Παρέκειτο μὲν ἡμῖν ὁ Γέλωνος τοῦ Σικελιώτου πλακοῦς ἐπώνυμος. ἐγὼ δὲ καὶ τῇ θέᾳ μόνον πρὸς τὰς καταπόσεις εὐτρεπιζόμενος εὐφραινόμην· μέλ- λησις δὲ ἦν πολλή, περιστεφόντων τραγημάτων τὰ πέμματα· ἦν δὲ ὁ καρπὸς τῆς πιστάκης καὶ βάλανοι φοινίκων καὶ κάρυα τῶν ἐλύτρων ἐξῃρημένα. ἐγὼ δὲ [*](x Harl. Ven.) Γ X² (Vat. 2 Flor. II Δ)) [*](1 [τῆς οὐσίας] expunxi | κρίνον—ἐγένετο Mein. (ed.), κρί- νων—ἐγένετο x x2, Κρίνων—ἐξεγένετο Γ, καὶ ῥᾴων—ἐγένετο Bergl.,Κρίτων—ἀπεγένετοHeringa, κλινῶν—ἐξεγένετο Reisk., Γνίφων (vel Κνίφων)— ἐγένετο Seil. | 3 ὀψὲ τῆς ὥρας V alck., ord. inv. O | τροπὰς τὰς εἰς] τ ...... εἰς Vat. 2 Flor., εἰς II Δ| 5 τὸν] om. x Γ | εἴ] καὶ εἴ] Herch. (ed.) | 6 εὐημερίας ἡμέραν] εὐημερίαν Mein., at cf. v. c.] II 10, 2 | δρυπεπεῖς] δρυ- πέπεις x Γ, δρυπετεῖς Δ | 8 δράσαιμι] δράσω Herch. (ed.) | 9 τί] τίς Γ | 10 δὲ] om. x | τὸ] om. x | βλάβος] βάρος Δ | post βλά- βος add. ἔρρωσο x²) [*](11 Γέμελλος] Γέμελος Harl, Γέλος Ven. | 12 μὲν] om. x | ὁ Γέλωνος τοῦ] ὦ γέλλων ὀστοῦ x2, del. τοῦ Σικελιώτου Mein. | 13 καὶ] om. x | 14 εὐφραινόμην x ΓII, ηὐφραινόμην cet. 16 ὁ] om. Γ)
105
πρὸς ταῦτα ἕκαστα ἐχθρὰ βλέπων ἀνέμενον ἐπαφήσειν ἐμαυτὸν ἐγχανὼν τῷ πλακοῦντι. οἱ δὲ καὶ τὸ ἐντραγεῖν ἐπὶ μήκιστον ἐξέτεινον καὶ 〈τῆς〉 κύλικος συνεχῶς περισοβουμένης διατριβὰς καὶ μελλησμοὺς ἐνεποίουν, καὶ ὥσπερ ἐκ συνθήματος τὴν ἐμὴν ἀναρτῶντες ἐπι- θυμίαν ὁ μέν τις κάρφος λαβὼν ἐξεκάθαιρε τὰ ἐνιζά- νοντα τῶν βρωμάτων τοῖς ὀδοῦσιν ἰνώδη, ὁ δὲ ὑπτιάσας ἑαυτὸν οἷος ἦν ὕπνῳ κατέχεσθαι μᾶλλον ἢ τῆς τραπέζης φροντίζειν· εἶτα ἄλλος ἄλλα διελέγετο, καὶ πάντα μᾶλ- λον ἐπράττετο ἢ ὁ ἡδὺς ἐκεῖνος καὶ ποθητὸς ἐμοὶ πλακοῦς εἰς ἀπόλαυσιν ἤγετο. τέλος, οἷα εἰκός, οἱ θεοὶ κατοικτείραντες τὸ κατάξηρον τῆς ἐμῆς ἐπιθυμίας μόλις ποτὲ ἱμείροντά με τοῦ πλακοῦντος ἀπογεύσασθαι παρ- εσκεύασαν. ταῦτά σοι γράφω οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τοῖς ἡδέσιν ἡσθείς, ὅσον ἐπὶ τῇ παρολκῇ τῆς βραδυτῆτος ἐκτακείς.
Οὐπώποτε ἐγὼ κατὰ τὴν Ἀττικὴν ὑπέμεινα τοιοῦτον χειμῶνα. οὐ γὰρ μόνον ἐκ παραλλήλου φυσῶντες, [*](x (Harl. Ven.) [usque ad] III 40] Γ (usque ad III 40) et x² (Vat. 2 Flor. II Δ)) [*](1 ταῦτα] αὐτὰ Herch. (ed.) | ἕκαστα] om. x | ἐπαφήσειν] ἐπαφεῖναι Herw, | 2 ἐντραγεῖν] ἐν om. x | 3 μήκιστον] μέγιστον Γ | ἐξέτεινον Cob , ἐξέτειναν Ο | 〈τῆς〉 add. Herch. (ed.) | συνεχῶς] συνεχὲς x² | 4 περισοβουμένης] περισοβούσης Herch. (ed.) | μελλησμοὺς Γ, μελισμοὺς cet. | 5 καὶ Herch. (ed.), τέλος Ο, quod ortum e sq. | 7 ὁ δὲ] om. Γ Vat. 2 Flor. II | 8 ὕπνῳ κατέχεσθαι] ὕπνου κατάρχεσθαι Nab. | 9 ἄλλα x, ἄλλῳ cet. | 10 ἐπράττετο] del. Nauck. | ἐμοὶ] ἡμῖν x² | 11 ἤγετο Vind., ἤρχετο 0. Propter ἐπράττετο illud praestat. | οἶα] om. x, ὡς Γ, del. οἵα εἰκός Herch. (ed.) | 15 τῆς βραδύτητος] del. Herch. (ed.), τῆς παρολκῆς τῇ βραδυτῆτι Pol.) [*](17 Ἐρεβινθολέοντι] ʼΕρεβινθοφλέοντι vel Ἐρεβινθοπνέοντι Sei1., Ερεβινθολέποντι Mein. (ed.) | 19 παραλλήλου] καραλλή- λων Π ∠ | 1 σύρδην] φύρδην Π ∠ | ἡμῶν] ἡμῖν Vind., ἡμᾶς Cob. | 4 χύμα Mein. (ed.), χῦμα Ο | 5 θύριον Mein., θυρίον Ο | 6 ἐμοὶ δὲ] om. Flor. | [σ] del. Meis. | 8 ὀστέων] ὀστῶν Herch. (ed.) | 9 τὰς θόλους Π ∠, τοὺς θόλους cet. | 9—10 [ἢ τὰς καμίνους] del. Cob. | 10 ἐκεῖσε] ἐκεῖ Vind., sed cf. III 24 , 1 | 11 ταπυτα] ταὐτὰ Mein. | ἀλινδούμενοι Seil. (ed.), ἠλινδού- Μενοι x2 (κυλινδούμενοι mrg. Π), καλινδούμενοι Herw. | 12 παρα- πληςία] expectes αὐτὴ | Πενία] del. Cob. | 13 ταύτας Herw., ταύτην Ο | ἐπὶ τὸ Seil. (ed.), τὸ ἐπὶ Ο | 14〈λ〉addidi | [ἰδιω- τικῆς οἰκίας] del. Herch. (ed.), | 15 κενόν] κενότερον mrg. Π | 17 ἡ] Cob., μὲν x2, del. Vind. | 20 τὴν] om. Flor. | πρόοδον] Πρόσοδον Flor. | 21 ἀνειμένους] ἀνειμένως Π ∠ | ἀπέφηνεν Ald., ἀπέφηνεν x2.)
106
μᾶλλον δὲ σύρδην φερόμενοι κατετύπουν ἡμῶν οἱ ἄνεμοι, ἀλλ᾿ ἤδη καὶ χιὼν πυκνὴ καὶ ἐπάλληλος φερο- μένη πρῶτον μὲν τοὔδαφος ἐκάλυπτεν, ἔπειτα οὐκ ἔπιπολῆς ἀλλ᾿ εἰς ὕψος ᾔρετο τῆς νιφάδος χύμα πάμ- πολυ, ὡς ἀγαπητὸν εἶναι τὸ θύριον ἀνοίξαντα τῆς οἰκίας τὸν στενωπὸν ἰδεῖν. ἐνμοὶ δὲ οὔτε ξύλον οὔτε ἄ[σ]βολος παρῆν. πῶς γὰρ ἢ πόθεν; ὁ κρυμὸς δὲ εἰσε- δύετο μέχρι μυελῶν αὐτῶν καὶ ὀστέων. ἐβουλευςάμην οὖν ᾿Οδύσσειον βούλευμα δραμεῖν εἰς τὰς θόλους [ἢ τὰς καμίνους] τῶν βαλανείων. ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐκεῖσε συνεχώρουν οἱ τῶν ὁμοτέχνων περὶ ταῦτα ἀλινδούμενοι· καὶ γὰρ αὐτοὺς ἡ παραπληςία θεὸς ἠνώχλει Πενία. ὡς οὖν ᾐσθόμην οὐκ εἶναί μοι εἰς ταύτας εἰσιτητόν, δραμὼν ἐπὶ τὸ Θρασύλ〈λ〉ου βαλανεῖον [ἰδιωτικῆς οἰκίας], εὗρον τοῦτο κενόν, καὶ καταβαλὼν ὀβολοὺς δύο καὶ τὸν βα- λανέα τούτοις ἵλεων καταστήσας, ἐθερόμην ἄχρις οὗ τὸν νιφετὸν ἡ πηγυλὶς διεδέξατο, καὶ ὑπὸ τοῦ κρύους τοῦ μεταξὺ διεροῦ παγέντος πρὸς ἀλλήλους ἐδέδεντο οἱ λίθοι. μετὰ δὲ τὸ ἀποβράσαι τὸ δριμὺ προσηνὴν ὁ ἥλιος ἐλευθέραν μοι τὴν πρόοδον καὶ περιπάτονς 20 ἀνειμένους ἀπέφηνεν.
[*](x2 (Vat. 2 Flor. Π ∠))107
Ἐξώλεις ἀπόλοιντο οἱ Κλεισθένεις καὶ οἱ Δράκον- 〈τες〉.........
Ὑβρίζεσθαι πρὸς τοῦ τρέφοντος, εἰ καὶ ἀνόσιον, φορητόν, ἅπαξ ἐκδόμενον τὸ σῶμα τοῖς προπηλακίζειν ἐθέλουσιν ἕνεκα τῆς ἀθεμίτου γαστρός· τὸ δὲ καὶ ὑπὸ τῶν συμπαρόντων, πολλῷ βαρύτερον· τὸ δὲ μὴ μόνον ὑπὸ τούτων ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἰταμωτέρων οἰκετῶν, ἔτι χαλεπώτερον. εἰ δὲ προσθείην καὶ τὰς θεραπαινίδας κιχλιζούσας καὶ μωκωμένας καὶ γέλωτα τὴν ἡμετέραν ἀτυχίαν ποιουμένας, τότε σχέτλια καθʼ Ὅμηρον ἀπο- δυσπετῶ. τοῦτο γὰρ Αὐτόχθονος ἤκουσα τοῦ γραμ- [*](x (Harl. Ven) [inde a III 42] Γ (inde a III 42) et [usque ad III 42] x2 (Vat. 2 flor. Π Δ)) [*](1 Παλλάχανος Δ, Πανλάχανος cet. | Μονογνάθῳ Δ, Μονο- γαθίῳ Π, Μονογναθείῳ cet. | 2 οἱ Κλεισθένεις] δ Κλεισθένεις (sic) Π, ὁ Κλεισθένης Δ | 3 〈τεσ〉 add. Wagn. (ed.), ὁ δρά- κον . . . Π Δ) [*](4 haec ep. Seilero non videtur Alciphronea | Φρυγοκοίλης] Φριγοκείλης Γ, Φρικοκοίλης Bast., Σφριγοκοίλης Seil., Φρι- κοκοίτης vel Ῥιγοκοίτης Mein., Φυσίκιλλος Metr. | Βορβορο- ζώμῳ] Βολβοζώμῳ Metr. | 5 ἀνόσιον] ἀνύποιστον Groeneboom, ἀνάξιον Pol. | 6 ἐκδόμενον Γ, ἀποδόμενον x | 7 ἀθεμίτου] ἀθεμίστου Γ | καὶ] om. x | 8 συμπαρόντων] συμπινόντων Herch. (ed.) | 9 ἰταμωτέρων] ἰταμῶν ἑταιρῶν καὶ cl. III 12, 3 Stang. | 10 καὶ] om. x | 12 σχέτλια] σχετλιάζων Mein. (ed.). Possis etiam σχέτλια πάσχων, vel σχέτλια τλὰς ut Pol. | 13 Αὐτόχθο- νος Bast., αὐτόχθονος O)
108
ματικοῦ ποτε καὶ μνήμῃ συνέχω ‘Ζεῦ πάτερ· οὔτις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος’. ὀλέθριοι γὰρ ἀληθῶς οἱ δαίμονες οἱ ταῦτα ἐφʼ ἡμῖν πρυτανεύοντες, ἵνʼ ἐγὼ μὲν ὑπομένω κινδύνους ἀλγεινούς, γέλωτος δὲ ὑπό- θεσις 〈ᾖ〉 τοῖς χειρίστοις τἀμά.
