Panarion (Adversus Haereses)

Ἤρκει μὲν ἡ θέα τῆς σῆς θεοσεβείας, πάτερ, ἐμπλήσασα πνευματικῶν ῥημάτων καὶ ἐμφυτεύσασα τὸν τοσοῦτον πρὸς ἡμᾶς πόθον γεγεονότα <τοῖς> τῆς σῆς αὐτοψίας μεταλαβοῦσιν.

ἀλλ᾿ ἐπειδὴ πρόδρομος φήμη μαθητοῦ τοῦ σωτῆρος κηρύττουσα τὴν τῆς εὐωδίας τῶν ῥημάτων καὶ πράξεων ὀσμὴν ἄγχει καὶ λέξεων καὶ νοῦ κορεσθῆναι, ἔδει μὲν αὐτοψίᾳ ἐλθόντας μεταλαβεῖν τῆς ἐκ θεοῦ σοι δοθείσης χάριτος ὡς τοῖς ἀποστόλοις. [*](1 über die Abfassungszeit des Panarion (375 — 77) vgl. Panarioii prooem. II 2, 3 h. 48, 2, 7 h. 66, 20, 5. Unsere Überschrift nennt eine Durchschnittszahl (376); der Brief muß in Wirklichkeit ein Jahr früher fallen. nimmt gleich im prooem. 1 1, 1; S. 155, 4 u. prooem. II 2, 5; S. 170, 25 des Panarion darauf Bezug. S. auch Zahn, Gesch. neutest. Kan. II 1, 220 A. — 3 — 5 vgl. die Vorbemerkung zum Ancoratus S. 1, 4 f — 18 zu πρόδρομος φήμη vgl. den Brief des Palladius an der Spitze des Ancoratus S. 4, 8 f G U Μ) [*](3 Παλαιστηνὸν U 4 <ποτε> * 5 νυνὶ GU 5 f Κωνσταντείας 6 Ἀκακία, von áterer Hand verbessert M 7 vor ἀρχιμανδριτῶν + καὶ GU; aber vgl. Ζ. 13 8 Χαλκίδος] Καρχηδόνος U | <αἰτησάντων αὐτὸν> *, vgl. Ancoratus S. 2, 4 u. 3, 5 9 <ἄλλων> * 12 ἡμῶν] μου G U 17 <τοῖς> * | ἡ G 18 κηρύττουσα *] κηρύττει GU M 19 ὀσμὴν Klosterm., nach Phil. 4, 18] ὁρμὴν G U M | ἄγχει] ἄχρScaliger falsch, vgl. S. 154, 12 20 δοθείσης σοι U)

ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἠ ὀδὸς ἐπεσχέθη ὑπὸ τῆς ἀρρωστίας τῆς σωματικῆς κη( καὶ τῆς ταλαιπωρίας, οὐκ ἰσχύσαμεν αὐτοὶ γενόμενοι πρὸς τοὺς σοὺς πόδας προκυλινδούμενοι ἀκοῦσαί τε καὶ μαθεῖν τὰ ἐκπορευόμενα πνευματικὰ ἅγια βήματα ἐκ τοῦ σοῦ στόματος.

πιστεύομεν γὰρ ὅτι εἰ ἦμεν ἄξιοι ἀνελθόντες τε καὶ ἀκούσαντες ἐστηριζόμεθα τὴv πολιτείαν ἥν προβεβλήμεθα, εἰ ἐσμὲν ἄξιοι τὸ τέρμα ταύτης καταλαβεῖν.

τῆς οὖν ἀρρωστίας καταλαβούσης δεόμεθα τῆς τοσαύτης σου θεοσεβείας, μὴ φθονήσῃς μεταδοῦναι ἡμῖν ἀπὸ τῶν δεδωρημένων σοι ἀληθῶς ὐπὸ τοῦ σωτῆρος.

ὁμολογοῦμεν γὰρ οὐ μόνον ἡμεῖς, ἀλλὰ καὶ πάντες οἰ ἀκούοντες, ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ γενεᾷ νέον σε ἀπόστολον ἤγειρεν ἡμῖν καὶ κήρυκα ὁ σωτήρ, Ἰωάννην νέον, τοῦ κηρύσσειν τὰ ἀφειλόμενα φυλάττεσθαι ὑπὸ τῶν τὸν δρόμον τοῦτον προβαλλομένων.

τοῦ οὖν κοινοῦ ἀδελφοῦ Μαρκέλλου ἐπὶ τῇ τοσαύτῃ φήμῃ ἀγχομένου καὶ ἑλκομένου τῇ ποθήσει τῆς σῆς θεοσεβείας, ἄντος τε καὶ τῆς ἡμετέρας μάνδρας, αὐτόν τε ὑπηρέτην ἐσχηκότες τῆς τοσαύτης ὁδοῦ, καὶ νεοκατηχήτου ὄντος, ἐπετρέψαμεν Ε; τὴν τοσαύτην ἡμῶν τόλμαν τῶν ἁμαρτωλῶν πρὸς τὸν μαθητὴν δε τοῦ σωτῆρος.

ὅ δὲ ἀξιοῦμεν, τῶν ῤηθέντων σοι πρός τινας ἀδελφοὺς εἰς παιδείαν δωρήσασθαι, ὅπερ σοὶ μὲν τῷ δικαίῳ ἀβαρές, ἡμῖν δὲ τοῖς ἁμαρτωλοῖς μεταλαβοῦσιν εὐφρανθῆναι ἐν κυρίῳ. ἐμπλησθέντες γάρ σου τῶν πνευματικῶν ῤημάτων ἐπικουφιζόμεθα τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν.

ἠκούσαμεν δὲ ἐπικληθέντα ὀνόματα ὑπὸ τῆς σῆς τιμιότητος ταῖς αἱρέσεσιν, ὧν ἐκάστης θρῃσκείας ἀξιοῦμεν τὴν σὴν θεοσέβειαν διαρρήδην ἡμῖν δηλῶσαι τὴν αἵρεσιν. <οὐκ> ἴση γὰρ ἁπάντων ἡ δωρεά.