, οἴει, χρυσόν; μὴ φαινομένου δὲ σήμαντρα πανταχοῦ, καὶ πολὺς ὁ θόρυβος, ἡ γυνὴ δὲ ἐν ἐκ- πλήξει καὶ τὸ βρέφος μικροῦ τῆς νηδύος οὐ κατὰ νόμον ἐξέ- δραμεν.
ἡμεῖς μὲν οὖν οὗπέρ ἐσμεν κύριοι πληροῦμεν, συν- αχθόμεθα τῷ φίλῳ, σὺ δὲ παρ’ ᾧ τι πλέον μεθ’ ἡμῶν μὲν συνάλγησον, μόνος δὲ ἐπικούρησον χρηστός τε φαινόμενος καὶ τῇ δυνάμει χρώμενος.
ἴστω δὲ πρῶτον μὲν τῆς χάριτος τὸ μὴ δι’ ὀργῆς λαβεῖν τὴν μονήν, μᾶλλον δὲ τὸ τὴν ὀργὴν ἐπὶ τοὺς οὐκ ἀφέντας ἐξελθεῖν μετενεγκεῖν· δεύτερον δὲ τὸ τὴν ἐπικειμένην ζημίαν.
οὐκ ἔστι τῶν ῥεόντων ἃ ζητοῦμεν, οὐδὲ γὰρ ἃ πράττεις καθημέραν τῶν ῥεόντων ἐστίν, οὐδέ γε πάσης γνώμης, ἀλλὰ τῆς σῆς μόνης. μὴ οὖν θαυμάσῃς, εἰ πάλαι διδάσκων ἡμᾶς, ὡς κἀν τοῖς ἀμηχάνοις ἰσχύεις, ἀπαιτῇ παρὰ τῶν ἐκεῖνα ὁρώντων ἕτερα ἐκείνοις ἐοικότα.
ἀλλ’ ἐννοήσας τε ὅθεν ἡ καταδίκη καὶ τὸ πρᾶγμα μεμψάμενος καὶ [*](1 Seeck 361 3 Sievers 229. Seeck 361. 370 cf. ep. 222) [*](2 ἀναγκάζη οι S ἀναγκάζῃ V Vo D Wolf | τὰ om Va 3 βαλ- βίδος Va Vo S Vind D Wolf | ἀρθὲν scripsi ut coni Re αἱρεθὲν αἱρεθὲν reliqui libri sed ἀρ supra αἱρ Vind, Wolf 5 θαρσα- λέως S | καθεύδοι SVind 6 καταβαλεῖν Va | δὲ om 9 „post οὖν videtur ἔρανον excidisse; est Demosthenica dictio ἔρανον πληροῦν φίλῳ a nostro imitatione repetita“ Re Va | τί Vind | μὲν om VD 11 δὲ] τε Vo sed in m3, S 12 πρέπον D 13 τὸ om Vind 14 λύσαι Vo 15 et 16 ῥεόντων scripsi e V S Vind D ut coni Re ῥαιόντων VaVo sed in hoc αι in ε corr m3, Wolf 16 καθ’ ἡμέραν D 19 ἀπαιτεῖ D 20 ἐννοήσας S | τε ὅθεν scripsi ὅθεν τε Wolf | τε post πρᾶγμα inserendum coni Re)