Panarion (Adversus Haereses)

ἵνα δείξῃ [*](1 ff vgl. Ancoratus c. 9, 4; I 16, 17ff — 3 Matth. 16, 16 – 4 Matth. 16, 18 – 18ff vgl. Ancoratus c. 9, 2; I 16, 9ff c. 118, 1f; I 145, 27ff –9f Act. 5, 3f – 14 Joh. 21, 16. 17 – 21 – 27 Cant. 2, 10 – 13) [*](M U) [*](2 ὡκοδόμητο U 3 vor υἱὸν +τὸν U | υἱὸν] Ἰησοῦν Μ 5 τῷ]τὸ Μ 6 τοῦ *] τῆς Μ U 10 ψεύσασθαι + ὑμᾶς Μ | τὸ πνεῦμα τὸ ἄγιον U 11 καὶ οὐκ ἀλλότριον θεοῦ < Μ 13 ὑποστρέψαντα U | τε] δὲ Μ 14 καταξιωθῆναι *] καὶ καταξιωθέντα ΜU 14f πρόβατα u. ἀρνία vertauscht U 16f εὐθεμελίώτατος (2 Akzente) U 18 ἐμπνέωσι Μ 20 ὡς < U | αὕτη Μ |[ἡ]*, vgl. S 374, 22 24* etwa <τῶν χειμώνων>* |* <τῶν ἁμαρτημάτων>* 25 vor καιρὸς + ὁ U | τομῆς] φθογγῆς Μ | ἔφθασε U)

ἀλλὰ καὶ ἄνθη ἐχβαλλοίσης καὶ τοῦ κηρύγματος τῆς φωνπης ἐν τῇ ἐρήμῳ βοώσης τουτέστιν ἐν τῇ γῇ ἡμῶν καὶ συκῆς τῆς ποτε καταραθείσης ἐκβαλλούσης τοὺς ὀλύνθουσ, τοὺς καρποὺς τὴς μετανοίας ἥδη ἐπὶ τοῖς κλώνεσι καὶ δένδρεσι φαινομένους, ἀμπέλουσ δὲ ἥδη κυπριζοίσας τὸ εουδμον τῆς τοῦ εὐαγγελίου πίστεως κήρυγμα.

ἐπειδὴ δὲ εὐθὺς κέκληκε τὴν τοιαύτην καὶ εἶπεν »ἀνάστα ἐλθέ«, * ἀνάστα ἀπὸ νεκρότητος ἁμαρτημάτων καὶ ἐλθὲ ἐν δικαιοσύνῃ, ἀνάστα ἀπὰ παραπτώματος καὶ ἐλθὲ ἐν παρρησίᾳ, ἀνάστα ἀπὸ ἁμαρτιῶν καὶ ἐλθὲ ἐν μετανοίᾳ, ἀνάστα ἀπὸ παραλύσεως καὶ ἐλθὲ ἐν τελειότητι, ἀνάστα ἀπὸ λωβήσεως καὶ ἐλθὲ ἐν ὑγείᾳ, ἀνάστα ἀπὸ ἀπιστίας καὶ ἐλθὲ ἐν μετανοίᾳ, ἀνάστα ἀπὸ ἀπωλείας καὶ ἐλθὲ ἐν εὑρέσει.

ἐπειδὴ δὲ ἥδει τὸ θεῖον λόγιον ὅτι μετὰ πρώτην μετάνοιαν καὶ μετὰ τὴν πρώτην κλπησιν καὶ ἴασιν, ὡς εἰπεῖν, συμβαίνει τῇ ἀνθρωπότητι πολλὰ παραπτώματα, πάλιν λέγει »ἀνάστα ἐλθέν, ἡ πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου, καὶ ἐλθέ, σὺ περιστερά μου«.

δεύτερον ταύτην καλεῖ καὶ οὐχ ἅπαξ. τὸ δὲ δεύτερον οὐκ ἴσον τῷ πρώτῳ. φησὶ γὰρ ἐν τῇ προτέρᾳ κλήσει οὕτως »ἀνάστα ἐλθέ, [ἡ] πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου«. τὸ μὲν πρῶτον »ἀνάστα ἐλθέ«, καὶ οὐκ εἶπεν »ἐλθὲ σύ«.

