Vita Constantini

θεὸς δ’ἄρα, θεὸς ὁ κοινὸς τῶν ὄλων σωτήσ, μείζονα ἤ κατὰ θνητοὺς λογισμοὺς τοῖς εὐσεβείας ἐρασταῖς ἀγαθὰ παρ’ἑαυτῷ ταμιευσάμενος, τὰ πραωτόλεια τῶν ἐρασταῖς ἐπάθλων ἀνθένδε προαρραβωνίζεται, θνητοῖς ὀφθαλμοῖς ἁμωσγέπως τὰς ἀθανάτους πιστούμενος ἐλπίδας.

παλαιοὶ ταῦτα χρησμοὶ προφητῶν γραφῇ παραδοθέντες [*](2 μακραῖς V, μακρῶν JMBA| 4 τε <Ηkl| θνητὸς V, καὶ ὁ JABA| 7 καὶ καθόλου λόγω V, <JMBA|9 καὶ θεοῦ V, καὶ θυݲ (υݲ auf Rasur) A, καὶ θεῶ JMB | 11 ὑπερβάλλεσθαι V, ὑποβάλλεσθαι JMBA|17 στηλῶν τε V al., τε στηλῶν ΗSS | 20 σκιαγραφίαις VMA, σκιαγραφίας JB, <Hkl | κηροχύτου γραφῆς usw., vgl. III, 3, 2 u. 3; (oder auch σκιραφίαις κηροχύτου γραφῆς ἀσαφέσιν Hkl, vgl. Plat. Kritias 107 C; Hein. sonst =, aber für ἀσαφέσιν schreibt Hein. ἀσθενέσιν). |21 ἀνδρίκελα V, ἀνδρείκελα AJ, aber λ auf Rasur J 1, ἀνδρείκελλα MB| 22 βαθείαις MB, βαθεία*ς JA| 23 ὑπέλαβον V, ὑπέβαλον JBA, ὑπέβαλλον Μ |32 ταῦτα]γοῦν, auf Rasur, J. aus J| 29 ἑαυτοῦ Μ | 31 ἀμοσγέπως ΜB | 32 υαῦτα] γοῦν, auf Rasur, J.)

Ταῦτα δὲ καὶ θεός, ὅν Κωνσταντῖνος ἐγέραιρεν, ἀρχομένῷ καὶ μεσάζοντι καὶ τελευτῶντιο, διδώσιλίας αὐτῷ δεξιὸς παραστάς, ἐναργέσι ψήφοις ἐπιστώσατο, διδάσκαλον θεοσεβοῦς ὑποραστάς, δείματος τὸν ἄνδρα τῷ θνητῷ γένει προβεβλημένος· μόνον γοῦν αὐτὸν τῶν ἐξ αἰῶνος ἀκοῇ βοηθέντων ἀυτοκρατςοτςν οἷόν τινα μέγιστον γιστον φωστῆρα καὶ κήρυσα μεγαλοφωνότατον τῆς ἀπλανοῦς θεοσεβείας βείας προστησάμενος, μόνῳ τὰ ἐχέγγυα τῆς αὐτοῦ θεοσεβείας διὰ παντοίων τῶν εἰς αὐτὸν κεχορηγημένων ἀγαθῶν ἐνεδείξατο,