[*](x (Harl. Ven.) Γ)[*](1 συνέχω] συνέχομαι x | ‘Ζεῦ—ἄλλος’] ΙΙ. ΙΙΙ 365 | 5 〈ᾖ〉 add. Cob.)109
. . . μὴ δείσης· ἐξείργασαι γὰρ πάγκαλόν τι χρῆμα, οἷον ἤδη τίς σοι τῶν πώποτε . . . . . . . . . . οὐδεὶς τῶν κατὰ χειρῶν πονηθέντων, τὴν σεαυτοῦ ἑταίραν ἱδρύσας ἐν τεμένει. μέση γὰρ ἕστηκα[ἐπὶ] τῆς 〈σῆς〉 Ἀφροδίτης καὶ τοῦ Ἔρωτος ἅμα τοῦ σοῦ. μὴ φθονήσῃς δέ μοι τῆς τιμῆς· οἱ γὰρ ἡμᾶς θεασάμενοι ἐπαινοῦσι Πραξι- τέλη, καὶ ὅτι τῆς σῆς τέχνης γέγονα οὐκ ἀδοξοῦσί με θεσπιεῖς μέσην κεῖσθαι θεῶν. ἓν ἔτι τῇ δωρεῷ λείπει, ἐλθεῖν σε πρὸς ἡμᾶς, ἵνα ἐν τῷ τεμένει μετ᾿ ἀλλήλων κατακλινῶμεν. οὐ μιανοῦμεν γὰρ τούς θεοὺς οὓς αὐτοὶ πεποιήκαμεν. ἔρρωσο.
[*](x2 (Vat. 2 Flor. ΠΔ))[*](〈ΑΛΚΙΦΡΟΝΟΣ—ΕΤΑΙΡΙΚΑΙ〉 add. Ryck. | 1 inscr. add. Jacobs. | 3 ἤδη] ἴδη Π Δ | πώποτε. . . . .] πάνποτε . . . . . . Vat. 2, πάν . . . . Flor. | 4 κατὰ] διὰ Seil., rescribens οἷον δή τι οὐ- δεὶς εἶδε πώποτε πάντων τῶν διὰ | 5 [ἐπὶ] del. Cob., ἀπὸ Mein. | 〈σῆς〉 add. Herch. (ed.) | 6 ἅμα] del. Herch. | 11 οὓς—πεποιήκαμεν] corrupt. censet Mein. )110
Ὁ Μένανδρος ἡμῖν ἐπὶ τὴν τῶν Ἰσθμίων θέαν εἰς τὴν Κόρινθον ἐλθεῖν βεβούληται· ἐμοὶ μὲν οὐ κατὰ νοῦν· οἶδα[ς] γὰρ οἷόν ἐστιν ἐραστοῦ τοιούτου καὶ βραχὺν ἐστερῆσθαι χρόνον· ἀποτρέπειν δʼ οὐκ ἐνῆν μὴ πολλάκις ἀποδημεῖν εἰωθότα. οὐδʼ ὅπως αὐτὸν παρεγ- γυήσω μέλλοντα ἐπιδημεῖν ἔχω, οὐδʼ ὅπως μή. βού- λομαι μὲν αὐτὸν σπουδασθῆναι ὑυπὸ σοῦ, κἀμοί τινα φέρειν φιλοτιμίαν τοῦτο λογίζομαι· οἶδε γὰρ τὴν οὖσαν ἡμῖν ἑταιρίαν πρὸς ἀλλήλας· δέδοικα δέ, ὦ φιλτάτη, οὐ 〈σὲ〉 τοσοῦτον — χρηστοτέρῳ γὰρ ἤθει κέχρησαι τοῦ βίου — ὅσον αὐτὸν ἐκεῖνον. ἐρωτικὸς γάρ ἐστι δαιμονίως, καὶ Βακχίδος οὐδʼ ἂν τῶν σκυθρωποτάτων τις ἀπόσχοιτο. τὸ μὲν γὰρ δοκεῖν αὐτὸν οὐκ ἔλαττον τοῦ σοὶ ἐντυχεῖν ἢ τῶν Ἰσθμίων ἕνεκεν τὴν ἀποδή- μησιν πεποιῆσθαι, οὐ πάνυ πείθομαι. ἴσως αἰτιάσῃ με τῆς ὑποψίας. συγγίνωσκε δὲ ταῖς ἑταιρικαῖς, ὦ φιλτάτη, ζηλοτυπίαις. ἐγὼ δʼ οὐ παρὰ μικρὸν ἂν ἡγοίμην Μενάνδρου διαμαρτεῖν ἐραστοῦ. ἄλλως τε [*](Φ x² (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](2 ἡμῖν Bergl., ἡμῶν O | 4 [ς] del. Cob. Secunda persona hic non placet | 5 ἐστερῆσθαι Mein., ὑστερῆσαι O | 6 εἰωθότα ΠΔ, εἰωθότας cet., εἰωθότος Mein. (ed.) | 7 παρεγγυήσω] 〈σοι〉 παρεγγυήσω Reisk. | ἐπιδημεῖν scripsi, ἐπιδημήσειν x2, sed ita nunquam Alc. | 8 μή. βούλομαι μὲν (sublata plena interp. post ἀλλήλας) Boissevain, μή, βουλόμενον O | ὑπὸ] ἐπὶ Flor. Vat. 2 | 9 οἶδε Cob., οἶδα O | 11 〈σὲ〉 add. Ald. | 14 sq. οὐκ] del. Mein., pro sq. οὐ scrib. καὶ Bergl., ἀπωθοῦμαι pro πείθομαι Pol. | 15 ἀποδήμησιν] ἀποδήμην Δ, ἀποδημίαν Ald. | 17 ὑπο- ψίας] ὑπεροψίας Vat. 2 Flor. | 18—19 ἂν ἡγοίμην Seil., ἡγού- μην O, ἡγοῦμαι Ald. | 19sqq. ἄλλως—λοιδορεῖσθαι] ante ἐγὼ (vrs. 18) collocat Pol.)
111
κἄν μοι κνισμός τις πρὸς αὐτὸν ἢ διαφορὰ γένηται, δεήσει με ἐπὶ τῆς σκηνῆς ὑπὸ Χρέμητός τινος ἢ Φ〈ε〉 ι- δύλου πικρῶς λοιδορεῖσθαι. ἐὰν δʼ ἐπανέλθῃ μοι οἷος ᾤχετο, πολλὴν εἴσομαί σοι χάριν. ἄρρωσο.
Πᾶσαί σοι ἴσμεν αἱ ἑταῖραι χάριν καὶ ἑκάστη γε ἡμῶν οὐχ ἧττον ἢ Φρύνη. ὁ μὲν γὰρ ἀγὼν μόνης Φρύνης, ὃν ὁ παμπόνηρος Εὐθίας ἐπανείλετο, ὁ δὲ κίνδυνος ἁπασῶν. εἰ γὰρ αἰτοῦσαι παρὰ τῶν ἐραστῶν ἀργύριον οὐ τυγχάνομεν ἢ τοῖς διδοῦσιν [αἱ] τυγχάνου- σαι ἀσεβείας κριθησόμεθα, πεπαῦσθαι κρεῖττον ἡμῖν τοῦ βίου τούτου καὶ μηκέτι ἔχειν πράγματα μηδὲ τοῖς ὁμιλοῦσι παρέχειν. νῦν δʼ οὐκέτι τὸ ἑταιρεῖν αἰτια- σόμεθα ὅτι πονηρὸς Εὐθίας ἐραστὴς εὑρέθη, ἀλλʼ ὅτι ἐπιεικὴς Ὑπερ〈ε〉ίδης ζηλώσομεν. πολλὰ τοίνυν 〈κ〉ἀ- γαθὰ γένοιτό σοι τῆς φιλανθρωπίας. καὶ γὰρ ἑταίραν χρηστὴν σεαυτῷ περιεσώσω, καὶ ἡμᾶς ἀμειψομένας σε ἀντʼ ἐκείνης παρεσκεύασας. εἰ δὲ δὴ καὶ τὸν λόγον γράψαις τὸν ὑπὲρ τῆς Φρύνης, τότε ἂν ὡς ἀληθῶς χρυσοῦν αἱ ἑταῖραί 〈σε〉 στήσαιμεν ὅπῃ ποτὲ βούλει τῆς Ἑλλάδος.
[*](Φ (usque ad IV 3) et x² (Vat. 2 Flor. ΠΔ))[*](1 τις Ald., τις ᾖ Π Δ, τις εἰ cet. | ἢ διαφορὰ] del. Hirsch. | 2 〈ε〉 add. Vind., Διφίλου Ald.)[*](5 〈ε〉 add. Herch. (ed.) | 6 σοι] om. O. praeter Vat. 2 post ἑταῖραι hab. Vind. | 7 Φρύνη Π Δ, Φρύνης cet. | μόνης] μόνος Δ | 10 οὐ τυγχάνομεν] om. Plor. Vat. 2 | [αἱ] delevi, τυγχάνουσαι τοῖς διδοῦσιν Pol. | 12 μηδὲ Seil., μήτε x2, μηκέτι 〈μητε αὐτὰς〉 — μήτε Mein. | 15 〈ε〉 add. Herch. (ed.) | 〈κ〉 add. Herch. (ed.) | 17 περιεσώσω] περιεποιήσω Vind. | 20 〈σε〉 add. Ald. | ὅπῃ] ὅπου Cob.)112
Οὐ τοσοῦτόν σοι τοῦ κινδύνου συνηχθέσθην, φιλ- τάτη, ὅσον ὅτι πονηροῦ μὲν ἀπηλλάγης ἐραστοῦ χρηστὸν δὲ εὗρες [Ὑπερίδην], συνήσθην. τὴν γὰρ δίκην σοι καὶ πρὸς εὐτυχίαν γεγονέναι νομίζω. διαβόητον γάρ σε οὐκ ἐν ταῖς Ἀθήναις μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ Ἑλλάδι ἁπάσῃ ὁ ἀγὼν ἐκεῖνος πεποίηκεν. Εὐθίας μὲν οὖν ἱκανὴν τιμωρίαν δώσει τῆς σῆς ὁμιλίας στερούμενος· ὑπὸ γὰρ ὀργῆς μοι δοκεῖ κινηθεὶς διὰ τὴν ἔμφυτον ἀμαθίαν ὑπερᾶραι τὸ μέτρον τῆς ἐρωτικῆς ζηλοτυπίας. καὶ νῦν ἐκεῖνον ἐρῶντα μᾶλλον εὖ ἴσθι ἢ Ὑπερ〈ε〉ίδην. ὁ μὲν γὰρ διὰ τὴν τῆς συνηγορίας χάριν δῆλός ἐστι σπουδάζεσθαι βουλόμενος καὶ ἐρώμενον ἑαυτὸν ποιῶν, ὁ δὲ τῷ ἀποτεύγματι τῆς δίκης παρώξυνται. προσδέχου δὴ πάλιν ἀπʼ αὐτοῦ δεήσεις καὶ λιτανείας καὶ πολύ χρυσίον. μὴ δὴ καταδιαιτήσῃς ἡμῶν, ὦ φιλτάτη, τῶν ἑταιρῶν, μηδʼ Ὑπερ〈ε〉ίδην κακῶς δόξαι βεβουλεῦσθαι ποιήσῃς τὰς Εὐθίου ἱκεσίας προσιεμένη, μηδὲ τοῖς λέγουσί σοι ὅτι, εἰ μὴ τὸν χιτωνίσκον περιρρηξαμένη τὰ μαστάρια τοῖς δικασταῖς ἐπέδειξας, οὐδὲν 〈ἂν〉 ὁ [*](x² (vat. 2 Flor. ΠΔ)) [*](2 ante φιλτάτη add. ὦ Vind., sed omittitur saepius in lib. IV | 4 [Ὑπερίδην] del. Mein. (ed.) | 5 εὐτυχίαν] εὐτυ- χίας Vat. 2 Flor. | 7 οὖν Mein. (ed.), γὰρ x² | 8 στερούμενος] στερόμενος Cob. | 9 κινηθεὶς] del. Pol. | 10 ὑπερᾶραι Seil. (ed.), ὑπεράραι x² | 11 〈ε〉 add. Herch. (ed.) | 15 ἀπʼ Mein., διʼ x², παῤ Cob. | 16 μὴ δὴ] σὺ δὲ μηδὲ Reisk., μὴ προσδέ- χου—τὸ πολὺ χρυσίον, μηδὲ Nab. | 17 〈ε〉 add. Herch. (ed.) | 18 ποιήσης Δ et mrg. Π, πωλήσῃς cet. | 20 〈ἂν〉 add. Seil., οὐδʼ ἂν Mein. (ed.))
