Selecta in Psalmos [Dub.]

Τοῦ αὐτοῦ. Ἐγγύς ἐστιν ἡ δικαιοσύνη τοῦ πεφυκότος δικαιοπραγεῖν· πολλῷ δὲ πλέον ἐστὶν ἐγγύτερον τῶν κατʼ ἐνέργειαν κτησαμένων δικαιοσύνην καὶ γνῶσιν.

??ὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσας αὐτὰ, κ. τ. ἑ Ἡ γνῶμοι ἀρχῆθεν ἀρξαμένῳ τοῦ θεοσεβεῖν ἐλήλυθεν τῶν σῶν μαρτυρίων· συνεργούμενος γὰρ ἀπὸ νενοηκέναι τὰ μαρτύρια τὰ παραδεδομένα, οὕτως ζόμην, καὶ ἠκοντιζόμην ἐπὶ τὴν γνῶσιν, καὶ ν, ὅτι τὰ μαρτύρια εἰς τὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσας. ἐθεμελίωσεν ὁ Θεὸς τὰ μαρτύρια, οὐδέπω λήἰς τὸ θεμελιοῦσθαι, ἀλλὰ ζῇ τὸ θεμελιούμενον οἰκοδομούμενον. Τί δὲ ἐποικοδομεῖ; προστάγμαντολὰς, δικαιώματα, κρίματα, σοφίαν, γνῶσιν· οὕτως ἀπαρτίζει τὴν οἰκοδομὴν ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς ις, λόγοις σοφίας, ἐπιστήμης γνώσει· ἅτινα ἐὰν τὴν θεμελίωσιν τεθῇ, ἔχει τις ἑαυτοῦ οἰκοδόμητέλειον, ἄξιον τοῦ ἐνοικῆσαι ἐν αὐτῷ τὸν Θεὸν μπεριπατῆσαι.

δε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελοῦ με, ὅτι νόμου σου οὐκ ἐπελαβόμην, κ. τ. ἑ. Μακάριον πιον τοῦ Θεοῦ ταπεινοῦσθαι· φησὶ γὰρ Ἰάκωβος· πεινώθητε ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ὑψώσει ὑμᾶς. » ν τοίνυν οὕτως ταπεινωθῶμεν, κἂν ὑπὸ δαιμόἐπιβουλευθῶμεν, κἂν ὑπὸ ἀνθρώπων μισούντων ἀρετὰς πολεμηθῶμεν, ἔχομεν τὸν Θεὸν ἐξαιρού ν, μόνον ἵνα τοῦ νόμου αὐτοῦ μὴ ἐπιλαθώμεθα, ὲ ἀποκάμωμεν ἐν ταῖς θλίψεσι.

ακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία, ὅτι τὰ διώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν κ. τ. ἑ. Εἰ ἡ σωία ἐστὶ τῆς λογικῆς φύσεως ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ, η δὲ καθαραῖς ψυχαῖς ἐγγίνεται, καλῶς λέγεται ι Μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία· εἰς γὰρ καχνον ψυχὴν οὐκ εἰσελεύσεται σοφία. » Οὗ γὰρ ὺς ἡ κρίσις, ἐγγὺς καὶ ἡ σωτηρία· καὶ οὗ μαν ἡ σωτηρία, καὶ ἡ κρίσις μακράν. Διὰ τί; Ἐπειὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησεν. Οὐ γὰρ ἡ ηρία σου φεύγει ἡμᾶς, ἀλλʼ ἡμεῖς αὐτήν· Ἦλγὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ σωτηρία, ζητῆσαι σῶσαι τὸ ἀπολωλός. »

ἱ οἱκτιρμοί σου πολλοὶ, Κύριε· κατὰ τὸ κρῖσου ζῆσόν με, κ. τ. ἑ. Ἔλεο· ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν σίον αὐτοῦ, ἔλεος δὲ Κυρίου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα· ὁ δικαιότατος γὰρ ἄνθρωπος ὡς πρὸς τὴν ἀκριβῆ Θεοῦ κρίσιν ἐλέου δεῖται Θεοῦ· ὅπου γε καὶ αὐτὸ δοκεῖν γεγονέναι δίκαιον, ἐλέῳ γίνεται τοῦ Θεοῦ. γὰρ ἄξιόν τις πεποίηκεν αἰωνίου μακαριότητος; ἐν δὲ ἀκρίτως ὁ Θεὸς ποιεῖ, οὐδὲ ζωοποιεῖ. Οἱ τιρμοὶ δὲ πολλοὶ, πολλῶν ὄντων, ἐφʼ οὓς γίται.

Τολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ θλίβοντες· ἐκ ν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα, κ. τ. ἑ. « Μακάι, φησὶν, οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι τῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. »

Τοῦ αὐτοῦ. Τὸ πλῆθος ἐχθροὺς ὁρατοὺς καὶ ἀοράς αἰνίττεται, ὧν οἱ διωγμοὶ καὶ αἱ θλίψεις διά· ροι. Οἱ μὲν γὰρ φιλίαν ὑποκρινόμενοι τὰς ἡδονὰς οβάλλουσιν· οἱ δὲ τὴν ἔχθραν γυμνώσαντες πᾶν ος πειρασμῶν ὑποφέρουσιν. Ἀλλʼ ἡμεῖς ἐκ τῶν [*](64 Jac. iv, 10. 67 Sap. i, 4. 69 Luc. xix, 10. 80 Matth. v, 10.)