De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

δολοῦται δὲ πᾶς ὀπὸς πρὸ τοῦ 3 ξηρανθῆναι σαγαπηνοῦ μειγνυμένου ἢ ἀλεύρου ἐρεγμίνου, ὅπερ διακρίνεται τῇ γεύσει καὶ τῇ ὀσμῇ καὶ τῇ ὄψει καὶ τῇ διέσει. ἔνιοι δὲ τὸν μὲν καυλὸν σίλφιον ἐκάλεσαν, τὴν δὲ ῥίζαν μαγύδαριν, τὰ δὲ φύλλα μάσπετα. πρακτικώτατος δέ ἐστιν ὁ ὀπός, εἶτα τὰ φύλλα, εἶτα δκαυλός.

ἐστι δὲ φυσώδης καὶ δριμύς, ἀλωπεκίας θεραπεύων σὺν οἴνῳ καὶ πεπέρει καὶ ὄξει καταχριόμενος, ὀξυδερκίας τε ποιητικὸς καὶ ἀρχομένης ὑποχύσεως διασκεδαστικὸς σὺν μέλιτι ἐγχριόμενος, πρὸς ὀδονταλγίας τε ἐντίθεται εἰς τὰ βρώματα καὶ

περιτίθεται σὺν λιβανωτῷ ἐγχρισθεὶς εἰς ὀθόνιον· καὶ διακλύζεται 4 δὲ σὺν ὑσσώπῳ καὶ σύκοις ἀφεψημένοις ἐν ὀξυκράτῳ· καὶ ἐπὶ λυσσοδήκτων δὲ ὠφελεῖ ἐπιτιθέμενος τοῖς τραύμασι καὶ ἐπὶ τῶν ἰοβόλων ζῴων πάντων καὶ τῶν φαρμακωδῶν τοξευμάτων ἐγχριόμενος καὶ πινόμενος, ἐπὶ δὲ σκορπιοπλήκτων ἐλαίῳ διεθεὶς περιαλείφεται καὶ ἐπὶ γαγγραινουμένων προκατασχασθέντων ἐνίεται, πρός τε ἄνθρακας μετὰ πηγάνου καὶ νίτρου καὶ μέλιτος ἢ καθ᾿  ἑαυτόν, ἥλους τε καὶ τύλους αἴρει προπεριχαραχθέντας συμμαλαχθεὶς κηρωτῇ ἢ σύκων ξηρῶν τῷ ἐντός. θεραπεύει καὶ λειχῆνας προσφάτους σὺν ὄξει, σαρκώματα δὲ [*](4 SIM.: Pl. XIX 40. XX 100 — Pl. XX 104 D. eup. I 95 (141) — eup. I 41 (112)— Pl. 106 eup. I 71 (129) — eup. I 69 (127) — Pl. 103 eup. II 113 (314) — Nic Th. 85. 697 (ex Apollod.) Scrib. Larg. 165 Pl. 103 — Pl. 103 eup. II 140 (329) — Pl. 103 — eup. I 201 (198) — Pl. 103 eup. I 199 (196) — Pl. 101. 103 eup. I 175 (184) — eup. I 159 (176) — Pl. 104 — Pl. 104 eup. I 86 (137) — Scrib. Larg. 67 Pl. 105.) [*](1 δι᾿  ὅλου τοῦ σώματος Orib.: δι᾿  ὅλου καὶ| καθ᾿  ὅλου τοῦ σώματος E (corr. E2) 2 τὸ στόμα μηδὲ FHDi εἰ om. Orib. πρὸς ὀλίγον Orib. μηδιακὸς Orib. 3 om. Orib.E 4 ὀπὸς πᾶς E 5 ἢ ἀλεύρου ἐρεγμίνου om. Di ἐρεγμήνου E: ἐρεγμένου Orib.: μιγνυμένου V ἅπερ Orib.E 6 διακρίνει FH 7 καυλόν] χυλὸν Orib. (corr. O2) 8 πρακτικώτερος E 10 ἀλωπεκίας τε E 12 post ἐγχριόμενος marg. add. καὶ ἐσθιόμενος E2 14 ἐγχρισθεὶς] ἐνδεθεὶς non recte coni. Sarac. cf. D. eup. I 71 (129) σὺν δὲ θείφ καὶ λιβανωτῷ ἐν ὀθονίῳ ἔγχριστος περιτίθεται (sc. ὀπὸς σιλφίου) 15 δὲ om. HDi ἀφεψόμενος E ἐν E: σὺν reliqui 16 λυσσοδήκτοις FH 17 ἐπὶ om. V ζῴων om, E φαρμακευτῶν (superscr. κωδων E2) E 18 σκορπίων P: σκορπίω V 19 προκατασχεθέντων HDi post προκατασχασθέντων interpunxit E 20 ἐνίεται καὶ πρὸς E (τε post πρὸς eras. E2) 21 προσπερικαθαρθέντας E (σ eras. E2) 22 προμαλαχθείς FH)