113
ῥήτωρ ὠφέλει, πείθου. καὶ γὰρ αὐτὸ τοῦτο ἵνα ἐν καιρῷ γένηταί σοι ἡ ἐκείνου παρέσχε συνηγορία.
Μὴ δὴ κρείττονος εἴη σοι τυχεῖν ἐραστοῦ, δέσποινα Ἀφροδίτη, ἀλλʼ Εὐθίας σοι ὃν νῦν περιέπεις συγκατα- βιῴη. τάλαινα γυνὴ τῆς ἀνοίας, ἥτις τῷ τοιούτῳ θη- ρίφ προσέφθαρσαι. πλὴν ἴσως τῷ κάλλει πεπίστευκας· Μυρρίνην γὰρ στέρξει δῆλον ὅτι Φρύνην ὑπεριδών. ἀλλʼ ἔοικας κνίσαι τὸν Ὑπερ〈ε〉ίδην βεβουλῆσθαι ὡς ἔλαττόν σοι νῦν προσέχοντα. κἀκεῖνος ἑταίραν ἄχει ἀξίαν ἑαυτοῦ καὶ σὺ ἐραστὴν σοὶ πρέποντα. αἴτησόν τι παῤ αὐτοῦ, καὶ ὄψει σεαυτὴν ἢ τὰ νεώρια ἐμπε- πρηκυῖαν ἢ τοὺς νόμους καταλύουσαν. ἴσθι γοῦν ὅτι παρὰ πάσαις ἡμῖν ταῖς τὴν φιλανθρωποτέραν Ἀφροδίτην προτιμώσαις μεμίσησαι.
Οὐκ ἄν ποτʼ ᾠήθην ἐκ τοσαύτης συνηθείας ἔσεσθαί μοί τινα πρὸς Εὐξίππην διαφοράν. καὶ τὰ μὲν ἄλλα [*](x² ( Vat. 2 Flor. ΠΔ)) [*](1 πείθου Δ, πείθων Π, πείθων Flor. Vat. 2, πείθων, πεί- θου Dorvill. | 2 γένηταί] γένοιτό Nab. 4 εἴη] δοίη del. sq. virg. Valck. | 6 τῷ τοιούτῳ] τῶν τοι- ούτων FIor. | 8 Μυρρίνην—Φρύνην Seil. (ed.), Μυρρίνην— Μυρρίνην Flor. Vat. 2, Μυρρίνην—Μυρρίνην Π, Φούνην— Μυρρίνην Δ | 9 〈ε〉 add. Herch. (ed.) | βεβουλῆσθαι] βεβου- λεῦσθαι Vind. | 11 σοὶ scripsi, σοι x2 18 Εὐξίππην] Ζευξίππην Reisk.)
114
ἐν οἷς αὐτῇ χρησίμη γέγονα ὑπὸ τὸν ἀπὸ τῆς Σάμου κατάπλουν, οὐκ ὀνειδίζω· ἀλλὰ Παμφίλου, γινώσκεις τοῦτο καὶ σύ, ὅσον ἡμῖν διδόντος ἀργύριον, ὅτι ταύτῃ ποτὲ ἐντυγχάνειν ἐδόκει, τὸ μειράκιον οὐ προσ- ιέμην. ἡ δὲ καλῶς ἡμᾶς ἀντὶ τούτων ἠμείψατο τῇ κακίστʼ ἀπολουμένῃ Μεγάρᾳ χαρίζεσθαι θέλουσα. πρὸς ἐκείνην δʼ ἦν τις παλαιά μοι διὰ Στράτωνα ὑπόνοια· [ἀλλὰ] ταύτην μὲν 〈οὖν〉 οὐδὲν ᾤμην ποιεῖν παράλογον κακῶς λέγουσάν με. Ἁλῷα δʼ ἦν, κἀπὶ τὴν παννυχίδα πᾶσαι, ὥσπερ ἦν εἰκός, παρῆμεν. ἐθαύμαζον δὲ τῆς Εὐξίππης τὴν ἀγερωχίαν· τὸ μὲν γὰρ πρῶτον κιχλίζουσα μετʼ ἐκείνης καὶ μωκωμένη τὴν δυσμένειαν ἐνεδείκνυτο, εἶτα φανερῶς ποιημάτια ᾖδεν εἰς τὸν οὐκέθʼ ἡμῖν προσέχοντα ἐραστήν. κἀπὶ τούτοις μὲν ἧττον ἤλγουν· ἀπαναισχυντήσασα δὲ εἰς τὸ φῦκός με καὶ τὸν παιδέ- ρωτα ἔσκωπτεν. ἐδόκει δέ μοι πάνυ κακῶς πράττειν ὡς μηδὲ κάτοπτρον κεκτῆσθαι· εἰ γὰρ εἶδεν ἑαυτὴν χρῶμα σανδαράχης ἔχουσαν, οὐκ ἂν ἡμᾶς εἰς ἀμορφίαν ἐβλασφήμει. ἐμοὶ μὲν οὖν βραχύ μέλει περὶ τούτων· ἀρέσκειν γὰρ τοῖς ἐρασταῖς, οὐχὶ Μεγάρᾳ καὶ Εὐξίππῃ βούλομαι ταῖς πιθήκοις. δεδήλωκα δέ σοι ἵνα μή μέ τι μέμψῃ. ἀμυνοῦμαι γὰρ αὐτὰς οὐκ ἐν σκώμμασιν οὐδὲ βλασφημίαις, ἀλλʼ ἐν οἷς μάλιστα ἀνιάσονται. προσκυνέῶ δὲ τὴν Νέμεσιν.
[*](x² (Vat. 2 Flor. ΠΔ))[*](1 αὐτῇ] αὐτὴ Flor. Π | 4 ποτὲ] ποτὲ μὲν Vat. 2 ∠ | προσ- ιέμην Vind., προσήμην x2, προσείμην Cob., sed cf. IV 7, 3; 11, 4 | 8 [ἀλλὰ] delet suppleto 〈οὖν〉Hirsch. | 10 παρῆμεν] παρʼ ἡμῖν ∠ | 11 Εὐξίππης] vid. § 1 | τὴν ἀγερωχίαν] om. Π ∠ | 13 ποιη- μάτια Nab., ποιήματα x2 | 17 εἶδεν Bergl., οἶδεν x² | 20 Εὐξίππῃ] vid. § 1 | 21 μή μέ τι Mein., μή μʼ ἔτι x2, μηκέτι Vind. | 22 ἐν] dei. Herch. ed.) | 23 οὐδὲ] οὐδʼ ἐν ∠ | ἐν] del. Herch. (ed.))115
Ἐξ οὗ φιλοσοφεῖν ἐπενόησας, σεμνός τις ἐγένου καὶ τὰς ὀφρῦς ὑπὲρ τοὺς κροτάφους ἐπῆρας. εἶτα σχῆμα ἔχων καὶ βιβλίδιον μετὰ χεῖρας εἰς τὴν Ἀκαδή- μ〈ε〉ιαν σοβεῖς, τὴν δὲ ἡμετέραν οἰκίαν ὡς οὐδὲ ἰδὼν πρότερον παρέρχῃ. ἐμάνης Εὐθύδημε, 〈ἢ〉 οὐκ οἶδας οἷός ἐστιν ὁ σοφιστὴς οὗτος ὁ ἐσκυθρωπακὼς καὶ τοὺς θαυμαστοὺς τούτους διεξιὼν πρὸς ὑμᾶς λόγους. ἀλλʼ ἐμοὶ μὲν πράγματα πόσος ἐστὶν οἴει χρόνος ἐξ οὗ παρέχει βουλόμενος ἐντυχεῖν; προσφθείρεται δὲ Ἑρ- πυλ〈λ〉ίδι τῇ Μεγάρας ἅβρᾳ. τότε μὲν οὖν αὐτὸν οὐ προσιέμην, σὲ γὰρ περιβάλλουσα κοιμᾶσθαι μᾶλλον ἐβουλόμην ἢ τὸ παρὰ πάντων σοφιστῶν χρυσίον 〈ἔχειν〉. ἐπεὶ δέ σε ἀποτρέπειν ἔοικε τῆς μεθʼ ἡμῶν συνηθείας, ὑποδέξομαι αὐτὸν καί, εἰ βούλει, τὸν διδάσκαλον του- τονὶ τὸν μισογύναιον ἐπιδείξω σοι νυκτὸς οὐκ ἀρκού- μενον ταῖς συνήθεσιν ἡδοναῖς. λῆρος ταῦτά ἐστι καὶ τῦφος καὶ ἐργολάβεια μειρακίων, ὦ ἀνόητε. οἴει δὲ διαφέρειν ἑταίρας σοφιστήν; τοσοῦτον ἴσως ὅσον οὐ διὰ τῶν αὐτῶν ἑκάτεροι πείθουσιν, ἐπεὶ ἕν γε ἀμφο- τέροις τέλος πρόκειται τὸ λαβεῖν. πόσῳ δὲ ἀμείνους ἡμεῖς καὶ εὐσεβέστεραι· οὐ λέγομεν θεοὺς οὐκ εἶναι, [*](x² (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](5 〈ε〉 add. Mein. (ed.) | δὲ] om. Vat. 2 Flor. | 6 〈ἢ〉 add. Mein., οὐκ εἰδὼς Cob., 〈ἢ〉 οὐκ οἶσθα Herch. | 11 〈λ〉 add. Ald. | τῇ] τῆς Δ | 12 προσιέμην] προσείμην Cob. | περιβάλ- λουσα κοιμᾶσθαι] del. Mein. Malui supplere 〈ἔχειν〉 cum Seil. | 14 μεθʼ] καθʼ Π Δ | 17 λῆρος—ἐστι Cob., λῆρος— εἰσι Δ, λῆροι— εἰσι cet. (λῆρον Π) | 18 τῦφος Seil. (ed.), τύφος x2 | 20 πείθουσιν Vind., πείθειν x² | 22 post εὐσεβέστεραι add. αἳ deleta interp. Nab.)
116
ἀλλὰ πιστεύομεν ὀμνύουσι τοῖς ἐρασταῖς ὅτι φιλοῦσιν ἡμᾶς· οὐδʼ ἀξιοῦμεν ἀδελφαῖς καὶ μητράσι μίγνυσθαι τοὺς ἄνδρας, ἀλλʼ οὐδὲ γυναιξὶν ἀλλοτρίαις. εἰ μὴ ὅτι τὰς νεφέλας ὁπόθεν εἶεν καὶ τὰς ἀτόμους ὁποῖαι ἀγνοοῦμεν, διὰ τοῦτο ἥττους δοκοῦμέν σοι τῶν σοφισ- τῶν. καὶ αὐτὴ παρὰ τούτοις ἐσχόλακα καὶ πολλοῖς διείλεγμαι. οὐδὲ εἷς ἑταίρᾳ ὁμιλῶν τυραννίδας ὀνει- ροπολεῖ καὶ στασιάζει τὰ κοινά, ἀλλὰ σπάσας τὸν ἑωθινὸν καὶ μεθυσθεὶς εἰς ὥραν τρίτην ἢ τετάρτην ἠρεμεῖ. παιδεύομεν δὲ οὐ χεῖρον ἡμεῖς τοὺς νέους. ἐπεὶ σύγκρινον, εἰ βούλει, Ἀσπασίαν τὴν ἑταίραν καὶ Σωκράτην τὸν σοφιστήν, καὶ πότερος ἀμείνους αὐτῶν ἐπαίδευσεν ἄνδρας λόγισαι· τῆς μὲν γὰρ ὄψει μαθητὴν Περικλέα, τοῦ δὲ Κριτίαν. κατάβαλλε τὴν μωρίαν ταύτην καὶ ἀηδίαν, ὁ ἐμὸς ἔρως Εὐθύδημε — οὐ πρέπει σκυθρωποῖς εἶναι τοιούτοις ὄμμασι — καὶ πρὸς τὴν ἐρωμένην ἧκε τὴν ἑαυτοῦ οἷος ἐπανελθὼν ἀπὸ 〈τοῦ〉 Ἀυκείου πολλάκις τὸν ἱδρῶτα ἀποψώμενος, ἵνα μικρὰ κραιπαλήσαντες ἐπιδειξώμεθα ἀλλήλοις τὸ καλὸν τέλος τῆς ἡδονῆς. καὶ σοὶ νῦν μάλιστα φανοῦμαι σοφή. οὐ μακρὸν δίδωσιν ὁ δαίμων χρόνον τοῦ ζῆν· μὴ λάθῃς τοῦτον εἰς αἰνίγματα καὶ λήρους ἀναλώσας. ἔρρωσο.
