Vita Constantini

πάλιν δ’ ἡ μὲν βασιλέως μήτηρ τῆς εἰς οὐρανοὺς πορείας τοῦ τῶν ὅλων σωτῆρος ἐπὶ τοῦ τῶν ἐλαιῶν ὅρους τὴν μνήμην ἐπηρμέναις οιἰκοδομίαις ἀνύψου, ἄνω πρὸς ταῖς ἀκρωρείαις παρὰ τὴν τοῦ [*](4:vgl. Euseb. Laus Const. IX,17. – 19 Psal. 132,7. –21 ff.: vgl. Sozom. H.E. II, 2.) [*](5 τετιμημένας V, τετμημένας JMBA| πλουσίαι, aber σ über der Zeile J| 7 ἐνσάρκα ΜΒ| νέμων, ε aus o, J | 8 τῆς aus τὴν J | 9 τῆς αὐτοῦ μητρὸς τῆ μητρὸς ἐπιμελεία J | 10 διηκονήσατο V, δίηκονηματο (so!) M, διηκόνητο Β 1, διηκονεῖτο J | διαιωνίζον J| 12 ἐφ’ VJ, ὑφ’ ΜΒΑ|13 ἑαυτοῖς ΜΒ, ἑαυτῆς, η auf Ras., J |15 ἀνιστορήσασα Β |22, 23 υ. 24 γενέσ. V, vgl. Z. 7, γεννήσ. JMBA| 23 ὑπομεῖναι VJ, ὑπὸ γῆν ΜΒΑ |24 αύτοῦ., οῦ ausradiert, A | 29 παραπετάσμασι Α)

παντὸς ὄρους κορυφὴν ἱερὸν οἶκον ἐκκλησίας ἀνεγείρασα, νεών τε κἀνταῦθα προσευκτήριον τῷ τὰς αὐτόθι διατριβὰς ἑλομένῳ σωτῆρι συστησαμένη, ἐπεὶ κἀνταῦθα λόγος ἀληθὴν κατέχει ἐν αὐτῷ ἄντρῳ τοὺς αὐτοῦ θιασώτας μυεῖν τὰς ἀπορρήτους τελετὰς τὸν τῶν ὅλων σωψτῆρα.