Panarion (Adversus Haereses)

αὐτίκα <γοῦν> οὐ πάντες οἱ ἐν τῷ κόσμῳ οἴδασι τί ἔστιν ὄνομα Μαξιμίλλης οὐδὲ τῶν αὐτῆς λόγων τὸ παράφθεγμα. και κατὰ πάντα τρόπον διέπεσεν ἡ τούτων πεπλανημένη ἐπίνοια, οὐκ οὖσα τῆς τοῦ θεοῦ ἀληθείας.

14. Tιμῶσι δὲ οἱ τοιοῦτοι καὶ τόπον τινὰ ἔρημον ἐν τῇ Φρυγίᾳ, [*](6 Joh. 7,37 — 7 Matth. 16, 24 — 9 — 10 Jes. 58,14 — 20 vgl. unten haer. 49,1,3; dazu Apollonius bei Eusebiius h. e. V 18,2;S.472,20 Schwartz ὁ Πέπουζαν καὶ Τύμιον Ἱερουσαλήμ ὀνομάσας· πόλεις δ᾿ εἰσὶν αὗται μικραὶ τῆς Φρυγίας ebda 18,13; S. 478,11 ἐν Πεπούζοις προφητεύειν δὴ προσποιουμένης τῆς Μαξιμίλλης Cyrillus Hieros. cat. 16,18; Migne 33, 929 Πέπουζαν μικρότατον κωμύδριον ἐν τῇ Φρυγίᾳ καταλαβὼν καὶ ψευδῶς Ἱερουσαλὴμ ὁνομάσας τοῦτο Filastrius haer. 49,4; S. 26, 13ff Pequzam villam suam, quae sic dicitur in Frigia, Hierusalem appellant, ubi Maximilla et Priscilla et ipse Montanus vitae tempus vanum et infructuosum habuisse dinocuntur; dazu Tertullian adn. marc. III 24 nam et confitemur in terra nobis regnum repromissum, sed ante caelum sed alio statu, utpote post resurrectionem in mille annos in civitate divini operis Hierusalem caelo delata . . . constat enim ethnicis quoque testibus in Iudaea per dies quadraginta matutiis momentis civitatem de caelo pependisse) [*](M U ) [*](1 ἀπὸ M 2f ὡς αὐτὸς *] ὡσαύτως U αὐτὸς (<ὡς) M 3 πατρὶ + <καὶ πνεύματι>?* | τοῦ θέλειν M 3f καὶ τὴν] ταὺτην τὴν U; [καὶ]?* 5 ἐπιβάλλων] ἐπικαλῶν U 9 θέλετε M | 10 [ὅτι] * 13 καὶ3 < M 13f τοὺς θέλοντας καὶ μὴ θέλοντας] vgl. zu S. 327,12 15 ψεύσηται M 16 <γοῦν>* 17 οἱ < M)

ὅθεν ἐκεῖ ἀπερχόμενοι μυστήριά τινα ἐπιτελοῦσιν ἐν τῷ τόπῳ καὶ ἁγιάζουσιν <ἑαυτούς>, ὡς ὑπολαμβάνουσιν. ἔστι γὰρ καὶ τὸ γένος ἐν τῇ Καππαδοκίᾳ καὶ Γαλατίᾳ καὶ ἐν τῇ προειρημένῃ Φρυγίᾳ, ὅθεν κατὰ Φρύγας ἡ αἵρεσις καλεῖται· ἀλλὰ καὶ ἐν Κιλικίᾳ καὶ ἐν Κωνσταντινουπόλει τὸ πλεῖστον.

Ἵνα δὲ μηδὲν καταλείψωμεν τῶν πρὸς ὄνομα ἑκάστης αἱρέσεως ὑφ´ ἡμῶν προδεδηλωμένης, καὶ περὶ τοῦ Τασκοδρουγιτῶν ὀνόματος αὖθις ἐροῦμεν· ἔστι γὰρ τὸ ὄνομα τοῦτο ἢ ἐν αὐτῇ ταύτῃ ἢ ἐν τῇ μετ´ αὐτὴν τῶν Κυϊντιλλιανῶν καλουμένῃ· ἀπ´ αὐτῶν γὰρ τούτων ὁρμᾶται καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα.

καλοῦνται δὲ διὰ τοιαύτην αἰτίαν Τασκοδρουγῖται· τασκὸς παρ´ αὐτοῖς πάσσαλος καλεῖται, δροῦγγος δὲ μυκτὴρ εἴτ´ οὖν ῥύγχος καλεῖται, καὶ ἀπὸ τοῦ τιθέναι ἑαυτῶν τὸν δάκτυλον τὸν λεγόμενον λιχανὸν ἐπὶ τὸν μυκτῆρα ἐν τῷ εὔχεσθαι, δῆθεν κατηφείας χάριν καὶ ἐθελοδικαιοσύνης, ἐκλήθησαν ὑπό τινων Τασκοδρουγῖται τουτέστιν πασσαλορυγχῖται.