Fragmenta

τὰς μέντοι πρὸς τοὺς πολλοὺς ὁμιλίας παραιτοῦ· φθονεῖν μὲν γάρ σε οὐ βούλομαι, μᾶλλον δὲ ὅτι τοῖς πολλοῖς δόξεις καταγέλαστος εἶναι. τὸ γὰρ ὅμοιον πρὸς τὸ ὅμοιον παραλαμβάνεται, ἀνόμοιος δὲ ἀνομοίῳ οὐδέποτε φίλος. οὗτοι δὲ οἱ λόγοι ὀλίγους παντελῶς τοὺς ἀκροατὰς ἕζουσιν ⟨ἀξίους⟩, ἢ τάχα οὐδὲ τοὺς ὀλίγους [ἕξουσιν].

ἔχουσι δέ τι καὶ ἴδιον ἐν ἑαυτοῖς· τοὺς κακοὺς μᾶλλον παροξύνουσι πρὸς τὴν κακίαν. [διὸ χρὴ τοὺς πολλοὺς φυλάττεσθαι, ⟨ὡς⟩ μὴ νοοῦντας τῶν λεγομένων τὴν ἀρετήν.]—Πῶς εἶπας, ὦ πάτερ;—Οὕτως, ὦ τέκνον. [πᾶν] τὸ ζῷον ⟨τὸ⟩ τῶν ἀνθρώπων ἐπιρρεπέστερόν ἐστιν εἰς τὴν κακίαν· καὶ ⟨γὰρ⟩ ταύτῃ σύντροφον γίγνεται, διὸ καὶ ἥδεται αὐτῇ. τοῦτο δὲ τὸ ζῷον ἐὰν μάθῃ ὅτι γενητὸς ὁ κόσμος, καὶ ⟨ὅτι⟩ πάντα κατὰ [πρόνοιαν καὶ] ἀνάγκην

πάντα δὲ γίνεται ⎡φύσει καὶ εἱμαρμένῃ⎤, καὶ οὐκ ἔστι τόπος ἔρημος προνοίας. πρόνοια δέ ἐστιν αὐτοτελὴς λόγος τοῦ ἐπουρανίου θεοῦ· δύο δὲ τούτου ⎡αὐτοφυεῖς⎤ δυνάμεις, ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη. ⟨καὶ ἡ μὲν ἀνάγκη...·⟩

ἡ δὲ εἱμαρμένη ὑπηρετεῖ προνοίᾳ ⎡καὶ ἀνάγκῃ.⎤ τῇ δὲ εἱμαρμένῃ ὑπηρετοῦσιν οἱ ἀστέρες. [οὔτε γὰρ εἱμαρμένην φυγεῖν τις δύναται, οὔτε φυλάξαι ἑαυτὸν ἀπὸ τῆς τούτων δεινότητος.] ὅπλον γὰρ εἱμαρμένης οἱ ἀστέρες· κατὰ γὰρ ταύτην πάντα ἀποτελοῦσι τῇ φύσει καὶ τοῖς ἀνθρώποις.

ἀνάγκη ἐστὶ κρίσις βεβαία καὶ ἀμετάτρεπτος [δύναμις] προνοίας.

καὶ ἡ μὲν διακρατοῦσα τὸν ὅλον κόσμον πρόνοιά ἐστιν· ἡ δὲ ⎡συνέχουσα καὶ περιέχουσα⎤ ἀνάγκη ἐστίν. εἱμαρμένη δὲ ἄγει καὶ περιάγει πάντα, κατ᾽ ἀνάγκΗΝ ⟨ἐνεργ⟩οῦσα· φύσις γάρ ἐστιν αὐτῆς τὸ ἀναγκάζειν. [αἰτία γενέσεως καὶ φθορᾶς ⎡βίου⎤.]

ὁ μὲν οὖν κόσμος ⎡πρῶτος ἔχει τὴν πρόνοιαν· πρῶτος γὰρ αὐτῆς τυγχάνει⎤. ἡ δὲ πρόνοια ἐξήπλωται ἐν τῷ οὐρανῷ. ⎡διότι καὶ⎤ ⟨οἱ⟩ θεοὶ περὶ αὐτὸν στρέφονται [καὶ κινοῦνται] ἀκάματον καὶ ἄπαυστον κίνησιν ἔχοντες. εἱμαρμένη δὲ ⎡διότι καὶ ἀνάγκη⎤. καὶ ἡ μὲν πρόνοια ⟨...⟩ προνοεῖ, εἱμαρμένη δὲ αἰτία ἐστὶ ⎡τῆς τῶν ἄστρων διαθέσεως.⎤

⎡οὗτος⎤ νόμος ἄφυκτος καθ᾽ ὃν πάντα τέτακται.