Panarion (Adversus Haereses)

Κατὰ πάντα δὲ τρόπον οὑτοι ἠπάτηνται, οὐκ ἀγαθόν τινα τιμῶντες ἢ ἐπαινοῦντες. δῆλον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ διαβόλου αὐτοῖς ταῦτα ὑπέσπαρται, τὰ τῆς ἀγνοίας λέγω καὶ ἀπάτης.

πληροῦται δὲ ἐπ’ αύτοῖς τὸ γεγραμμένον »οὐαὶ τοῖς λέγουσι τὸ καλὸν πονηρὸν καὶ τὸ πονηρὸν ἀγαθόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ λέγοντες τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ«.

πάντῃ γὰρ ἐκφωνεῖ παλαιὰ καὶ καινὴ διαθήκη τοῦ Κάϊν τὴν ἀσέβειαν επικηρυκευομένη. οὑτοι δὲ τοὐναντίον, τοῦ σκότους ὄντες ἐρασταὶ καὶ τῶν κακοποιῶν μιμηταί. τὸν Ἄβελ μισοῦσι, τὸν δὲ Κάϊν ἀγαπῶσι καὶ τῷ Ἰούδᾳ τὸν ἔπαινον διδόασι.

φθοριμαίαν δὲ γνῶσιν ζονται, δύο τάττοντες δυνάμεις, ἀσθενεστέραν τε καὶ δυνατωτέραν, ἀντιμαχομένας [δὲ] πρὸς ἀλλήλας, ποιούσας δὲ ἐν τῷ κόσμῳ οὐ γνώμης ἀλλοίωσιν, ἀλλὰ τῶν γεγενημένων τοὺς μὲν κατὰ φύσιν ἀπὸ κακίας τὴν οὐσίαν ἔχειν, τοὺς δὲ ἀπὸ ἀγαθότητος. οὐδένα δὲ κατὰ γνώμην ἀγαθὸν ἢ φαῦλον εἶναι λέγουσιν, ἀλλὰ κατὰ φύσιν.

4. Καὶ πρῶτον ἴδωμεν περὶ τοῦ Κάϊν, ὡς ἡ μὲν παλαιὰ διαθήκη φησίν »ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἥτις ἔχανε τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ χειρός σου« καὶ πάλιν »ἐπικατάρατος σὺ ἐν τοῖς ἔργοις σου, καὶ ἔσῃ στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς«.

συνῳδὰ δὲ τῇ παλαιᾷ διαθήκῃ ὁ κύριος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ περὶ τούτου λέγει, Ἰουδαῖοι ἔλεγον »ἡμεῖς πατέρα ἔχομεν τὸν θεόν«. ὁ δὲ κύριος πρὸς αὐτοὺς ἔφη »ὑμεῖς υἱοί ἐστε τοῦ πατρὸς [*](13 Jes. 5, 20 — 18 vgl. Rom. 9, 13 — 26 Gen. 4, 11 — 27 Gen. 4, 12 — 30 Job. 8, 41 — 31 Job. 8, 41) [*](V M 11 τοῦ nachgetragen V corr 12 τὰ nachgetragen Ycorr 17 δὲ τοὐναντίον] γὰρ τουναντίον, τοὐναντίον durchgestrichen u. γὰρ durch δὲ ersetzt V corr δὲ M 18f τὸν Ἰούδα M 19 ζονται*] ἔχουσι auf einer ößeren Rasur, nachher ζονται durchgestrichen V corr ἔχουσι M 20 δυνατωτέραν Com.] δυναμωτέραν VM 21 δὲ] *)