[*](x2 (Vat. 2 Flor. ΠΔ))[*](3 sqq. εἰ μὴ— ἠρεμεῖ (in § 6)] del. Herm. | 4 εἶεν] ἂν εἶεν vel εἰσιν Mein. | 6 παρὰ] 〈γὰρ〉 παρὰ Nab. | 8 τὸν] τὸ Bergl., sed cfrt Theocr. XVIII 11 Mein. | 12 πότερος] πότερον ΠΔ | ἀμείνους Vind., ἄμεινον x² | 14 κατάβαλλε] κατάβαλε Vind. | 17 ἑαυτοῦ] σαυτοῦ Vind. | 18 〈τοῦ〉 addidi cl. IV 17,7 | post πολλάκις lac. sign. posuit Mein., post οἷος Reisk., supplet εἴωθας Reisk., ἔφοιτας καί μοι παρεκάθησο Mein., ἐφοίτας vel ἧκες Pol. | ἵνα] ἵνα καὶ Vind. | 19 ἐπιδειξώμεθα] ἐπιδειξό- μεθα ΠΔ | καλὸν] del. Nab. | 20 ἡδονῆς. καὶ—σοφή] ἡδονῆς, καὶ— φανῶμεν σοφαί Nab., καὶ 〈ἵνα〉 — φανῶμαι σοφή, οὐ Boissevain)117
Εἰ μὲν ἡδονήν σοί τινα φέρειν ἢ φιλοτιμίαν πρός τινας τῶν διαλεγομένων οἴει τὸ πολλάκις ἡμᾶς ἐπὶ τὰς θύρας φοιτᾶν καὶ τοῖς πεμπομένοις πρὸς τούς εὐτυχεστέρους ἡμῶν θεραπαινιδίοις ἀποδύρεσθαι, οὐκ ἀλόγως ἡμῖν ἐντρυφᾷς. ἴσθι μέντοι, καίτοι ποιῶν οἶδα πρᾶγμα ἀσύμφορον ἐμαυτῷ, οὕτω με διακείμενον ὡς ὀλίγοι τῶν ἐντυγχανόντων σοι νῦν ἀμεληθέντες ἂν διατεθεῖεν. καίτοι γε ᾤμην τὸν ἄκρατον ἔσεσθαί μοι παρηγόρημα, ὃν παρʼ Εὐφρονίῳ τρίτην ἐσπέραν πολύν τινα ἐνεφορησάμην, ὡς δὴ τὰς παρὰ τὴν νύκτα φρον- τίδας διωσόμενος· τὸ δὲ ἄρα ἐναντίως ἔσχεν. ἀνερρί- πισε γάρ μου τὴν ἐπιθυμίαν ὥστε κλαίοντά με καὶ βρυχώμενον ἐλεεῖσθαι μὲν παρὰ τοῖς ἐπιεικεστέροις, γέλωτα δὲ τοῖς ἄλλοις παρέχειν. μικρὰ δʼ ἔτι ἐστί μοι παραψυχὴ καὶ μαραινόμενον ἤδη παραμύθιον . . . . ., ὅν μοι ὑπὸ τὴν λυπρὰν 〈ἐν〉 τῷ συμποσίῳ μέμψιν προσέρριψας ἀπʼ αὐτῶν περισπάσασα τῶν πλοκάμων, ὡς δὴ πᾶσι τοῖς ὑφ᾿ ἡμῶν πεμφθεῖσιν ἀχθομένη. εἰ δή σοι ταῦτα ἡδονὴν φέρει, ἀπόλαυε τῆς ἡμετέρας [*](x² (Vat. 2 Flor. P Δ)) [*](3 τινας] fort. delendum | οἴει] ante πρὸς hab. Vind., unde post διαλεγομένων supplet σοι Mein., φέρει—[οἴει] cl. § 3 Cob., sed cfrt IV 2, 2 Pol. | 19 παρηγόρημα Bergl., κατηγόρημα x² | 11 ἐνεφορησάμην] ἐνεφορήθην Cob. | 12 τὸ] τότε Δ | 13 κλαίοντά] κλάοντά Cob. | 14 βρυχώμενον ΠΔ, βρυ- χόμενον cet. | 15 ἔτι ἐστί Cob., ἔπεστί x² | 16 lac sign. posui, scribit ὅτε pro ὅν Vind., ὅ τι Sei1., sed excidit potius ὁ στέ- φανος vel simile quid | 17 λυπρὰν] del. Cob., λυγρὰν Herch. (ed.) — 〈ἐν〉 add. bergl., τῶν συμποσίων Vind. | 19 δὴ] μὴ Bergl., δὴ μὴ Vagn. | ὑφ’] ἐφʼ Flor.)
118
μερίμνης, κἂν σοι φίλον διηγοῦ τοῖς νῦν μὲν μακα- ριωτέροις ἡμῶν, οὐκ εἰς μακρὰν δέ, ἄνπερ ὡς ἡμεῖς ἔχωσιν, ἀνιασομένοις. εὔχου μέντοι μηδέν σοι νεμε- σῆσαι ταύτης τῆς ὑπεροψίας τὴν Ἀφροδίτην. ἕτερος ἂν λοιδορούμενος ἔγραφε καὶ ἀπειλῶν, ἀλλʼ ἐγὼ δεό- μένος καὶ ἀντιβολῶν· ἐρῶ γάρ, ὦ Πετάλη, κακῶς. φο- βοῦμαι δέ, μὴ κάκιον ἔχων μιμήσωμαί τινα τῶν περὶ τὰς ἐρωτικὰς μέμψεις ἀτυχεστέρων.
Εβουλόμην μὲν ὑπὸ δακρύων οἰκίαν ἑταίρας τρέ- φεσθαι· λαμπρῶς γὰρ ἂν ἔπραττον ἀφθόνων τούτων ἀπολαύουσα παρὰ σοῦ· νῦν δὲ δεῖ χρυσίου ἡμῖν, ἱμα- τίων, κόσμου, θεραπαινιδίων. ἡ τοῦ βίου διοίκησις ἅποσα ἐντεῦθεν. οὐκ ἔστιν ἐν Μυρρινοῦντι πατρῷον ἐμοὶ κτημάτιον, οὐδʼ ἐν τοῖς ἀργυρείοις ἐμοὶ μέταλλον, ἀλλὰ μισθωμάτια καὶ αἱ δυστυχεῖς αὗται καὶ κατεστε- ναγμέναι τῶν ἀνοήτων ἐραστῶν χάριτες. σοὶ δὲ ἐνιαυ- τὸν ἐντυγχάνουσα ἀδημονῶ, καὶ αὐχμηρὰν μὲν ἔχω τὴν κεφαλὴν μηδὲ ἰδοῦσα τὸν χρόνον τοῦτον μύρον, τὰ δὲ ἀρχαῖα καὶ τρύχινα περιβαλλομένη ταραντινίδια [*](x² (Vat. 2 Flor. ΠΔ)) [*](2 ἄνπερ ὡς] ἂν ὥσπερ Δ | 3 ἔχαωσιν Π Δ, ἔχουσιν cet., ἐρῶσιν Nab. | 7 μιμήσωμαί Π Δ, μιμήσομαί cet. | 8 μέμψεις] τέρψεις Nauck., θρύῆψεις Pol.) [*](10 οἰκίαν] post τρέφεσθαι hab. Π Δ | 13 χρυσίου] χρυσίων Vind. | 14 ἐν] del. Cob., ἔτι Nab. | 16 καὶ (ante αἱ)] del. Pol. | 19 ἰδοῦσα] ἰδοῦσαν Mein. | τὸν χρόνον τοῦτον conj. in cod. Pal. 132 [suprascr. τούτου], τοῦ χρόνου τούτου x² | 20 ἀρ- χαῖα] ἀραῖα vel ἀραχνιαῖα Reisk. | τρύχινα] τρίχινα Δ | περι- βαλλομένη] προβαλλομένη Δ, περιβαλομένη Mein. (ed.) )
119
αἰσχύνομαι τὰς φίλας, οὕτως ἀγαθόν τί μοι γένοιτο. εἶτα οἴει μέ σοι παρακαθημένην πόθεν ζήσειν; ἀλλὰ δακρύεις· πεπαύσῃ μετὰ μικρόν. ἐγὼ δὲ ἂν μὴ [τις] ὁ διδοὺς ἦ, πεινήσω τὸ καλόν. θαυμάζω δέ σου καὶ τὰ δάκρυα ὥς ἐστιν ἀπίθανα. δέσποινα Ἀφροδίτη, φιλεῖν, ἄνθρωπε, φής, καὶ βούλει σοι τὴν ἐρωμένην διαλέγεσθαι· ζῆν γὰρ χωρὶς ἐκείνης μὴ δύνασθαι. τί οὖν; οὐ ποτήριά ἐστιν ἐπὶ τῆς οἰκίας ὑμῖν; . . . . . . μὴ χρυσία τῆς μητρός, μὴ δάνεια τοῦ πατρὸς κομιούμενος. μακαρία Φιλῶτις· [τοῖς] εὐμενεστέροις ὄμμασιν εἶδον ἐκείνην αἱ Χάριτες· οἶον ἐραστὴν ἔχει Μενεκλείδην, ὃς καθʼ ἡμέραν δίδαωσί τι. ἄμεινον γὰρ ἢ κλάειν. ἐγὼ δὲ ἡ τάλαινα θρηνῳδόν, οὐκ ἐραστὴν ἔχω· στεφάνιά μοι καὶ ῥόδα ὥσπερ ἀώρῳ τάφῳ πέμπει καὶ κλάειν διʼ ὅλης φησὶ τῆς νυκτός. ἐὰν φέρῃς τι, ἧκε μὴ κλάων, εἰ δὲ μή, σεαυτὸν οὐχ ἡμᾶς ἀνιάσεις.
Οὐ προσέχει μοὶ τὸν νοῦν ὁ Δ[ι]ίλος, ἀλλʼ ἅπας [*](x2 (Vat. 2 Flor. ΠΔ)) [*](2 πόθεν] αὐτόθεν Cob. | 2—3 ἀλλά—μικρόν] post τὸ καλόν hab. Herch. (ed.) | 3 [τις] del. Hirsch. | 6 φιλεῖν—φής V alck., φιλεῖς—φής x2, φιλεῖς—φιλεῖς Vind. | 7—9 interr. et lac. sign. posuit Mein. (supplens μὴ οὖν τὸ λοιπὸν φοιτῶν παῥ ἡμᾶς ἐθελήσῃς εἰ), om. lac. sign. scripto (post Wagn.) κομιουμένοις; Herch. (ed.), τί οὖν οὐ ποτήρια ἦλθες ἀπὸ τῆς οἰκίας ἡμῖν—κομιούμενος; Arnald., verba μὴ—κομιουμένην; (ita rescribit) post ζήσειν in § 3 collocat Herm. | 10 ψῶτις Seil. (ed.), φιλότης x2 | [τοῖς] del. Vaga. (ed.), εὐμενεστέροις τοῖς Seil., del. εὐμενεστέροις—Χάριτες cl. III 8, 2 Mein. 13 ἔχω·⌋ ἔχω, ὃς Vagn. | 16 ἀνιάσεις] αἰτιάσει Herm. An αἰτίασαι?) [*](18 τὸν νοῦν] fort. τὰ νῦν, cf. IV 5,2, 6, 3 | [ι] del. Bergl.)
