De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

5 οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς τῶν ὀδόντων ἐπερείσεως· λεῖον γὰρ ὑποπίπτει καὶ οὐ τραχὺ τὸ ἀμιγές. τὸ δὲ χαλκανθὲς ἀπελέγχεται τῷ πυρί· εἰ γάρ τις ἐμπάσας τὸν οὕτως δεδολωμένον ἰὸν ἐπὶ λεπίδα ὄστρακον, τούτων τὸ ἕτερον ἐπὶ θερμῆς τέφρας ἢ ἀνθρακιᾶς θείη, μεταβάλλει καὶ κατερυθραίνεται τὸ χαλκανθὲς διὰ τὸ φύσει καιόμενον αὐτὸ τοιαύτην ἔχειν χρόαν.

6 τοῦ δὲ λεγομένου σκώληκος ἰοῦ δισσὸν εἶδος ὑπάρχει· ὁ μὲν γὰρ ὀρυκτός ἐστιν, ὁ δὲ σκευάζεται οὕτως· εἰς θυίαν Κυπρίου χαλκοῦ, ἔχουσαν δὲ καὶ δοίδυκα ἀπὸ τῆς αὐτῆς πεποιημένον [*](18 SIM. Pl. XXXIV 116.) [*](18 EXC. Orib. XIII s. v. ἰός (τοῦ δὲ — ξυστῷ), Aet. II 56 (εἰς θυίαν — προείρηται).) [*](1 τὸν — σπηλαίου om. mg. add. A2 2 μὲν om. Orib. εὔχροον Orib. 4 δὲ ἄλλοις τε Orib. E μισγομένοις POrib: μισγόμενος reliqui 5 κισσίρηδι E: κισσήρει Orib.QDi 6 κυκῶσιν αὐτόν om. Di 7 τὸ om. Orib. μάρμαρον καὶ τὰ ὅμοια Orib.E 8 τῷ] τὸ P τι τοῦ ἰοῦ μέρος Orib.E: τι μέρος τοῦ ἰοῦ Di 9 τὸν μὲν Orib.E: τὸ μὲν cett. μὲν αὐτοῦ Di τὰ δʼ ἀπὸ Orib.EDi 10 μαρμάρου μέρη εἶναι Orib.: μαρμάρου μέρη μένειν E: μαρμάρου μέρη ἀδιάχυτα μένειν Di: μαρμάρου μένειν ἀδυάχιτον A (ρει ἀδιάλυτα μένειν superscr. A2) ἀδιάλυτα Orib.E ἐκ τῆς ἐπιπλέον (ἐπϊπλεῖον E) παρατρίψεως καὶ τῆς τοῦ ὑγροῦ παραπλοκῆς Orib.E 11 τῇ om. O παρατροπῇ HA (corr. A2) 12 καὶ (pr.) post τῆς colloc. Ald. 13 χάλκανθες Orib.E: χάλκανθον Q (χαλκανθῶδες superscr. A2) Di 14 ἐμπλάσας ODi: ἐπιπάσσοι Orib.: ἐπιπάσαι E: corr. Sar. οὕτως PFE: οὕτω reliqui 15 ἔπειτα τούτων Orib.E καὶ τὸ ἕτερον τούτων ἐπιθήσει ἐν θερμῇ τέφρᾳ ἢ ἐπὶ ἄνθραξι Di εἰ ἐπὶ HA τῆς θερμῆς Orib. 16 θείης HA μεταβάλλεται Di καὶ καὶ ἐρυθραίνεται P: καὶ ἐρυθραίνεται reliqui: correxi χάλκανθες POrib.E: χάλκανθον (. . όν F) Q: χαλκανθῶδες Di, superscr. A2 17 χροιάν P 18 nov. cap. inc. (πδ) EDl, ψμζ Di tit. περὶ ἰοῦ σκώληκος Di ἰοῦ om. Orib. 19 ὃς μὲν E οὕτω Di 20 δὲ καὶ om. Aet. Di πεποιημένης Orib.)

51
ἥλης, ἐγχέας ὄξους λευκοῦ καὶ δριμέος κοτύλης ἥμισυ τρῖβε, ἕως οὗ γλοιωθῇ, εἶτα ἔμβαλε στυπτηρίας στρογγύλης ⋖ δ´ καὶ ἁλὸς ὀρυκτοῦ διαφανοῦς ἢ θαλασσίου ὡς ὅτι λευκοτάτου καὶ στερεοῦ, εἰ δὲ μή γε, νίτρου τὸ ἴσον· εἶτα λέαινε ἐν ἡλίῳ ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασιν, ἕως τῇ μὲν χρόᾳ ἰώδης, τῇ δὲ συστάσει ῥυσώδης γένηται, καὶ οὕτως ἀναπλάσας σκώληκας τοῖς Ῥοδιακοῖς ὁμοίους ἀποτίθεσο.

ἐνεργὴς δὲ καὶ εὔχρους 7 γίνεται ἄγαν, ἐὰν ὄξους μὲν λάβῃ μέρος ἕν, οὔρου δὲ παιδίου μέρη δύο, τὰ δ᾿ ἄλλα ὡς προείρηται. τινὲς δὲ ἀποτετευγμένῳ τῷ ξυστῷ κόμι μείξαντες ἀναπλάσσουσι καὶ πωλοῦσιν, ὃν παραιτητέον ὡς φαῦλον. ἔστι δέ τις καὶ ὑπὸ τῶν χρυσοχόων γινόμενος ἰὸς διὰ θυίας καὶ δοίδυκος Κυπρίου χαλκοῦ, ἔτι δὲ οὔρου παιδίου, ᾧ τὸ χρυσίον κολλῶσιν.