Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

διὸ <καὶ> δικαίως καὶ ἁρμοζόντως τῇ τοιαύτῃ σου τόλμῳ ὁ θεῖος πρεσβύτης καὶ κῆρυξ τῆς ἀληθείας ἐμμέτρως ἐπιβεβόηκέ σοι, ειπων ουτως·

εἰδωλοποιὲ Μάρκε καὶ τερατοσκόπε,

ἀστρολογικῆς ἔμπειρε καὶ μαγικῆς τέχνης,

δι᾿ δι᾿ κρατύνεις τῆς πλάνης τὰ διδάγματα,

σημεῖας δεικνὺς τοῖς ὑπὸ σοῦ πλανωμένοις,

ἀποστατικῆς δυνάμεως ἐγχειρήματα,

ἃ σοὶ χορηγεῖ σὸς πατὴρ Σατὰν ἀεὶ

δι᾿ ἀγγελικῆς δυνάμεως Ἀζαζὴλ ποιεῖν,

ἔχων σε πρόδρομον ἀντιθέου πανουργίας.

καὶ ταῦτα μὲν ὁ θεοφιλὴς πρεσβύτης·

ἡμεῖς δὲ τὰ λοιπὰ τῆς μυσταγωγίας αὐτῶν μακρὰ ὄντα πειρασόμεθα βραχέως διεξελθεῖν καὶ τὰ πολλῷ χρόνῳ κεκρυμμένα εἰς φανερὸν ἀγαγεῖν. οὕτω γὰρ ἂν γένοιτο εὐέλεγκτα πᾶσι.

12. Τὴν οὖν γένεσιν τῶν Αἰώνων αὐτῶν καὶ τὴν πλάνην τοῦ προβάτου καὶ ἀνεύρεσιν ἑνώσαντες ἐπὶ τὸ αὐτὸ μυστικώτερον ἐπιχειροῦσιν ἀπαγγέλλειν οὗτοι οἱ εἰς ἀριθμοὺς τὰ πάντα κατάγοντες, ἐκ μονάδος καὶ δυάδος φάσκοντες τὰ ὅλα συνεστηκέναι·

καὶ ἀπὸ μονάδος ἕως τῶν τεσσάρων ἀριθμοῦντες οὕτω γεννῶσι τὴν δεκάδα. μία γὰρ καὶ δύο καὶ τρεῖς καὶ τέσσαρες συντεθεῖσαι ἐπὶ τὸ αὐτὸ τὸν τῶν δέκα Αἰώνων ἀπεκύησαν ἀριθμόν. πάλιν δ᾿ αὖ ἡ δυὰς ἀέ αὐτῆς προελθοῦσα ἕως τοῦ ἐπισήμου, [*](V M lat. Hipp, (von Z. 21 an)) [*](1 προπανυπερτάτου] sublimissimae lat. | <οὐσίαν> *] substantiam lat. ἀφώνους, ἀ vorgesetzt Vcorr φωνὰς M | ὑπομερίζων τὸ ἄφωνον, von ζων an auf Rasur Vcorr 3 αὐτῶ ν, ν angeflickt Vcorr in his lat. | τούτου Ausgg.] τοῦ υἱοῦ V M huius lat. | ἐπιψευδόμενος] mentiens lat. 5 <καὶ> Ausgg.] et lat. 6 divinae aspirationis lat. | ἐμμέτρως < lat. 13 σοὶ χορηγεῖ σὸς Ausgg.] χορηγεῖς ὡς V M tibi praestat tuus lat. | ἀεὶ < lat. 14 δυνάμεως + M ἐγχειρήματα am Rande nachgetragen Vcorr 18 εὐέλεγκτα] ut facile argui et eonvinei possint lat. 19 αὐτῶν < lat. 21 οἱ < M | ἐκ μονάδος mit λέγουσι γὰρ ταῦτα Hipp. 22 φάσκοντες < Hipp. | συνεστάναι Hipp, ἀπὸ + μὲν Hipp. | ἕων M 23—25 μία γὰρ — ἀριθμόν < Hipp. ivnum lat. | καὶ2 < Μ 24 τὸν, ν angeflickt Vcorr τῆ M 25 ἡ < ἀέ αὐτῆς <)

οἷον δύο καὶ τέσσαρες καὶ ἕξ, τὴν δωδεκάδα ἐπέδειξεν.

καὶ πάλιν ἀπὸ τῆς δυάδος ὁμοίως αριθμούντων ἡμῶν ἕως τῶν δέκα ἡ τριακοντάς ἀνεδείχθη, ἐν ᾗ ὀγδοὰς καὶ δεκὰς καὶ δωδεκάς.

τὴν οὖν δωδεκάδα διὰ τὸ ἐπίσημον ἐσχηκέναι συνεπακολουθῆσαν αὐτῇ τὸ ἐπίσημον πάθος λέγουσι, καὶ διὰ τοῦτο περὶ τὸν δωδέκατον ἀριθμὸν τοῦ σφάλματος γενομένου τὸ πρόβατον ἀποσκιρτῆσαν πεπλανῆσθαι, ἐπειδὴ τὴν ἀπόστασιν ἀπὸ δωδεκάδος γεγενῆσθαι φάσκουσι.

τῷ αὐτῷ τρόπῳ καὶ ἀπὸ τῆς † δωδεκάδος ἀποστᾶσαν μίαν δύναμιν ἀπολωλέναι μαντεύονται, καὶ ταύτην εἲναι τὴν γυναῖκα τὴν ἀπολέσασαν τὴν δραχμὴν καὶ ἅψασαν λύχνον καὶ εὑροῦσαν αὐτήν.

οὕτως οὖν καὶ τοὺς ἀριθμοὺς τοὺς καταλειφθέντας — ἐπὶ μὲν τῆς δραχμῆς τοὺς ἐννέα, ἐπὶ δὲ τοῦ προβάτου τοὺς ἕνδεκα — ἐπιπλεκομένους ἀλλήλοις τὸν τῶν ἐνενήκοντα ἐννέα τίκτειν ἀριθμόν, ἐπεὶ ἐννάκις τὰ ἕνδεκα ἐνενήκοντα ἐννέα γίνεται. διὸ καὶ τὸ ἀμὴν τοῦτον λέγουσιν ἔχειν τὸν ἀριθμόν.