120
ἐπὶ τὴν ἀκάθαρτον Θεττάλην νένευκε· καὶ μέχρι μὲν τῶν Ἀδωνίων καὶ ἐπίκωμός ποτε πρὸς ἡμὰς καὶ κοι- μησόμενος ἐφοίτα, ἤδη μέντοι ὡς ἄν τις ἀκκιζόμενος καὶ ἐρώμενον ἑαυτὸν ποιῶν καὶ τά γε πλεῖστα ὑπὸ τοῦ Ἕλικος, ὁπότε μεθυσθείη, ὁδηγούμενος· ἐκεῖνος γὰρ τῆς Ἑρπυλλίδος ἐρῶν τὴν παῥ ἡμῖν ἠγάπα σχολήν· νῦν μέντοι δῆλός ἐστι μηδʼ ὅλως ἡμῖν ἐντευξόμενος· τέσσαρας γὰρ [Λύσιδος] ἐξῆς ἡμέρας ἐν τῷ Λύσιδος κήπῳ μετὰ Θεττάλης καὶ τοῦ κάκιστ᾿ ἀπολουμένου Στρογγυλίωνος, ὃς ταύτην αὐτῷ προὐμνηστεύσατο τὴν ἐρωμένην ἐμοί τι προσκρούσας, κραιπαλᾷ. γραμματίδια μὲν οὖν καὶ θεραπαινίδων διαδρομαὶ καὶ ὅσα τοιαῦτα μάτην διήνυσται, καὶ οὐδὲν ἐξ αὐτῶν ὄφελος. δοκεῖ δέ μοι μᾶλλον ὑπὸ τούτων τετυφῶσθαι καὶ ὑπερεν- τρυφᾶν ἡμῖν. λοιπὸν οὖν ἀποκλείειν, κἂν ἔλθῃ ποτὲ πρὸς ἡμὰς κοιμη[θη]σόμενος, εἰ δὴ κνίσαι ποτὲ ἐκείνην βουληθείη, διώσασθαι· εἴωθε γὰρ ἡ βαρύτης τῷ ἀμε- λεῖσθαι καταβάλλεσθαι. εἰ δὲ μηδʼ οὕτως ἀνύοιμεν, θερμοτέρου τινὸς ἡμῖν ὥσπερ τοῖς σφόδρα κάμνουσι φαρμάκου δεῖ. δεινὸν γὰρ οὐ τοῦτο μόνον εἰ τῶν παῥ αὐτοῦ μισθωμάτων στερησόμεθα, ἀλλʼ εἰ Θεττάλῃ γέλωτα παρέξομεν. ἔστι σοι πειραθέν, ὡς φής, πολλά- κις ἐφʼ ἡλικίας φίλτρον. τοιούτου τινὸς βοηθήματος δεόμεθα, ὅ τὸν πολύν αὐτοῦ τῦφον, ἀλλʼ οὖν καὶ τὴν κραιπάλην ἐκκορήσει[εν]. ἐπικηρυκευσόμεθα δὴ αὐτ καὶ δακρύσομεν πιθανῶς, καὶ τὴν Νέμεσιν δεῖν αὐτὸν
[*](x² Va. 2 Flor. ΠΔ)) [*](4 καὶ τά γε] τά τε Vind. | 8 [Λύσιδος] del. Ald. | 12 θερα- παινίδων] θεραπαινιδίων cl. III 9, 2 Nab. | 16 [θη] del. Cob. | εἰ Mein., ἐὰν x2, quod ortum e praec. κἂν | 22 πειραθέν Δ, πειρασθέν cet. | 24 τῦφον Scil., τύφον x2 | 25 [εν] del. Mein. | 26 πιθανῶς] ἱκανῶς Vind.) 121
ὁρᾶν εἰ οὕτως ἐμὲ περιόψεται ἐρῶσαν αὐτοῦ, καὶ τοι- αῦτα ἄλλα ἐροῦμεν καὶ πλασόμεθα. ἥξει γὰρ ὡς ἐλεῶν δήπου με καιομένην ἐπʼ αὐτῷ· μεμνῆσθαι γὰρ τοῦ παρελθόντος χρόνου καὶ τῆς συνηθείας ἔχειν καλῶς ἐρεῖ, φυσῶν ἑαυτὸν ὁ λάσταυρος. συλλήψεται δὲ ἡμῖν καὶ ὁ Ἕλιξ· ἐπʼ ἐκεῖνον γὰρ ἡ Ἑρπυλλὶς ἀποδύσεται. ἀλλʼ ἀμφιβάλλειν εἴωθε τὰ φίλτρα καὶ ἀποσκήπτειεν εἰς ὄλεθρον. βραχύ μοι μέλει· δεῖ γὰρ αὐτὸν ἢ ἐμοὶ ζῆν ἢ τεθνάναι Θεττάλῃ.
Οἴχεται Βακχὶς ἡ καλή, Εὐθύκλεις φίλτατε, οἴχε- ται, πολλά τέ μοι καταλιποῦσα δάκρυα καὶ ἔρωτος ὅσον ἡδίστου τότε, τοσοῦτον πικροῦ νῦν μνήμην. οὐ γὰρ ἐκλήσομαί ποτε Βακχίδος, οὐχ οὗτος ἔσται 〈ὁ〉 χρόνος. ὅσην συμπάθειαν ἐνεδείξατο· ἀπολογίαν ἐκεί- νην καλῶν οὐκ ἄν τις ἁμαρτάνοι τοῦ τῶν ἑταιρῶν βίου. καὶ εἰ συνελθοῦσαι ἅπασαι πανταχόθεν εἰκόνα τινὰ αὐτῆς ἐν Ἀφροδίτης ἢ Χαρίτων θεῖεν, δεξιὸν ἄν τί μοι ποιῆσαι δοκοῦσιν. τὸ γὰρ θρυλούμενον ὑπὸ πάντων, ὡς πονηραί, ὡς ἄπιστοι, ὡς πρὸς τὸ λυσι- [*](x² (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](3 καιομένην] καομένην Herch. (ed.) | αὐτῷ Π Δ, αὐτῶν cet. | 7 καὶ ἀποσκήπτειν Ald., καὶ ἀποσκήψειν x², καὶ 〈δὴ καὶ〉 ἀποσκήπτειν vel κὰν ἀποσκήψειεν Mein., ante εἰς add. ἐνίοτε Cob., post ὄλεθρον add. ἔσθʼ ὅτε Pol.) [*](13 τότε—πικροῦ Jacobs., τὸ τέλος οὐ πονηροῦ x², τὸ τέ- λος τοσοῦτο ἀνιαροῦ vel λυπηροῦ Gloss. Eichst., τότε τόσον πονηροῦ Abresch., ποτὲ τὸ τέλος αὖ πονηροῦ Arnald. | 14 〈ὁ〉 add. Seil. | 16 ἁμαρτάνοι] ἁμάρτοι Mein. (ed.) | 19 θρυλούμενον] θρυλλούμενον Π Δ)
122
τελὲς βλέπουσαι μόνον, ὡς ἀεὶ τοῦ διδόντος, ὡς τίνος γὰρ οὐκ αἴτιαι κακοῦ τοῖς ἐντυγχάνουσι, διαβολὴν ἐπέδειξεν ἐφʼ ἑαυτῆς ἄδικον· οὕτω πρὸς τὴν κοινὴν βλασφημίαν τῷ ἤθει παρετάξατο. οἶσθα τὸν Μήδειον ἐκεῖνον τὸν ἀπὸ τῆς Συρίας δευρὶ κατάραντα μεθʼ ὅσης θεραπείας καὶ παρασκευῆς ἐσόβει, εὐνούχους ὑπισχνούμενος καὶ θεραπαίνας καὶ κόσμον τινὰ βαρ- βαρικόν· καὶ ὅμως ἥκοντα αὐτὸν οὐ προσίετο, ἀλλʼ ὑπὸ τοὐμὸν ἠγάπα κοιμωμένη χλανίσκιον τὸ λιτὸν τοῦτο καὶ δημοτικόν, καὶ τοῖς παῥ ἡμῶν γλίσχρως αὐτῇ πεμπο- μένοις ἐπανέχουσα τὰς σατραπικὰς ἐκείνας καὶ πολυ- χρύσους δωρεὰς διωθεῖτο. τί δαί; τὸν Αίγύπτιον ἄμπορον ὡς ἀπεσκοράκισεν ὅσον ἀργύριον προτείνοντα. οὐδὲν ἐκείνης ἄμεινον εὖ οἶδ᾿ ὅτι γένοιτʼ ἄν. [ὡς χρηστὸν ἦθος οὐκ εἰς εὐδαίμονος βίου προαίρεσιν δαίμων τις ὑπήνεγκεν.] εἶτʼ οἴχεται ἡμᾶς ἀπολιποῦσα καὶ κείσεται λοιπὸν μόνη ἡ Βακχίς. ὡς ἄδικον, ὧ φίλαι Μοῖραι· ἔδει γὰρ αὐτῇ συγκατακεῖσθαί με καὶ νῦν ὡς τότε. ἀλλʼ ἐγὼ μὲν περίειμι καὶ τροφῆς ψαύω καὶ διαλέξομαι τοῖς ἑταίρος, ἡ δὲ οὐκέτι με φαιδροῖς τοῖς ὄμμασιν ὄψεται μειδιῶσα, οὐδὲ ἵλεως καὶ εὐμενὴς διανυκτερεύσει τοῖς ἡδίστοις ἐκείνοις ἀπο-
[*](x2 (Vat. 2 Flor. ΠΔ)) [*](2 γάρ] del. Herw. | αἴτιαι ΠΔ, αἰτια cet. | 8 ἥκοντα Seil., ἄκοντα x2, κλάοντα Mein. (ed.), ἄγοντα Metr., ὀργῶντα Pol. | 9 χλανίσκιον ΠΔ, χλανίδιον cet. | 12 διωθεῖτο] διεω- θεῖτο Cob., sed vid. III 4, 4 | τί δαί; τὸν] τί δὲ τὸν Δ, τί λέξω τὸν Mein. | 14—16 [ὡς—ὑπήνεγκεν expunxi (εὐδαίμονος Bergl., εὐδαίμονα x2, pro ὑπήνεγκεν legit ἀπήνεγκεν Mein., ὑπήγαγεν Hirsch.) | 20 ψαύω] ψαύσω Reisk. | διαλέξομαι] διαλέγομαι Wagn. | 22 ἀπολαύσμασιν Mein. (ed., κολάσμασιν ΠΔ, κολαύμασιν cet., ἀκολαστάσμασιν Bergk., παλαίσμασιν Herm., κολακεύμασιν Herch. (ed.)) 123
λαύσμασιν. ἀρτίως μὲν οἷον ἐφθέγγετο, οἷον ἔβλεπεν, ὅσαι ταῖς ὁμιλίαις αὐτῆς σειρῆνες ἐνίδρυντο, ὡς δὲ ἡδύ τι καὶ ἀκήρατον ἀπὸ τῶν φιλημάτων νέκταρ ἔσταζεν· ἐπʼ ἄκροις μοι δοκεῖ τοῖς χείλεσιν αὐτῆς ἐκάθισεν ἡ Πειθώ. ἅπόντα ἐκείνη γε τὸν κεστὸν ὑπέζωστο, ὅλαις ταῖς Χάρισι τὴν Ἀφροδίτην δεξιωσαμένη. ἔρρει τὰ παρὰ τὰς προπόσεις μινυρίσματα, καὶ ἡ τοῖς ἐλεφαν- τίνοις δακτύλοις κρουομένη λύρα ἔρρει. κεῖται δὲ ἡ πάσαις μέλουσα Χάρισι κωφὴ λίθος καὶ σποδιά. καὶ Μεγάρα μὲν ἡ ἱππόπορνος ζῇ, οὕτω Θεαγένην συλή- σασα ἀνηλεῶς, ὡς ἐκ πάνυ λαμπρᾶς οὐσίας τὸν ἄθλιον χλαμύδιον ἁρπάσαντα καὶ πέλτην οἴχεσθαι στρατευσό- μενον· Βακχὶς δὲ ἡ τὸν ἐραστὴν φιλοῦσα ἀπέθανε. ῥᾴων γέγονα πρὸς σὲ ἀποδυράμενος, Εὐθύκλεις φίλ- τατε· ἡδὺ γάρ μοί τι δοκεῖ περὶ ἐκείνης καὶ λαλεῖν καὶ γράφειν· οὐδὲν γὰρ ἢ τὸ μεμνῆσθαι καταλέλειπται. ἔρρωσο.
Εἶδόν σου τὴν νύμφην μυστηρίοις καλὸν περιβε- βλημένην θέριστρον· ἐλεῶ σε νὴ τὴν Ἀφροδίτην, ταλαίπωρε, οἷα πάσχεις μετʼ ἐκείνης καθεύδων τῆς χελώνης. οἷον τὸ χρῶμα 〈 τῆς〉 γυναικός, αὐτοσανδα- ράκη· ἡλίκους δὲ καθεῖτο τοὺς πλοκάμους ἡ νύμφη, [*](x2 (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](4 ἐκάθισεν] ἐκάθιζεν Mein. (qni ἐπʼ — Πειθώ collocat post ἐνίδρυντο) | 5 ἀπαντα] ἱμάντα Fried. | ὑπέζωστο Mein., ὑπεζώ- σατο x2 | ὅλαις] αὐταῖς Reisk., ὁμοῦ Mein. (ed.) | 7 προπόσεις] om. προ ΠI Δ | 9 μέλουσα Π Δ, μέλουσα cet. | Χάρισι Herw., χάρισι x2 | 12 χλαμύδιον] χλανίδιον Vind. | 15 λαλεῖν] λέγειν Vind. | 22 〈τὴς〉 add. Mein.)
124
οὐδὲν ἐοικότας ταῖς ἐπὶ τῆς κορυφῆς θριξίν. ὅσον δὲ κατεπέπλαστο ψιμύθιον· καὶ ἡμᾶς τὰς ἑταίρας λοι- δοροῦσιν ὅτι καλλωπιζόμεθα. ἀλλὰ μεγάλην εἶχεν ἄλυσιν — ἀξία γέ ἐστιν ἐν ἀλύσει διατελεῖν πλὴν οὐχὶ χρυσῇ — φάσματος ἔχουσα πρόσωπον. ἡλίκοι δὲ οἱ πόδες, ὡς πλατεῖς, ὡς ἄρ〈ρ〉υθμοι. αἰαῖ, γυμνὴν περιλαβεῖν ἐκείνην οἷόν ἐστιν· ἐμοὶ μὲν καὶ βαρύ τι ἐδόκει προσπνεῖν· μετὰ φρύνου καθεύδειν ἄν εἱλόμην, Νέμεσι δέσποινα. ἐμβλέψαι τί μὴ δωρίδι βούλομαι ἢ μετὰ τῆς ἀλύσεως καὶ τῶν περισκελ[λ] ίδων συγκερ . . .
