Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

λέγει δὲ τὴν ὑπερ- [*](1f vgl. Tertullian de praescr. haer. 7 — 5 Prov. 11, 27 — 8 f aus dem Bisherigen läßt sich nur vergleichen haer. 16, 4, 1; S. 212, 26 ff — 10 Gen. 1, 31 –20 vgl. oben c. 1, 7; S. 257, 8 ff — —S S. 264, 12 vgl. Irenaeus adv. haer. I 24, 3; I 199 Harvey et coelos CGCLXV. quapropter et tot dies habere annum secundum nunterwit coeloruni u. ebenda I 24, 7; I 203 Harvey trecentorum autem sexaginta quinque coelorum locales positiones distrihuunt similiter ut mathematici, illorwni enim theoremata accipientes in suum characterem doetrinae transtiderunt. esse autetn principem illorum ahraxas et propter hoc CCCLXN numeros habere in se Hippolyt refut. VII 26, 6; S. 205, 2 ff Wendland ἔνθα καὶ τριακοσίους ἑξήκοντα πέντε οὐρανοὺς φάσκουσι καὶ τὸν μέγαν ἄρχοντα αὐτῶν εἶναι τὸν Ἁβρασὰξ διὰ τὸ περιέχειν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ψῆφον τξε, ὡς δὴ τοῦ ὀνόματος τὸν ψῆφον περιέχειν πάντα, καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἀνιαυτὸν τοσαύταις ἡμέραις συνεστάναι Ps. Tert. adv. omn. haer. 1 Hieronymus zu Arnos c. 3; Migne 25, 1018 D Basilides qui ommipotentem deum portentoso nomine appellat abraxas et eundem secundum graecas litteras et annui cursus numerum dicit in solis circulo contineri, quon ethnici sub eodem numero aliarum literarum vocant Μείθρας V M) [*](1 αὐτοῦ? * Ι κακίABRREVασ M 3 ποῖος V Ι οὖτοι κακῶν V 4 ἐργασταὶ 5 <τὸ> * 6 τὸ < V 8 τῷ] τὸ M Ι ποιοῦντι *] ποιεῖν V M 11 ABBREV ausradiert V 15 ἐστιν 2 < V 17 <ἄνω> *, vgl. S. 264, 25 20)

264
άνω τούτων δύναμιν εἶναι καὶ ἀρχὴν Ἀβρασάξ, διὰ τὸ τὴν ψῆφον τοῦ Ἀβασὰξ ἔχειν τριακοσιοστὸν ἑξηκοστὸν πέμπτον ἀριθμόν, ὡς ἐκ τούτου τὴν μαρτυρίαν τῆς αὐτοῦ μυθοποιίας τῶν τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε οὐρανῶν συνιστᾶν πειρᾶσθαι.

οἷς οὐρανοῖς καὶ δτοποθεσίας ἴσα τοῖς μαθηματικοῖς διαιρεῖν καὶ συνιστᾶν ἐπιτηδεύων οὐ παρέργως μηχανᾶται. τὰ γὰρ ἐκείνων μάταια θεωρήματα λαβὼν εἰς ἴδιον χαρακτῆρα αὐτός τε καὶ οἱ ὑπ' αὐτὸν εἰς αἰτίαν τῆς ἰδίας εἰδωλοποιοῦ καὶ [πεπλανημένης] ἐπιπλάστου διδασκαλίας μετήνεγκαν.

καὶ βούλονται τὴν σύστασιν τούτων ἀπὸ τῶν ὁμοίων ψήφων ποιεῖσθαι, ὡς προεῖπον, τοῦ Ἀβρασὰξ τῶν τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε ἀριθμὸν ἔχοντος, δῆθεν δεικνύντες διὰ τοῦτο ἔχειν τὸν ἐνιαυτὸν τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε ἡμερῶν ἀριθμὸν κατὰ περίοδον.

πέπτωκε δὲ αὐτοῦ ὁ ληρώδης λόγος. εὑρίσκεται γὰρ ὁ ἐνιαυτὸς τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε ἡμερῶν καὶ ὡρῶν τριῶν.

εἶτα, ἐντεῦθεν, φησί, καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει τιακόσια ἑξήκοντα πέντε μέλη, ὡς ἕκάστῃ τῶν δυνάμεων ἀπονέμεσθαι ἓν μέλος. ὅθεν καὶ ἐν τούτῳ πέπτωκεν αὐτοῦ ἡ ἐπινενοημένη καὶ νόθος διδασκαλία· ἐν γὰρ τῷ ἀνθρώπῳ ἐστὶ τݲξݲδݲ μέλη.

