Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Ἥρου με, εἰ σε προσδοκῶ περιέσεσθαι τῶν πραγμάτων. προσδοκῶ. δεύτερον ἐπόθεις μαθεῖν, εἴ σοι δόξαν ἀπὸ τῶν παρόντων εἰκάζω χρηστὴν ἔσεσθαι παρὰ τοῖς δυνατοῖς. εἰσὶν ἐλπίδες· ἅ τε γὰρ ποιεῖς, οὐ σιγᾶται τῇ τε ἀκοῇ τὸ θαυμά- ζειν ἕπεται.

νῦν γέ τοι τοιοῦτος ἥκει λόγος, ἐφ’ ᾧ τίς οὐκ ἀνέκραγε; λέγεταί τις ἄνθρωπος ἐν τοῖς ὑπηρέταις εἶναι νῦν πρῶτον κεκρατημένος, τὸν παρελθόντα δὲ ἄρα χρόνον ἅπαντα [*](1 Vii α, ρκβ'. Va β', με'. Vo β', με' 13 VII α', ρκγ'. Va β', μς'. Vo β', μς') [*](2 Sievers 79 not. 52 Seeck 202. 366. Silomon 36 4 cf. ep. 115 5 Phasganii 14 Seeck 244. 366. Silomon 36) [*](2 „quem parum absum quin cum Valesio et Wolfio pro eo habeam cuius historiarum libri latini extant“ Re 3 μαι] δὴ δέχομαι Re 4 δὲ Wolf 5 ἐμὲ scripsi με libri Wolf 8 ἥντινα reposui e libris ἢν Wolf | ἔδωκά om V Vo 9 Vo sed ὁ supra ῷ m4 10 δὲ inserui e V Vo sed in hoc inser m4 om Va Wolf 15 εἴρου Va 20 λέγεται τίς Va Vo 21 παρόντα V Va Vo sed in hoc παρελθόντα snprascr m4)

140
πάντων ἐκράτει.

πολλὰ τοιαῦτα σὺ μὲν ἐργάσῃ, κομιεῖ δὲ πανταχῆ τὸ στόμα τῆς Φήμης. καὶ βασιλεῖ μὲν ἐντεῦθεν, ὡς εἰκός, ἡδονή, σοὶ δὲ ἀμοιβαί.