. . . . ἐραστοῦ χωρίον Νύμφαις θυσίαν λέγουσα ὀφεί- λειν. εἴκοσιν ἀπέχει τῆς πόλεως στάδια· αὐτὸ δʼ ἐστὶ λειμών τις ἢ κῆπος· ὀλίγη δὲ παρὰ τὴν ἔπαυλιν ἀνεῖ- ται σπόριμος, τὰ δὲ λοιπὰ κυπαρίττια καὶ μυρρίναι, ἐρωτικοῦ, φίλη, κτημάτιον ὄντως, οὐ γεωργοῦ. εὐθὺς μὲν ἡ ἄ[μ]φοδος ἡμῶν εἶχέ τινα παιδιάν· τὰ μὲν γὰρ [*](x2 (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](1 τῆς κορυφῆς Dorvill., ταῖς κορυφαῖς x² | 4 ἅλυσιν] ἅλυσιν χρυσῆν Herw. | ἀξία] ἄξιά Π Δ| 6 〈ρ〉 add. Seil. (ed), ἄρεθμοι Flor. Vat. 2 | αἰαῖ Seil. (ed.), αἲ αἴ Π Δ, αἳ αἳ cet. | 7 καὶ] om. ΠΔ | 8 ἐδόκει προσπνεῖν Cob., δοκεῖν προσπνέειν x2 | εἱλόμην] ἑλοίμην Wagn. | 9 sq. δωρίδι] δώριδι Π | τῶν] τὴν Flor. | [λ] del. Vagn. (ed.), π. . σκ...λλίδων ΠΔ| συγκε- ρ . ] συγναρ . . . Vat. 2 Π. Rescribit ἐμβλέψαι σε τῇ Δωρίδι εὔχομαι, ἢ μετὰ τῆς— συγκεραυνοῦσθαι αὐτήν Seil., ἐμβλέψαι τινὶ δωρίδι—συγκεκρᾶσθαι ἐκείνῃ Pol.) [*](12 ἐραστοῦ Π Δ, σιοῦ cet. | 14 παρὰ—ἀνεῖται Π Δ, περὶ — ἀνεῖται cet., περὶ— κεῖται Seil. | 15 μυρρίναι Seil. (ed.), μυρρίνη Δ, μυρίνη cet. | 17 [μ] del. Mein. (ed.), ἄνω ὁδὸς Seil., ἄνοδος Herch. (ed.))
125
ἀλλήλας ἐσκώπτομεν ἢ τοὺς ἐραστάς, τὰ δʼ ὑπὸ τῶν ὑπαντώντων ἐρ〈ρ〉ινώμεθα. Νικίας δʼ ὁ λάσταυρος οὐκ οἶδα πόθεν ἐπανιών ‘ποῦʼ φησιν ἡμῖν ‘ἀθρόαι; τίνος ἄπιτε καταπιεῖν ἀγρόν; μακάριον ἐκεῖνο τὸ χω- ρίον ὅποι βαδίζετε, ὅσας ἕξει συκᾶς’. τοῦτον μὲν οὖν Πετάλη ἀπεσόβησε κωμῳδήσασα ἀκολάστως. ἀπέπτυσε γὰρ ἡμᾶς καὶ ἀκαθάρτους εἰπὸν ἀπεφθάρη. ἡμεῖς δὲ πυρακάνθας ἀφαιροῦσαι καὶ κλωνία καὶ ἀνεμώνας συλ- λέγουσαι παρῆμεν αἰφνιδίως· ἔλαθε δʼ ἡμᾶς ἡ ὁδὸς διὰ τὴν παιδιὰν ὡς οὐδʼ 〈ἄν〉 ᾠήθημεν ταχέως ἀνυ- σθεῖσα. εὐθὸς δὲ περὶ τὴν θυσίαν ἦμεν. μικρὸν δὲ ἄπωθεν τῶν ἐπαυλίων πέτρα τις ἦν συνηρεφὴς κατὰ κορυφὴν δάφναις καὶ πλατανίστοις, ἑκατέρωθεν δὲ μυρ〈ρ〉ίνης εἰσὶ θάμνοι, καί πως ἐξ ἐπιπλοκῆς αὐτὴν περιθεῖ κιττὸς ἐν χρῷ τῇ λίθῳ προσπεφυκώς· ἀπὸ δὲ αὐτῆς ὕδωρ ἀκήρατον ἐστάλαττεν. ὑπὸ δὲ ταῖς ἐξο- χαῖς τῶν πετριδίων Νύμφαι τινὲς ἵδρυνται καὶ Πὰν οἷον κατοπτεύων τὰς Ναΐδας ὑπερέκυπτεν· ἀντικρὺ βωμὸν αὐτοσχεδίως ἐνήσαμεν, εἶτα σχιζία καὶ πόπανα ἐπʼ αὐτῷ θέμεναι καταρχόμεθα λευκῆς ἀλεκτορίδος,
[*](x2 (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](2 〈ρ〉 add. Seil. (ed.) | 3 οἶδα πόθεν] οἶδ’ ὁπόθεν Cob. | ποῦ] ποῖ Seil., sed cf. I 8,4 | ἡμῖν ‘ἀθρόαι;] ‘ἡμῖν ἀθρόαι; vel ὑμεῖς ἀθρόαι; Seil., delet interp. ante τίνος Mein. | 4 κατα- πιεῖν Cob., ἐκπιεῖν x², Cf Π 31, 2 | 5 ὅσας—συκᾶς] ὄσα—σῦκα Herw. | 7 γὰρ] δὲ Seil., οὖν Mein. | ἀπεφθάρη] ἀπεστράφη Dorvill., ἀπεπτάρη Metr. | 8 πυρακάνθας Seil. (ed.), πυρα- κάνθους x2 | 9 αἰφνιδίως Vat. 2, ἀφνιδίως cet. | 10 〈ἂν〉 add. Pol. | ἀνυσθεῖσα] ἐνυσθεῖσα Vat. 2, νυσθεῖσα Flor. | 11 περὶ] παρὰ Π Δ | 14 〈ρ〉 add. Seil. (ed.) | ἐπιπλοκῆς Herch. (ed.), ἐπιπολῆς x⁴, ἐπιβολῆς Mein. (ed.) | 15 τῆ] τῷ Herch. | 16 ἀκή- ρατον] ἀκέραιον Π | ὑπὸ] ἐπὶ Mein. (ed.) | 17 πετριδίων] πετρί- δων Π Δ | Πὰν Seil. (ed), πᾶν x2 | οἷον] οἵων Vat. 2 | 19 ἐνήσαμεν] ἐστήσαμεν Δ | 20 αὐτῷ] αὐτῶν Vat. 2 ) 126
καὶ μελίκρατον ἐπισπείσασαι καὶ λιβανωτὸν ἐπιθυμιά- σασαι τῷ πυριδίῳ καὶ προσευξάμεναι πολλὰ μὲν ταῖς Νύμφαις πλείω δὲ ἢ οὐκ ἐλάττω τῇ Ἀφροδίτη, ἱκετεύ- ομεν διδόναι τινὰ ἡμῖν ἐρωτικὴν ἄγραν. [τὸ] λοιπὸν εὐτρεπεῖς ἐπὶ τὴν εὐωχίαν ἦμεν. Ἴωμενʼ ἔφη ἡ Μέ- λισσα ‘οἴκαδε καὶ κατακλινῶμεν’. ‘μὴ μὲν οὖν πρός τε τῶν Νυμφῶν καὶ τοῦ Πανόςʼ εἶπον ἐγώ ‘τούτου· δρᾷς γὰρ ὥς ἐστιν ἐρωτικὸς· ἡδέως ἂν ἡμᾶς ἐνταῦθα κραιπαλώσας ἴδοι· ἀλλʼ ὑπὸ ταῖς μυρρίναις ἢν ἰδοὺ τὸ χωρίον ὡς ἔνδροσόν ἐστιν ἐν κύκλῳ καὶ τρυφεροῖς ἄνθεσι ποικίλον. ἐπὶ ταύτης βουλοίμην ἂν τῆς πόας κατακλιθῆναι ἢ ἐπὶ τῶν ταπητίων ἐκείνων καὶ τῶν μαλθακῶν ὑποστρωμάτων. νὴ Δία, ἀλλὰ ἔχει γέ τι πλέον τῶν ἐν ἄστει τἀνταῦθα συμπόσια, ἔνθα ἀγροῦ ὑπαίθριοι χάριτες’. ‘ναὶ ναί, λέγεις καλῶς’ ἔφασαν· εὐθὺς οὖν κατακλώμεναι αἱ μὲν σμίλακος αἱ δὲ μυρ- ρίνης κλάδους καὶ τὰ χλανίσκια ἐπιστορέσασαι αὐτο- σχεδίως συνερρίψαμεν. ἦν δὲ καὶ τοὔδαφος λωτῷ καὶ τριφύλλῳ μαλθακόν· ἐν μέσῳ κύκλῳ καί τινες ὑάκιν- θοι καὶ ἄνθεμα διαποίκιλα τὴν ὄψιν ὥρᾳζον· ἐαρινοῖς ἐφιζάνουσαι πετάλοις ἡδὺ καὶ κωτίλον ἀηδόνες ἐψιθύ-
[*](x² (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](4 [τὸ] expunxi | 5 εὐτρεπεῖς Seil., εὐπρεπεῖς x² | 7 τε Cob., γε x², del. Herch. (ed.) | 8 ἂν Seil., οὖν x² (lac. sign. Flor.) | 9 ἢν ἰδοὺ Pierson., ἦν ἰδοὺ Vat. 2, ἦν· ἰδοὺ cet., ὄν ἰδοὺ Dorvill. | 10 ἐν κύκλῳ] del. Herch. | 12 κατακλιθῆναι] κατακλινῆναι Cob. | ταπητίων] ταπήτων Cob. | 13 μαλθακῶν] μαλακῶν Herch. | legebatur ὑποστρωμάτων, νὴ Δία· ante Cob. | ἔχει γέ Cob., ἐχέτω x², ἔχει τοί Seil. | 17 χλανίσκια] χλανι- δίσκια Bast., χλανίδια Mein. | αὐτοσχεδίως συνερρίψαμεν] 〈στιβάδα〉 αὐτοσχεδίως συνερράψίαμεν Mein. (ed.). Possis etiam 〈κλίνας〉, vel 〈 ἕδρας〉 ut Pol. | 20 ἄνθεμα διαποίκιλα Dor- vill., ἀνθεμάδια ποικίλα x² | ὥρᾳζον Cob., ἀράϊζον x² (ὁράϊζον ) 127
ριζον, ἠρέμα δὲ οἱ σταλαγμοὶ καταλειβόμενοι ἀπὸ τῆς οἷον ἱδρούσης σπιλάδος τρυφερόν τινα παρεῖχον ψόφον ἐαρινῷ πρέποντα συμποσίῳ. οἶνος ἦν οὐκ ἐπι- χώριος, ἀλλὰ Ἰταλός, οἵου σὺ ἔφης καδίσκους ἕξ Ἐλευσῖνι ἐωνῆσθαι, σφόδρα ἡδὺς καὶ ἄφθονος· ᾠά τε τὰ τρέμοντα ταῦτα ὥσπερ αἱ πυγαί, καὶ χιμαιρίδος ἁπαλῆς τεμάχη καὶ ἀλεκτορίδες οἰκουροί· εἶτα γα- λάκτια ποικίλα, τὰ μὲν μελίπηκτα τὰ δʼ ἀπὸ ταγήνου — πυτίας μοι δοκεῖ καλοῦσιν αὐτὰ καὶ σκώληκας [ τὰ πεμμάτια] — ὅσα τε ἀγρὸς ἡμῖν ἐαρινῆς ὀπώρας ἐπεδα- ψιλεύετο. μετὰ δὲ τοῦτο συνεχῶς περιεσόβουν αἱ κύ- λικες καὶ προπιεῖν μέτρον ἦν 〈 πλὴνγ〉 τρεῖς φιλοτησίας οὐ τὸ ποσόν. ἐπιεικῶς δέ πως τὰ μὴ προσηναγκασμένα τῶν συμποσίων τῷ συνεχεῖ τὸ πλεῖον ἀναλαμβάνει· ὑπεψεκάζομεν 〈οὖνγ〉 μικροῖς τισι κυ〈μ〉γβίοις ἀλλεπαλ-
