Panarion (Adversus Haereses)

αἱ δὲ ἐπιστολαὶ αἱ παρ᾿ αὐτῷ λεγόμεναί εἰσι· πρώτη μὲν πρὸς Γαλάτας, δευτέρα δὲ πρὸς Κορινθίους, τρίτη πρὸς Κορινθίους δευτέρα, τετάρτη πρὸς Ῥωμαίους, πέμπτη πρὸς Θεσσαλονικεῖς, ἔκτη πρὸς Θεσσαλονικεῖς δευτέρα, ἑβδόμη πρὸς Ἐφεσίους, ὀγδόη πρὸς Κολασσαεῖς, ἐνάτη πρὸς Φιλήμονα, δεκάτη πρὸς Φιλιππησίους· ἔχει δὲ καὶ τῆς πρὸς Λαοδικέας λεγομένης μέρη.

ἐξ οὑπερ χαρακτῆρος τοῦ παρ᾿ αὐτῷ σῳζομένου, τοῦ τε εὐαγγελίου καὶ τῶν ἐπιστολῶν τοῦ ἀποστόλου, δεῖξαι αὐτὸν σὺν θεῷ ἔχομεν ἀπατεῶνα καὶ πεπλανημένον καὶ ἀκρότατα διελέγξαι.

ἐξ αὐτῶν γὰρ ἀναμφιβόλως τῶν παρ᾿ αὐτοῦ ὁμολογουμένων ἀνατραπήσεται. ἐκ γὰρ τῶν αὐτῶν ἔτι παρ᾿ αὐτῷ λειψάνων τοῦ τε εὐαγγελίου καὶ τῶν ἐπιστολῶν εὑρισκομένων δειχθήσεται ὁ Χριστὸς τοῖς συνετοῖς μὴ ἀλλότριος εἶναι παλαιᾶς διαθήκης καὶ οἱ προφῆται οὖν οὐκ ἀλλότριοι ὄντες τῆς τοῦ κυρίου ἐνδημίας [*](4ff vgl. Irenaeus adv. haer. 1 27, 2; I 218 Harvey similitcr autem et apostoli Pauli epistolas abscldit, aufcrcns quaeeunque Dianifeste dicta dicta ab apostolo de eo deo qui mundum fecit, quoniam hic pater domini nostri Jesu Christi Ps. Tertullian adv. omn. haer. 6 (von Cerdo) apostoli Pauli neque omnes neque totas epistolas sumit. Acta apostolorum stolorumet Apocalypsini quasi falsa reicit u. (von Apelles) solo utitur et apostolo, sed Mareionis, id est non toto Filastrius haer. 45, 5; S. 24, 8 f Marx (accipit) nec epistolas beati Pauli apostoli, nisi ad Timotheum et Titum — 7 f gemeint sind wohl die Antithesen — 9ff vgl. damit die Angaben S. 123, 18ff. Tertullians (adv. Marc. V 2ff) stimmt mit der des Epiph. überein, nur daß Tertullian den Epheser- als Laodicenerbrief gibt u. den Philemon- hinter den Philipperbrief stellt) [*](V M) [*](1 <μᾶλλον> * 2 περιέκκοψε, erstes κ durchgestrichen V corr 3 ει aus η, nach dem Wort Rasur von 2—3 Buchstaben V corr | δὲ 2 < Μ 6 περιτέμνων, ων auf Rasur V corr 8 ὑπ᾿] ἀπ᾿ V 12 Κολοσσαεῖς, ο aus α V corr Κολοσσαεῖς Μ 13 ἐννάτη Μ 14 Λαοδικείας V M 16 αὐτὸν, α u. v auf Rasur V corr σὺν *] ἐν V M 18 αὐτῷ Dind.] αὐτοῦ aus αὐτῶν Vcorr αὐτῶν Μ 19 ἐπιστολῶν Corn.] ἀποστόλων V M 21 οὖν] lies δὲ? *)

καὶ ὅτι ἀνάστασιν σαρκὸς ὁ ἀπόστολος κηρύττει καὶ δικαίους τοὺς προφήτας ὀνομάζει καὶ ἐν σῳζομένοις ὑπάρχοντας τοὺς περὶ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάντα ὅσα ἐστὶ τῆς ἁγίας τοῦ θεοῦ ἐκκλησίας σωτήριά τε καὶ ἅγια καὶ ἐκ θεοῦ ἐστηριγμένα ἔν τε τῇ πίστει καὶ ἐν τῇ γνώσει καὶ ἐν ἐλπίδι καὶ διδασκαλίᾳ.

10. Παραθήσομαι δὲ καὶ ἣν ἐποιησάμην κατ᾿ αὐτοῦ πραγματείαν πρὶν τοῦ ταύτην μου τὴν σύνταξιν ἐσπουδακέναι διὰ τῆς ὑμῶν τῶν ἀδελφῶν προτροπῆς ποιήσασθαι.

ἀπὸ ἐτῶν ἱκανῶν, ἀνερευνῶν τὴν τούτου τοῦ Μαρκίωνος ἐπινενοημένην ψευδηγορίαν καὶ ληρώδη διδασκαλίαν, αὐτὰς δὴ τὰς τοῦ προειρημένου βίβλους ἃς † κέκτηται μετὰ χεῖρας λαβών, τό τε παρ᾿ αὐτῷ λεγόμενον εὐαγγέλιον καὶ <τὸ> ἀποστολικὸν καλούμενον παρ᾿ αὐτῷ ἐξανθισάμενος καὶ ἀναλεξάμενος καθ᾿ εἱρμὸν ἀπὸ τῶν προειρημένων δύο βιβλίων τὰ ἐλέγξαι αὐτὸν δυνάμενα, ἐδάφιόν τι συντάξεως ἐποιησάμην, ἀκολούθως τάξας κεφάλαια καὶ ἐπιγράψας ἑκάστῃ ῥήσει αݲ βݲ γݲ.

καὶ οὕτως ἕως τέλους διεξῆλθον, ἐν οἷς φαίνεται ἠλιθίως καθ᾿ ἑαυτοῦ ἔτι ταύτας τὰς παραμεινάσας τοῦ τε σωτῆρος καὶ τοῦ ἀποστόλου λέξεις φυλάττων.

αἱ μὲν γὰρ αὐτῶν παρηλλαγμένως ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐρρᾳδιουργήθησαν καὶ ὡς οὐκ εἶχεν τοῦ κατὰ Λουκᾶν εὐαγγελίου τὸ ἀντίγραφον οὔτε ἡ τοῦ ἀποστολικοῦ χαρακτῆρος ἔμφασις·