96
καὶ πώλυπας μετὰ χαλκάνθου ἢ ἰοῦ διαχριόμενος ἐπὶ ἡμέρας τινάς· ἐπισπῶ δὲ τὰς ἐξοχὰς σαρκολαβίδι.

5 ἀρήγει δὲ καὶ βρόγχου χρονίαις τραχύτησι, φωνήν τε αἰφνιδίως δασυνθεῖσαν ὕδατι διεθεὶς καὶ ἐπιρροφηθεὶς αὐτίκα ἀποκαθαίρει, κιονίδας τε στέλλει σὺν μέλιτι διαχριόμενος, συναγχικοῖς τε ἀναγαργάρισμα μετὰ μελικράτου ὠφέλιμον, εὐχρουστέρους τε ποιεῖ λαμβανόμενος ἐν διαίτη, βηχί τε ἁρμόζει ἐν ᾠῷ ῥοφητῷ διδόμενος, πλευριτικοῖς δὲ ἐν ῥοφήματι, ἰκτερικοῖς τε καὶ ὑδρωπικοῖς ὠφελίμως δίδοται μετὰ σύκων ξηρῶν. λύει καὶ ῥίγη σὺν πεπέρει καὶ πηγάνῳ καὶ οἴνῳ ποθείς, τετανικοῖς τε καὶ ὀπισθοτονικοῖς ὀβολοῦ ὁλκὴν κηρῷ περιπλάσας δίδου καταπίνειν, βδέλλας τε τὰς προσισχομένας τῇ καταπόσει ἀναγαργαριζόμενος μετ᾿  ὄξους ἀποβάλλει. καὶ τοῖς γάλα τεθρομβωμένον ἔνδον ποιοῦσι καὶ ἐπιληπτικοῖς μετ᾿  ὀξυμέλιτος ληφθεὶς βοηθεῖ.