[*](x2 (Vat. 2 Flor. ΠΔ)) [*](4 οἵου— Ἐλευσῖνι Herch. (ed.),οἵους ἔφη καδίσκους ἐξ Ἐλευ- σῖνος x2, οἵου ϛʼ ἔφης κ. τ.λ. vel οἵου ἔφης κʼ καδίσκους κ. τ.λ. Seil., οἵου ἓξ ἔφης—ἐξ Ἐλευσῖνος Mein. (ed.) | 5 τε τὰ scripsi, τά τε x2 (τέ τε Vat. 2), del. τά W agn. (ed.) | τρέμοντα ταῦτα] τρέμοντα Π Δ, τετρεμαίνοντα Mein., τετμημένα Herch. (ed.) | 6 post πυγαὶ supplet τῆς θρυαλλίδος Mein., delet αἱ scripto λίσπαι Herch. (ed) | χιμαιρίδος Heringa, χειμερίδος x2 | 8 γαλάκτια] γαλακτινα Herch. (ed.) | ταγήνου Mein. (ed.), τα- γηνούς x² | 9 πυτίας] πυριάτας Mein., καπύρια vel καπυρίδια Herch. | δοκεῖ Seil., δοκῶ x2 | σκώληκας] κώληκας Π Δ, κόλ- λικας (clausa parenthesi post καλοῦσιν) Mein. | [τὰ πεμμάτια] del. Herch., καὶ πεμμάτια Mein. | 10 ὀπώρας] ὥρας Mein. | 12 αἱ Seil. (ed.), οἱ x2 | προπιεῖν Pol., τὸ πιεῖν x, τὸ πιεῖν Mein., qui add. sq. 〈πλὴν〉. Pro τρεῖς hab. τῆς mrg. Π et Δ, unde [τὸ πιεῖν]— τῆς— οὐδ οπωσοῦν (vel ὁπωστιοῦν) Bergk. Mavult τὸ πιεῖν— τρεῖς—ού τὸ πλεῖον Maehl. | 14 τῶν συμπο- σίων] τῷ συμποσίῳ Π Δ | τῷ (τῶν Vat. 2) συνεχεῖ τὸ] τὸν νου- νεχῆ Bergk. | πλεῖον] πλέον Herch. (ed., ταπεινὸν Pol. 15 ὑπεψεκάζομεν Seil. (ed.), ὑπεψέκαζε μὲν x2, ὑποψεκάζοντα deleta interp. Herch. (ed.) | 〈οὖν〉 add. Bergk. | 〈μ〉 add. Seil. (ed.) | ἀλλεπαλλήλοις Cob., ἀλλʼ ἐπαλλήλοις x2ʼ ) 128
λήλοις. καὶ παρῆν Κρου[σ]μάτιον ἡ Μεγάρας καταυ- λοῦσα, ἡ δὲ Σιμμίχη ἐρωτικὰ μέλη πρὸς τὴν ἁρμονίαν ἦδεν. ἔχαιρον αἱ ἐπὶ τῆς πίδακος Νύμφαι. ἡνίκα δὲ ἀναστᾶσα κατοωρχήσατο καὶ τὴν ὀσφῦν ἀνεκίνησεν ἡ Πλαγγών, ὀλίγου ὁ Πὰν ἐδέησεν ἀπὸ τῆς πέτρας ἐπὶ τὴν πυγὴν αὐτῆς ἐξάλλεσθαι. αὐτίκα δὲ ἡμᾶς [ἔνδον] ἐδόνησεν ἡ μουσικὴ καὶ ὑποβεβρεγμένον εἴ- χομεν τὸν νοῦν· οἶδας ὅ τι λέγω. τὰς τῶν ἐραστῶν χεῖρας ἐμαλάττομεν τούς δακτύλους ἐκ τῶν ἁρμῶν ἠρέμα πως χαλῶσαι, καὶ πρὸς Διονύσῳ ἐπαίζομεν· καί τις ἐφίλησεν ὑσπτιάσασα καὶ μασταρίων ἐφῆκεν ἅψασθαι, καὶ οἷον ἀποστραφεῖσα ἀτεχνῶς τοῖς βουβῶσι τὸ κατ- όπιν τῆς ὀσφύος προσαπέθλιβε. διανίστατο δὲ ἤδη ἡμῶν μὲν τῶν γυναικῶν τὰ πάθη, τῶν ἀνδρῶν δὲ ἐκεἵνα· ὑπεκδυόμεναι δʼ οὖν μικρὸν ἄπωθεν συνηρεφῆ τινα λόχμην εὕρομεν, ἀρκοῦντα τῇ τότε κραιπάλη θά- λαμον. ἐνταῦθα διανεπαυόμεθα τοῦ πότου καὶ τοῖς κοιτωνίσκοις ἀπιθάνως εἰσεπαίομεν· κἄπειτα ἡ μὲν κλωνία μυρρίνης συνέδει ὥσπερ στέφανον ἑαυτῇ πλέ- κουσα καὶ ‘εἰ πρέπει μοι, φίλη, σκέψαι’, ἡ δʼ ἴων
[*](x² (Vat. 2 Flor. ΠΔ)) [*](1 [σ] del. Seil. Cf. I 15,4 | Μεγάρας] Μεγάρα Π Δ, Μεγα- ρὶς Naehl., at cf. IV 7,2 | 2 Σιμμέχη] Σιμέχη Herch. | ἐρω- τικὰ μέλη Mein., πρὸς τὰ μέλη x2, πρέποντα μέλη Machl., del. Herch. | πρὸς τὴν Π Δ, καὶ πρὸς τὴν cet. | 5 Πὰν Dor- vill., πᾶν x2 | 6 πυγὴν] πηγὴν Vat. 2 Δ | 7 [ἔνδον] del. Herch. (ed.) | ὑποβεβρεγμένον Mein., ὑποβεβρεγμέναι x2 | 8 οἶ- δας] οἶσθ’ Cob. | τὰς] τὰς δὲ Herch. | 10 πρὸς Διονύσῳ] οὐκ ἀπροσδιονύσως Herch. | 11 ἐφίλησεν] ἐφίλησεν τὸν ἐραστὴν Mein. | 12 ἀτεχνῶς Seill. (ed.), ἀτέχνως x2| 14 ἡμῶν μὲν τῶν γυναικῶν] ἡμῖν μὲν ταῖς γυναιξὶ Seil. | πάθη — ἐκεἴνα] πλήθη ― ἔμεινεν Mein. (ed.) | 16 εὑρομεν] ηὕρομεν Herch. (ed.) | 18 κοιτωνίσκοις Mein., χιτωνίσκοις x², Totam § 14 post § 15 collocat Mein. | 20 καὶ] καὶ 〈εἶπεν〉 Seil.) 129
ἔχουσα κάλυκας ἐπανῄει ‘ὡς χρηστὸν ἀποπνεῖʼ λέγουσα, ἡ δὲ μῆλα ἄωρα ‘ἰδοὺ ταυτίʼ ἐκ τοῦ κόλπου προφέ- ρουσα ἐπεδείκνυτο, ἡ δὲ ἐμινύριζεν, ἡ δὲ φύλλα ἀπὸ τῶν κλωνίων ἀφαιροῦσα διέτρωγεν ὥσπερ ἀκκιζομένη· καὶ τὸ δὴ γελοιότατον, πᾶσαι γὰρ ἐπὶ ταὐτὸν ἀνιστά- μεναι ἀλλήλας λανθάνειν ἐβουλόμεθα· θατέρᾳ δὲ οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ τὴν λόχμην παρήρχοντο. οὕτως μικρὰ παρεμπορευσαμέναι〈ς〉 τῆς ἀφροδίτης πάλιν συνειστή- κει πότος· καὶ οὐκέθʼ ἡμῖν ἐδόκουν προσβλέπειν ὡς πρότερον αἱ Νύμφραι, ἀλλʼ ὁ Πὰν [καὶ ὁ Πρίαπος] ἥδιον. ἐμφαγεῖν δʼ ἦν πάλιν ὀρνίθια ταυτὶ τὰ τοῖς δικτύοις ἁλισκόμενα καὶ πέρδικες, καὶ ἐκ τρυγὸς ἥδι- στοι βότρυες, καὶ λαγῳδίων νῶτα. εἶτα κόγχοι καὶ κήρυκες ἦσαν [οἱ] ἐξ ἄστεος κομισθέντες, καὶ ἐπιχώριοι κοχλίαι καὶ μύκητες οἱ ἀπὸ τῶν κομάρων, καὶ σισάρων εὐκάρδιοι ῥίζαι ὄξεῖ δεδευμέναι καὶ μέλιτι· ἔτι μέντοι ὃ μάλιστα ἡδέως ἐφάγομεν, θριδακῖναι καὶ σέλινα· 〈 π〉ηλίκαι δοκεῖς θριδακῖναι; πλησίον δὲ ἦν ὁ κῆπος, καὶ〉 ἑκάστη ‘ταύτην ἕλκυσονʼ ‘μὰ Δία ἀλλά μοι ταύτηνʼ ‘μὴ μὲν οὖν ἀλλὰ ἐκείνηνʼ ἐλέξαμεν ταῖς θεραπαινίσιν· ἦσαν δὲ αἱ μὲν εὔφυλλοι καὶ μακραί, αἱ δὲ οὖλαι 〈καὶ〉 βοστρύχοις ἐμφερεῖς, ἀλλὰ βραχεῖαι,
[*](κ2 (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](1 ἐπανῄει] ἐπῄνει deleto sq. λέγουσα Herch.(ed)., ἐπήνθει Maehl. | 4 ἀκκιζομένη] σχινιζομένη Mein. | 5 γὰρ] del. Herch. (ed.) | 7 ἄνθρωποι] ἄνδρες Cob. | παρήρχοντο Mein. (ed.) περι- ἠρχοντο x2 | 8 〈ς〉 add. Seil. | 9 ὡς] ὥσπερ Δ | 10 καὶ ὁ Πρίαπος] del. Mein. | 11 ἥδιον] ἠδη Herch. (ed.) | δʼ ἦν Mein. (ed.), δὴ x2, δὴ πάλιν 〈ἦν〉 Seil. | 14 οἱ] del. Seil. | ἄστεος] ἄστεως Herch. | 17 ὃ] ἃ Herw. | 18 〈π〉 add. Herch. | 19 〈καὶ〉 add. distinctis sq. Mein., ἑκάστη . . ‘ταύτην ἕλκυσον μὰ Δία— ταύτην μὴ—ἐκείνηνʼ Seil. | 22 〈καὶ〉 add. Herch. (ed., | ἀλλὰ Mein. (ed.), ἀλλʼ αἱ Π, ἄλλαι cet. ) 130
ὑπόξανθος δέ τις τοῖς φύλλοις αὐτῶν 〈ἐν〉εκέχρωστο αὐγή· τὴν Ἀφροδίτην λέγουσι ταύτας φιλεῖν. ἐαρί- σασαι δʼ οὖν καὶ ἀναξανθεῖσαι τοὺς στομάχους ἐκραι- παλῶμεν μάλα νεανικῶς μέχρι 〈τοῦ〉 μηδὲ λανθάνειν ἀλλήλας θέλειν, μηδὲ αἰδουμένως τῆς ἀφροδίτης παρα- κλέπτειν· οὕτως ἡμᾶς ἐξεβάκχευσαν αἱ προπόσεις. μισῶ τὸν ἐκ γειτόνων ἀλεκτρυόνα· κοκκύσας ἀφείλετο τὴν παροινίαν. ἔδει ἀπολαῦσαί σε τῆς γοῦν ἀκοῆς τοῦ συμποσίου — τρυφερὸν γὰρ ἦν καὶ πρέπον ἐρωτικῇ ὁμιλίᾳ — εἰ καὶ μὴ τῆς παροινίας ἐδυνήθης· ἐβου- 10 | λόμην οὖν ἀκριβῶς ἕκαστα ἐπιστεῖλαι καὶ προὐτράπην· σὺ δὲ εἰ μὲν ὄντως ἔσχηκας μαλακῶς, ὅπως ἄμεινον ἕξεις σκόπει· εἰ δὲ τὸν ἐραστὴν προσδοκῶσα ἥξειν ἔνδον οἰκουρεῖς, οὐκ εὐλόγως οἰκουρεῖς. ἔρρωσο.