8. Θαυμαστῶς δὲ ὁ μακάριος Εἰρηναῖος ὁ τῶν ἀποστόλων διάδοχος, περὶ τούτου λεπτολογῶν διήλεγξε τούτου τὴν ἀβελτερίαν.

ἀνατραπήσεται γὰρ καὶ νῦν ἡ φλυαρία τοῦ ἄνωθεν καταβεβηκότος Βασιλείδου καὶ τὰ ἄνω σαφῶς κατοπτεύσαντος, μᾶλλον δὲ ἄνωθεν πεπτωκότος ἀπὸ τοῦ τῆς ἀληθείας σκοποῦ,

ὅτι εἰ οὗτος ὁ οὐρανὸς ὑπὸ τῶν κατ᾿ αὐτὸν ἀγγέλων γεγένηται, αὐτοὶ δὲ ὑπὸ τῶν ἀνωτέρω καὶ οἱ ἀνωτέρω ὑπὸ τῶν ἔτι ἀνωτέρω, ἄρ οὐν ἡ ἄνω Δύναμις, ἡ καὶ Ἀβρασὰξ καλουμένη, εὑρεθήσεται ἡ τὰ πάντα πεποιηκυῖα καὶ ἡ αἰτία τῶν ὄντων πάντων, καὶ οὐδὲν δίχα αὐτῆς [τι] γεγενῆσθαι εὑρεθήσεται,

ὁπότε αὐτὴ τὸ αἴτιον καὶ τὸ πρῶτον ἀρχέτυπον παρ᾿ αὐτῶν καταγγέλλεται, καὶ τὸ λεγόμενον παρ᾿ αὐτοῖς τοῦ κόσμου τούτου [*](14–16 vgl. Pistis Sophia c. 132; S. 224, 7 ff Schmidt — 19 vgl. Irenaeus adv. haer. II 35; Ι 383 Harvey — 21 f vgl. haer. 23, 4, 5; S. 252, 18ff) [*](V Μ) [*](5 μαθήμασι, μα u. μασι auf Rasur V corr μαθητικοῖς M | διαιρεῖ////, ν wegradiert V 7 οἱ oben hineingeflickt V 8 [πεπλανημένης] *, (doppelte Lesart) 11–12 ἀριθμὸν — πέντε < M 12 περιεπέπτωκε M 18 τݲξݲεݲ Μ 20 ἀβελτερίαν /////; ε2 auf Rasur u. hinter ίαν größere Rasur V corr ἀβέλτηρον ἀνδρείαν M; im Archetypus wohl doppelte Lesart ἀβελτηρίαν ἀδράνειαν 26 u. 27 ἡ vor τὰ πάντα u. vor αἰτία (Artikel beim Prädikat) ist nicht zu tilgen; vgl. sofort Ζ. 28 27 [τι] *)

265
ὑστέρημα ὑπό τινος ἑτέρου μὴ γεγενῆσθαι, ἀλλ' ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρχῆς καὶ αἰτίας τῶν μετέπειτα γεγονότων.

ἐρωτητέον δὲ τὸν αὐτόν, τίνι <τῷ> λόγῳ ἐπὶ τοσαύτην ἡμᾶς Ι πληθὺν φέρεις, ὠ οὑτος, καὶ μὴ μᾶλλον ἐπὶ τὴν ἀρχήν, τουτέστιν ἐπὶ τὸν ἕνα θεὸν τὸν παντοκράτορα; ὁπότε ἐξ ἅπαντος ἤτοι οὕτως λέγοντα ἢ οὕτως δεῖ τὸν ἕνα αἴτιον πάντων δμολογεῖν δεσπότην.

ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς τοῦ Χριστοῦ ὑποθέσεως ἀπόκριναι, ὠ τῆς μυθοποιοῦ πραγματείας ταύτης πλάστα. εἰ Σίμων ἐσταυρώθη ὁ Κυρηναῖος, ἄρα οὐ διὰ Ἰησοῦ ἡ σωτηρία γεγένηται ἡμῶν ἀλλὰ διὰ Σίμωνος, καὶ οὐκέτι ὁ κόσμος ἐλπίσειεν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ σῴζεσθαι τοῦ μὴ παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν. οὔτε γὰρ Σίμων δύναται σῴζειν, ἄνθρωπος ὢν ψιλὸς καὶ οὐδὲν ἕτερον.