Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
Πολλοῖς ἐκέλευσέ με τῶν παρ’ ἡμῖν οὑτοσὶ Δωρόθεος γράφειν ἡγούμενος ἐκ πολλῶν ἀνδρῶν πολλῶν ἀπολαύσεσθαι τῶν ἀγαθῶν· φανεῖσθαι γὰρ τὸν μὲν πρᾷον ἴσως, τὸν δὲ [*](6 Vii α', (??)β'. Va β', [ιε']. Vo β', ιε' 16 VII α', γ'. Va β', [ις]. Vo β', ις'. S α', (??)ε'. Vi σμέ) [*](7 Seeck 84. 363. Silomon 34 13 cf. ep. 785. 937. ad t. IV 280,13. Salzmann, Sprichwörter 64 17 Sievers 84 not. Seeck 301. 363. Silomon 34 18 Seeck 222) [*](1 καὶ inserui e V om VaVo Wolf 3 τοῦτο] τοῦ Va με om V | πράως V | ἄνδρα scripsi e V sed α(2) ex ασ corr m4 ἄνθρωπον Wolf 9 κυριακὸν V sed ρια corr m5 | ἅπαντας 10 διπλὴ V 12 ἡμῖν V sed ῖν corr m5, Vo sed circum- punctum 18 πολλαῖς Va sed α corr m2 | ὑμῖν Vi 19 λαύεσθαι Vi 20 πρᾶον VSVi)
ἐγὼ δὲ ἔφην πρὸς αὐτόν, ὡς οὐ πολλοῖς ἄρα δέοι γράφειν, ἀλλ’ ἑνί, πὰρ ᾧ τὰ πάντα. τί μὲν γὰρ ἡμερώτερον Θεμιστίου; τίς δ’ οὕτω τοὺς Τυνδαρίδας ἐν τῇ περὶ τοὺς ξένους σπουδῇ τιμᾷ παρὰ τῷ δὲ τοσαύτη προθυμία; τί δ’ οὐχ ἧκεν εἰς τέλος ὧν ἥψατο;
ὁ δ’ ὡς ἤκουσε τοὔνομα, σκιρτήσας καὶ μειδιάσας τούτου μὲν ἔφησεν ἐπιθυμεῖν, μεῖζον δὲ αὑτοῦ τὸ πρᾶγμα διόπερ οὐκ αἰτῆσαι.
ἀλλ’ εὖ ἴσθι, καὶ τούτου Δωρόθεος ἄξιος καὶ ἔτι μείζονος. ‘ὲν δέ, οἶμαι, μεῖζον τῆς παρὰ σοῦ ῥοπῆς, ἡ παρὰ τῶν θεῶν. ὧν εἰκότως ἂν εὐμενῶν τυγχάνοι τῆς εἰς φίλους ἀρετῆς εἵνεκα.
οὗτος γὰρ Ἀργυρίου ἡμῖν τὸν οἶκον, ὃν ἀγαπᾷς τε καὶ ὑφ’ οὗ θαυμάζῃ, σέσωκεν εἰς πάσας μὲν ἀνάγκας ἀχθείς, νικήσας δὲ καρτερίᾳ τὴν Φαλά- ριδος ὠμότητα, τὸ δ’ ἀποθανεῖν, εἰ συμβαίη, πρὸ τοῦ τὸν ἑταῖρον ἀδικῆσαι θέμενος.
ζῇ μὲν γὰρ διὰ τὴν Τύχην, ὅτε δὲ ἐπ’ αὐτὸν ἐφέροντο τῶν πληγῶν αἱ νιφάδες καὶ ᾔκιζον τοὺς ὤμους, αὐτῷ τε καὶ τοῖς ὁρῶσιν ἐλπὶς ἦν, ὡς αὐτίκα δεήσει κεῖσθαι. λαβὼν δὲ ἔννοιαν, καὶ γὰρ τῶν παιδείας μετ- ειληφότων ἁνὴρ, οἵαν δόξαν ἐφ’ οἴοις ὑπὲρ φίλων κινδύ- νοῖς ἐκτήσαντο τῶν παλαιοτάτων τινές, ῥήματι μὲν ψευδεῖ τὸν ἑταῖρον οὐκ ἀπώλεσε, τῇ δικαίᾳ δὲ ἀρνήσει τὸν μὲν ἐξ- [*](2 cf. ep. 374 5 Pind. Ol. III 1 12 Seeck 222) [*](1 αὐτῷ libri Wolf 2 ἔφην scripsi e V Vo S Vi ut coni Re ἔφη Va Wolf 4 τὶ Vi sed ι ex o corr m2 | ἡμερώτερος qui sine dubio etiam τίς scribi voluit | τίς Vo sed ς add) [*](5 post τυνδαρίδας lac 5 litt S 7 ὅδ’ V Vi | ἤκουσε Vo ε ex α corr m2 8 αὐτοῦ libri Wolf 11 τοῦ θεοῦ οὖ et εὐ- μενοῦς S | τυγχάνοις S τυγχάνεις Vi 12 ἕνεκα V 13 τε om S | ἀφ’ Vi 14 τῆ ante καρτερία Va 15 Vi | δ᾿ inserui e V Va Vo om S Vi Wolf 16 ζῆ V 17 ᾔκιζον scripsi διῴκιζον V διώκιζον VaVo διήκιζον S Vi „aut διῃκίζοντο leg. aut διηκόντιζον“ Re 18 αὐτώ Vi 20 ἁνήρ scripsi ἀνὴρ libri VVolf 21 ἐκτήσαντο Vi sed ν suprascr m2 | μὲν] Vi 22 τᾶ Va sed α corr m2)
καἰ νῦν ὅταν χαίρῃς Ὀβοδιανὸν θεώμενος, τὸν Δωρόθεον παραβαλεῖν ὡς παρ’ ἐκείνου τοῦτον ἔχων τοῦ τὰ τῶν φιλο- σόφων δείξαντος ἐν ἑτέρῳ βίῳ. τίς ἂν οὖν ἦν οὗτος φιλο- σοφῶν; καὶ γάρτοι τῆς πόλεως εὐεργέτης ᾄδεται. καὶ νῦν ὅτου ἂν οὗτος διὰ σοῦ τύχῃ, τετύχηκεν ἡ πόλις.
εἷχον μὲν ἕτερα μυρία λέγειν, ἐν οἷς ἐστι καὶ τὸ λόγων ἀκούειν τε ὡς ἥδιστα καἰ κριτὴν οὐ φαῦλον εἶναι, μικρὰ δὲ ἐπὶ μείζοσιν οὐκ ἂν βουλοίμην λέγειν, ἄλλως θ’ ὅτε σύ μοι περὶ ἐκείνων ἐπι- στελεῖς.