6 ποθεῖς δὲ σὺν πεπέρει καὶ σμύρνῃ καταμήνια ἄγει, κοιλιακούς τε ἐν ῥαγὶ σταφυλῆς λαμβανόμενος ὠφελεῖ· μετὰ δὲ κονίας ποθεὶς ὠφελεῖ τὰ αἰφνίδια σπάσματα καὶ ῥήγματα· διαλύεται δὲ εἰς τὰ ποτήματα ἀμυγδάλοις πικροῖς ἢ πηγάνῳ ἢ ἄρτῳ θερμῷ. τὸ δὲ ὀπόφυλλον αὐτοῦ τὰ αὐτὰ ποιεῖ, παρὰ πολὺ δὲ ἔλασσον· ἐσθίεται δὲ μετ᾿  [*](5 SIM.: Zop. (Orib. II 569) Cels. IV 10 (133) Pl. XX 104 D. eup. II 31(242) — Pl. 105 — eup. II 22 (235) — Cels. IV 6 (128) Pl. 105 eup. I 229 (212) —Scrib. L. 199 eup. II (134) 325 — Nic. Al. 369 (ex Apollod.) Scrib. L. 197 eup. II 159 (335) Pl. 105 — Pl. 105 eup. I 18 (103) — Zop. (Orib. II 597) Pl. 101 eup II 77 (288) — eup. II 34 (247).) [*](17 EXC. Orib. XII s. v. (διαλύεται — σιλφίῳ).) [*](1 πωλύπας PV: πολύπας E (πόλυπας corr. E2): πολύποδας reliqui χαλκοθ ἄνθους E: χαλκάνθης FHDi: χαλκάνθου D. eup. I 159 (176) 2 ἐκισπᾶται (om. δὲ) FHDi σὺν σαρκολαβίδι HDi δὲ (alt.) om. E βρόγχων Di: βρόχου V 4 τε om. 0Di 5 διαχριόμενος E (δια eras. E2) τε] δὲ E 6 ὠφέλιμος FH τε om. 0Di 8 δὲ] τε FHDi ῥοφήμασι HDi τε] δὲ E: om. Di 9 σὺν πηγάνῳ καὶ πεπέρι καὶ οἴνῳ ποθεὶς E πηγάνῳ] λιβάνῳ FHDi: cum pipere et ruta bibitus addito vino tipicos frigores excludit Dl 10 τε] δὲ E 11 κηρῷ om. FHDi cf. D. eup. I 229 (212) ὀπὸς σιλφίου περιπλασθεὶς κηρῷ ἀντὶ καταποτίου [sc. τετανικοῖς ἁρμόζει) τε] δὲ Di προσπεπλασμένας E 13 ἔνδον om. E ποιοῦσι] πιοῦσι FEH: ποθεὶς Di: coagulatum lacte stomaco solvet Dl ἐπιληπτικοῖς τε E 14 μετ᾿  ὀξυμέλιτος ἢ ὀξυκράτου ποθεὶς E δὲ] τε E 15 καὶ κοιλιακοὺς σὺν ῥαγὶ (ῥα in ras.) E λαμβανόμενος σταφυλῆς Di 16 κονίας (superscr. λιστίβας m. rec.) PV: μετὰ κονίας ὑλιστῆς D. eup. I 34 (247) 17 καὶ om. FHDi 18 post θερμῷ inser. ἢ μέλιτι ἢ ὕδατι Orib. τὸ δὲ φύλλον PV: τῶ δὲ ὀπῶ τῶν (τὰ superscr. E2) φύλλων (λα corr. E2) E: ὁ δὲ ὀπὸς τῶν φύλλων FHDi correxi coll. Dl opofilon vero simile efficacia habet: Orib. τὸ δὲ ὀπόφυλλον τὰ αὐτὰ ποιεῖ: D.eup. I 67 (127). I 18 (103). II 31 (242) saepius 19 αὐτοῦ PF: om. reliqui τὸ αὐτὸ E: αὐτὰ μὲν Di ἔλαττον Orib. δὲ (alt.) om. VE (add.) E2))

97
ὀξυμέλιτος ἁρμόζον τοῖς περὶ ἀρτηρίαν, μάλιστα δὲ ἀποκοπεῖσιν ἤχοις. χρῶνται δὲ αὐτῷ καὶ μετὰ θριδάκων ἐσθίοντες ἀντὶ εὐζώμου.

λέγεται δὲ καὶ ἑτέρα μαγύδαρις γεννωμένη ἐν Λιβύῃ, ῤίζα παρομοία σιλφίῳ, ἧττον δὲ παχεῖα καὶ δριμεῖα καὶ χαύνη καὶ ὀπὸν μὴ ἔχουσα, ποιοῦσα δὲ τὰ αὐτὰ τῷ σιλφίῳ.