καὶ τὸ δεύτερον προστίθησι τὸ ἄρθρον, ἴνα δείξῃ κλῆσιν οὐ δευτέραν, παρηλλαγμένην μετὰ τὴν πρώτην, ἀλλὰ ἐν τῇ πρώτῃ ἀπὸ παραπτωματων πάλιν ὀρεγομένην χεῖρα ἐπιδέξειον καὶ ἐπουράνοιν φιλονθρωπίας.

»καὶ ἐλθέ« φησί »<σὺ> περιστερά μου ἐν σκέπῃ τῆς πέτρας, ἐχόμενα τοῦ· προτειχίσματος«· »ἐν δκέπῃ πέ- τρας« <τουτέστιν< ἐν φιλανθρωπίᾳ Χριστοῦ καὶ ἐν ἐλέει κυρίου· [*](4f vgl. Matth, 3, 1 — 9 Cant. 2, 10 — 17 Cant. 2, 13f) [*](U M.) [*](1 ἔαρος] ἀἐρος Μ 1f καὶ θαλά σσης—ὑετοῦ διελθόντος<Μ 3* <παρα- φυάδων<* 4 ἐκβαλούσης U 8 κηρύγματος Μ 9 εὐρέως U | τοσαύτην Μ | * <τουτέστιν>* 12 εἰς μετάνοιαν U 15 ἤδη Μ | θεσαύ] δευτέρα Μ | μετὰ τὴν μετάνοιαν καὲ < Μ 17 f ἐλθὲ—περιστερά μου, καὶ<U 18 καὶ ἐλθέ, σὺ περιστερά μου <Μ 19 δὲ Μ| οὐκ] οὐχ Μ 20 προτερᾳ] δευτέρα Μ | ἐλθὲ <U | [ἡ]*, vgl. Z. 22 ἐλθὲ σύ] καὶ ἐλθὲ U 22 ff die Stelle zeigt, daß Epiph. einen Text Voraussetzt, in dem sowohl das ἡ als das σύ das erstemal fehlen 23 ἀλλὰ + καὶ U 24 τῇ (vor πρώτῃ)<Μ 25 νοr φιλανθρωπίας+καὶΜ | <σὺ>* 27 <τουτέστιν>*)

»ἐχόμενα τοῦ προτειχίσματος«, τουτέστιν πρὶν ἢ κλεισθῆναι τὴν πύλην, πρὶν ἢ εἴσω περιβόλων γενόμενος ὁ βασιλεὺς μηκέτι εἰσδέξηται, τουτέστιν μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀπαλλαγήν τε καὶ θάνατον, ὅτε οὐκέτι »ἐχόμενα τοῦ προτεισχίσματος«, ἀλλὰ ἀπεκλείσθησαν αἱ πύλαι καὶ οὐκέτι ἔνι διορθώσασθαι.

10. Ἐν γὰρ τῷ μέλλοντι αἰῶνι, μετὰ τὴν τοῦ ἀνθρώπου ἐντεῦθεν ἀπαλλαγὴν οὐ νηστείας πορισμὸς οὐ μετανοίας κλήσις οὐκ | ἐλεημοσύνης ἐπίσοσις, ἀλλ’ οὕτε ἐγκλημάτων ἔργα οὐ όλεμος οὐ μοιχεία οὐκ ἀσέλγεια, ἀλλ᾿ οὔτε δικαιοσύνη καὶ μετάνοια.

ὡς γὰρ μετὰ θερισμὸν τοῦ στάχυος οὐκ ἔνι παχυνθῆναι τὸν κόκκον, οὐκ ἀνεμόξθορον γενέσθαι * οὐκ ἕνι εὐπάθειά τις ἑτέρα.

ἀλλὰ μὴ λέγε μοι τῆς ἀποθήκης τὰ φθάρματα, τουτέστι καὶ σκώσηκας καὶ σῆτας· ταῦτα γὰρ διὰ τὰ ἐν τῷ αἰῶνι γινόμενα εἴρηται, τὸ δὲ ἀπεικονισμένον καὶ ἐν πύλαις ἡμῖν εἰργμένον καὶ ἀποθήκῃ ἠσφαλισμένον πίστεώς ἐστιν ὑπόδειγμα καὶ ὑπογραμμός, »ἕνθα οὕτε λῃσταὶ διορύττουσιν οὔτε σῆτες ἀφανίζουσιν«, ὡς ἕχει ὁ θεῖος λόλος. * οὔτε ὁ μὴν πορισμὸς ευσεβείας, οὔτε μετανοίας <κλῆσις> ὡς ἔφην, μετὰ θάνατον.