Epistulae

Οὐχ ὁ Φιλόξενος μόνον ἐπανήκων ἀμείνων ἐξώρμησε τὸν ἀδελφόν, ἀλλὰ καὶ τοῦ Φιλοξένου τις ἀνεψιός, οἶσθα γὰρ ὃν ἐγὼ λέγω καὶ λέγειν οὐκ ἐθέλεις εἰδώς.

ἢ τούτου γε ἕνεκα τοῦ δευτέρου παρὰ σὲ χρῆν καὶ τὸν Φιλόξενον καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν ἐκείνου φοιτᾶν, ὡς οὐδέν γε παρ’ ἡμῖν οὔτε τοσοῦτον οὔτε τοιοῦτον ὁποῖον τε καὶ ὁπόσον παρὰ σοί; καί- τοι Τιτιανὸς τῇδε τοῖς λόγοις προστίθησιν, ἀλλ’ ἐγὼ τὸν οἶκοι [*](11 Vii α', ρκθ'. VI ε', ρμθ' (fol. 369v). Va β', νβ'. Vo β', νβ') [*](12 Sievers 278,2. Seeck 43. 366. Silomon 36) [*](4 σοὶ] σὺ Va 5 ταὐτὰ Va Vo | ὀνήσαι Vo sed e corr 8 δὲ Va Wolf | δὲ post ὁμολογεῖν inser Vo4 13 ἡμῖν ἐξώρμισε Vi 16 ἐχρῆν Va χρὴ VI 17 οὔτε inserui e Vi om VII Va Vo Wolf 19 τοῖς λόγοις insemi e VI om Vii Va Vo Wolf | προστίθησα VII sed post α ras 2 vel 3 litt et προστίθησιν ἀλλ’ corr m4) [*](14 τις ἀνεψιός] ὁ σὸς υἱὸς δηλονότι suprascr Vo4 (Titianus) cf. ep. 121)

τῇ μέντοι μητρὶ τοῖν νεα- νίσκοιν ἐκείνοιν λέγειν, ὃς ἔστι καὶ παρ’ ἡμὶν θέρος καὶ πνεῖ τότε μέτριος ἄνεμος.