Panarion (Adversus Haereses)

πότερον τῆς οὐσίας ὅλης ἢ οὐχί, πρὶν βασανίσαι λέγουσι, ὅτι ὅλης. ἐὰν δὲ προσαπορήσωμεν, συμπεριφερόμενοι τῇ ἀκεραιότητι αὐτῶν καὶ οὐδὲν περὶ τοῦ ῥευστῆν *, ἐξετάζοντες. εἰ συναναστήσονται τὰ ἀπορρεύσαντα ἐν φλεβοτομίαις αἴματα καὶ τἁ ἐκτακεῖσαι ἐν νόσοις σάρκες καὶ τρίχες πᾶσαι αἱ πώποτε γενόμεναι ἡμῶν ἤ μόναι αἰ ἐπὶ τῷ τέλει πρὸς τῇ ἐξόδῳ, θλιβόμενοι ὁτὲ μὲν προσκόπτουσι [καὶ] τῇ

γινομένῃ ἐξετάσει, [*](1 Psal. 1, 5 M U 5-S. 420,6 aus Methodius wiederholt S. 421,2-422, 1 (= Method.; dazu der von Bonwetsch in seiner frühern Ausgabe S. 88, 34ff übersetzte slavische Text=Method.slav.); den an unserer Stelle vorliegenden Text hat Epiph. jedoch unmittelbar aus Origenes geschöpft) [*](1 οὕτως *]ὡς ΜU| λέγει + <γοῦν>?* 2 οἱ<U 4 σκωπωλῶς Μ 5 φησίν<Μethod. 6 τοὺς ἀσεβεῖς <U 6f καὶ τῆς — καταξιοῦσθαι<Μethod. 7f καὶ ποταπὴν—σαμηνίζοντες<Μethod. 8 γὰρ<U | δοκῶσι] προσδοκῶσι Μ δόξωσι U 9 ἡ βάσανος]ἡ ἀνάστασις Μethod. slav. | διελέγχει Μethod. slav. | τὸ ἐξῆς ἀκόλουθον *]τὸ ἐξῆς ἀκολούθως Μ U τὰ ἐξῆς ἀκολούθως Μethod. das Weitere dem entsprechend Method. slav. | oὐ]μὴ Μethod. 10 μὴ κεκρατηκότας —τρόπον <Μethod. | τόπων Μ 11 οὖν]δὲ Method. aber nur Method. slav. | αὐτῶν, τίνος] αὐτῶν <ΜU τινός αὐτῶν Method. slav. | ἀποκρίνονται<Method. slav. | φησίν <Μethod. 12 ἃ νῦν]ὦν U ὦν νῦν Method.13 πότερον] uieder Method. slav. | οὐσίας + αὐτῶν Μethod.slav. 14f καὶ οὐδὲν -ἐξετάζοντες <Method. 14 [καὶ]?* 15 * etwa <καταλαμβανόντων>* |συναναστήσεται Method. 16 καὶ]ἤ Method.slav. | αἱ ἐκτακεῖσαι ἐν νόσοις <Μethod.slav. 17 πᾶσαι <Method. | αἱ πώποτε γενόμεναι] die einstmals ausgefallenen Method.slav. | ἡμῶν <Μethod. | ἐπὶ τῷ τέλει <U Method. 18 ἐξόδῳ + Ηaare u. Fleisch Method.slav. | θλιβόμεναι Μethodo. (in U) 18-S. 420,3 ὁτὲ μὲν — συναναστήσεσθαι] εἰς τὸ τῷ <ἐξεῖναι*> ποιεῖν ὅ βούλεται προστρέχουσιν Μethod. so nehmen sie ihre Zuflucht zu dem Willen u. der Macht Gottes Method.slav. 18 [καὶ] * )

οἱ δὲ γενναιότεροι αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀναγκάζωνατι τὰ αἴματα αὐτῶν συνάγειν τῷ λόγῳ τὰ πολλάκις ἀπεκκριθέντα τῶν σωμάτων ἡμῶν καὶ τὰς μεταβαλλούσας σάρκας ἐν νόσοις <εἰς> ἰδρῶτας ἢ οἵαν δήποτε ὕλην, φασὶ τὸ ἐπὶ τέλει ἡμῶν ἀνίστασθαι σῶμα.

11. Ταῦτά ἐστι τά τοῦ προειρημένου ἐθελοσόφου ἐπαπορητικὰ πρὸς τὴν ἀλήθειαν λεξίδια, ἃ ἀναγκαίως παρεθέμην εἰς παράστσιν τοῖς βουλομένοις εἰδέναι τὸν πάντα νοῦν αὐτοῦ τῆς περὶ ἀναστάσεως ἀπιστίας. καὶ γὰρ καὶ ἄλλα ἔχει μεθ᾿ ἕτερα * πολλὰ ἐν ταύτῃ τῇ τοῦ ψαλμοῦ ἀκολουθίᾳ.

φάσκει γάρ »διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται οἱ ἀσεβεῖς ἐν κρίσει«· ἐντεῦθεν δὲ ἐπιλαμβάνεται καὶ ἐπέκεινα <κατὰ> τῶν τὴν ἀσφαλῆ ἀνάστασιν ὁριζόντων καὶ τὴν βεβαίαν ἐλπίδα τῆς τῶν τὴν ἀσφαλῆ ἀνάστασιν ὁριζόντων, ὡς ἀκεραίων ὅντων, πολλὰ μοχθηρὰ ἐπειπὼν καὶ σοφιστικήν τινα ὑπόνοιαν ὑφηγησάμενος,