Σοὶ μόνῃ ἐραστὴς γέγονεν, ὃν φιλεῖς οὕτως ὥστε μηδʼἀκαρῆ πως αύτοῦ διαζευχθῆναι δύνασθαι. τῆς ἀηδίας, δέσποινα Ἀφροδίτη. κληθεῖσα ὑπὸ Γλυκέρας ἐπὶ θυ- [*](x² (Vat. 2 Flor. Π Δ)) [*](1 〈ἐν〉 add. Herch. (ed), ἐγκέχρωστο Mein. | 2 ἐαρίσα- σαι] ἐρανίσασαι Mein., ἐρείσασαι Haupt., ῥαἴσασαι Herw. | 4 μάλα Seil. (ed., ἀλλὰ x² | 〈τοῦ〉 add. Seil. | 5 τῆς ἀφροδί- της] τὴν ἀφροδίτην Seil. | παρακλέπτειν] περικλέπτειν Vat. 2 | 7 ἐκ Δ, ἐκ τῶν cet. Cf. IV 17, 4 | 10 ὁμιλίᾳ Mein. (ed.), φιλίᾳ x² | 11 οὖν] μὲν οὖν Π Δ | post προὐτράπην supplet ἐπὶ τοῦτο προθυμότατα Mein. | 12 ὄντως Mein., οὕτως x² | 14 ἔνδον] del. Herch. (ed.) | εὐλόγως Mein., ἀλόγως x²) [*](16 ὥστε mrg. Π, ὡς τὸ cet. (ὥστε τὸ Δ). ὥστε τοι Herel. | 17 μηδʼ] οὐδʼ Herel. | ἀκαρῆ πως Arnald., ἀκριβῶς x², ἄχρι βωμῶν vel γρὺ ὅσον Bergl., ἀκαριαίως Hiemst., defend. ἀκρι- βῶς Beaud. | 18 ἐπὶ θυσίαν] om. Π)
131
σίον ἐκ τοσούτου χρόνου — ἀπὸ τῶν Διονυσίων γὰρ ἡμῖν ἐπήγγειλεν — οὐχ ἥκεις, οἶμαι, διʼ ἐκεῖνον, οὐδὲ τὰς φίλας ἰδεῖν γυναῖκας ἀνασχομένη. σώφρων γέγονας σύ καὶ φιλεῖς τὸν ἐραστήν, μακαρία τῆς εὐφη- μίας· ἡμεῖς δὲ πόρναι καὶ ἀκόλαστοι. ὑπῆρξε καὶ Φίλωνι συκίνη βακτηρία· ὀργίζομαι γὰρ νὴ τὴν μεγάλην θεόν. πᾶσαι επαρῆμεν, θεττάλη, Μοσχάριον, Θαΐς, Ἀνθράκιον, Πετάλη, θρυαλλίς, Μυρρίνη, Χρυσίον, Εὐξίππη· ὅπου καὶ Φιλουμένη, καίτοι γεγαμημένη προσφάτως καὶ ζηλοτυπουμένη, τὸ[ν] καλὸν κατακοιμίσασα τὸν ἄνδρα ὀψὲ μὲν ὅμως δὲ παρῆν. σὺ δʼ ἡμῖν μόνη τὸν Ἄδωνιν περιέψυυχες, μή που καταλειφθέντα αὐτὸν ὑπὸ σοῦ τῆς Ἀφροδίτης ἡ Περσεφόνη πσαραλάβη. οἷον ἡμῶν ἐγέ- νετο τὸ συμπόσιον — τί γὰρ οὐχ ἅψομαί σου τῆς καρδίας; — ὅσων χαρίτων πλῆρες. ᾠδαὶ σκώμματα πότος εἰς ἀλεκτρυόνων ὠδὰς μύρα στέφανοι τραγήματα. ὑπόσκιός τισι δάφναις ἦν ἡ κατάκλισις· ἓν μόνον ἡμῖν ἔλιπε, σύ, τὰ δʼ ἄλλα οὔ. πολλάκις ἐκραιπαλήσαμεν, οὕτω δὲ ἡδέως ὀλιγάκις. τὸ δʼ οὖν πλείστην ἡμῖν παρασκευάσαν τέρψιν, δεινή τις φιλονεικία κατέσχε Θρυαλλίδα καὶ Μυρρίνην ὑπὲρ τῆς πυγῆς ποτέρα
[*](x² (Vat,2 Flor. ΠΔ)) [*](1 ἐκ τοσούτου χρόνου Cob., εἰς τοσοῦτον χρόνον x2, del. εἰς Bergl. | τῶν] τὴν Flor. | 2 οἶμαι διʼ ἐκεῖνον Bergl., εἰ μὴ διʼ ἐκείνην x2, οὐ μὴν διʼ ἐκείνην 〈μόνον, ἀλλ 〉 Mein., ἤδη διʼ ἐκεῖνον Herm., ἡμῖν, οὐδʼ ἐκείνην Beaud. | 7 παρῆμεν Bergl , γὰρ ἦμεν x2 | 8 Εῦξίππη] Ζευξίππη Herch. (ed), sed vid. IV 6 | ὅπου] ὀψὲ Iacobs., ἐπεὶ Pol. An delendum? | 10 [ν] del. Hemst. | κατακοιμίσασα Cob., ἀποκοιμίσασα x2 | 11 ἡμῖν] ἡμῶν Herel. | 13 ἡμῶν] ἡμῖν Wagn. | 17 ὑρπόσκιός τισι vir quidam doct., ὑποσκίοις τισὶ x2, ὑπὸ συσκίοις τισὶ Bergl., ὑπόσκιός τις Herch. (ed.) | 18 ἔλιπε] ἔλειπε Ald., ἐνέλειπε Herch. (ed.) | 18–19 τὰ—ὀλιγάκις.] τὰ δʼ ἄλλα οὐ πολλάκις ― ἡδέως ὀλιγάκις]. Nab. | 19 δʼ οὖν Seil. (ed), γοῦν x2 ) 132
κρείττω καὶ ἁπαλωτέραν ἐπιδείξει. καὶ πρώτη Μυρ- ρίνη τὸ ζώνιον λύσασα — βόμβυξ δʼ ἦν τὸ χιτώνιον ― διʼ αὐτοῦ τρέμουσαν οἷόν τι μελίπηκτον γάλα τὴν ὀσφῦν ἀνεσάλευσεν, ἀποβλέπουσα εἰς τοὐπίσω πρὸς τὰ κινήματα τῆς πυγῆς· ἠρέμα δʼ οἷον ἐνεργοῦσά τι ἐρω- τικὸν ὑπεστέναξεν, ὥστε με νὴ τὴν Ἀφροδίτην κατα- πλαγῆναι. οὐ μὴν ἀπεῖπέ γε ἡ Θρυαλλίς, ἀλλὰ τῇ ἀκολασίᾳ παρευδοκίμησεν αὐτήν· ‘οὐ γὰρ διὰ παρα- πετασμάτων ἐγώʼ φησίν ‘ἀγωνιοῦμαι, οὐδὲ ἀκκιζομένη, ἀλλʼ οἷον ἐν γυμνικῷ· καὶ γὰρ οὐ φιλεῖ προφάσεις ἀγών’. ἀπεδύσατο τὸ χιτώνιον καὶ μικρὸν ὑποσιμώ- σασα τὴν ὀσφῦν ‘ἰδού, σκόπει τὸ χρῶμαʼ φησίν ‘ὡς ἄκρηβες, Μυρρίνη, ὡς ἀκήρατον, ὡς καθαρόν, τὰ παραπόρφυρα τῶν ἰσχίων ταυτί, [τὴν ἐπὶ τοὺς μηροὺς ἔγκλισιν,] τὸ μήτε ὑπέρογκον αὐτῶν μήτε τοὺς γελασίνους ἐπʼ ἄκρων. ἀλλʼ οὐ τρέμει νὴ Δίαʼ 〈φησὶν〉 ἅμʼ ὑπομειδιῶσα ‘ὥσπερ ἡ Μυρρίνης’. καὶ
[*](x2 (Vat.2 Flor Π Δ)) [*](3 τι μελίπηκτον] τι νεόπηκτον Bergl., πιμελὴν ἢ πηκτὸν Arnald., sed IV 13,10 cfrt Beaud. | 4 ἀποβλέπουσα Hirsch., ὑποβλέπουσα x2 | 5 τι del. Herch. (ed.) | 6 ὥστε με Herch. (ed.), ὥστ’ ἐμὲ x² | 8 παρευδοκίμησεν] παρηυδοκίμησεν Herch. (ed.) | 9 ἀγωνιοῦμαι Mein. (ed.), ἀγωνίσομαι x2 | 11 ἀγῶν Seil., ἀγών x² | ἀπεδύσατο] ἀποδῦσα δὴ Cob., καὶ ἀποδῦσα Herch. (ed.) | ὑποσιμώσασα] ἀποσιμώσασα Schneider | 13 ἄκρηβες Nauck., ἀκριβῶς x2, ἀκριβές Ald., ἀκρα αιφνές Herch. (ed.) | 14 παραπόρφυρα] παραπορφυρᾶ Flor., om. παρα Ald., παρὰ πορφύραν πορφυρᾶ cl. Auth. Pal. V 54 Mein. | ἰσχίων] ἰσχύων Δ | 14—15[τὴν—ἔγκλισιν (ita Hemst., ἔγκρισιν x2)] del. Mein. | 15 αὐτῶν] αὐτῆς Herch. | 17 〈φησὶν〉 addidit distinctis sqq. Mein. (ed.), ὥσπερ ἡ Μυρρίνης, ἀλλʼ ὑπομειδιᾷʼ Bergl., νο- lebat jem 〈ἔφη〉 Seil. (ed). (In Π litt. ς vocis Μυρρίνης ex- puncta est, unde ἀλλʼ ὑπομειδιῶσα 〈καὶ ἐπιστρεφομένη〉 ὤσπερ ἡ Μυρρίνη Reisk., καὶ ἅμα ὑπομειδιῶσα ὥσπερ ἡ Μυρρίνη, τοσοῦτον Jacobs.)) 133
τοσοῦτον παλμὸν ἐξειργάσατο τῆς πυγῆς, καὶ ἅπασαν αὐτὴν ὑπὲρ τὴν ὀσφῦν τῇδε καὶ τῇδε ὥσπερ ῥέουσαν περιεδίνησεν, ὥστε ἀνακροτῆσαι πάσας καὶ νικῶν ἀπο- φήνασθαι τὴν Θρυαλλίδα. ἐγένοντο δὲ καὶ περιάλλων συγκρίσεις καὶ περὶ μασταρίων ἀγῶνες . . . . τῇ μὲν γὰρ Φιλουμένης γαστρὶ ἀντεξετασθῆναι οὐδʼ ἡτισοῦν ἐθάρ- σησεν· ἄτοκος γὰρ ἦν καὶ σφριγῶσα. καταπαννυ- χίσασαι δʼ σῦν καὶ τούς ἐραστὰς κακῶς εἰποῦσαι καὶ ἄλλων ἐπιτυχεῖν εὐξάμεναι — ἀεὶ γὰρ ἡδίων ἡ πρόσ- φατος ἀφροδίτη — ᾠχόμεθα ἔξοινοι, καὶ πολλὰ κατὰ τὴν ὁδὸν κραιπαλήσασαι ἐπεκωμάσαμεν Δεξιμάχῳ κατὰ τὸν χρυσοῦν στενωπόν, ὡς ἐπὶ τὴν Ἄγνον κατῇμεν, πλησίον τῆς Μενέφρονος οἰκίας. ἐρᾷ γὰρ αὐτοῦ Θαῒς κακῶς, καὶ νὴ Δία εἰκότως· ἔναγχος γὰρ πλούσιον κεκληρονόμηκε πατέρα τὸ μειράκιον. νῦν μὲν οὖν συγγνώμην ἔχομέν σοι τῆς ὑπεροψίας, τοῖς Ἀδωνίοις δὲ ἐν Κολλυτῷ ἐστιώμεθα παρὰ τῷ Θεττάλης ἐραστῆ· τὸν γὰρ τῆς Ἀφροδίτης ἐρώμενον ἡ Θεττάλη 〈περι〉- στέλλει. ὅπως δʼ ἥξεις φέρουσα κηπίον καὶ κοράλλιον καὶ τὸν σὸν Ἄδωνιν ὃν νῦν περιψύχεις· μετὰ γὰρ τῶν ἐραστῶν κραιπαλήσομεν. ἔρρωσο.
[*](x2 (Vat.2 Flor. Π Δ))[*](2 ὥσπερ ῥέουσαν] ἀσπαίρουσαν Lennep. | 3 ἀνακροτῆσαι] ἀνασκιρτῆσαι Vind. | 3—4 νικᾶν— τὴν θρυαλλίδα Cob., νίκην ―τῆς θρυαλλίδος x2 | 4 περιάλλων Mein., περὶ ἄλλων x2, del. περὶ Cob. | 5 lac. sign. posuit Mein. supplens 〈οὐ μὴν περὶ γαστέρων ἠμφισβητοῦμεν· 〉 | τῆ Vind., τῆς x² | 6 ἐθάρσησεν] ἐθάρρησεν Herch. | 8 δʼ οὖν Seil. (ed), γοῦν x2, οὖν Herch. (ed.) | 12 κατῇμεν Seil. (ed.), κάτιμεν (sic) x2, κατιόντι Ald. 13 πλησίον] 〈τὴν〉 πλησίον Herw. | ἐρᾷ Ald., ἐρᾶν x2 | 14 κα- κῶς] διακαῶς Mein. | 16 Ἀδωνίοις Pierson., Ἀλώοις x² 17 ἐστιώμεθα] ἑστιασόμεθα Cob., at cf. v. c. II 37,2 | 18 〈περι〉 add. Hirsch. (qui περιστελεῖ) | 19 κηπίον Bast., κητίον x2, γήτειον Vind., νηττίον Reisk. | κοράλλιον] κουράλιον [καὶ] Waga., κοράλιον Seil. (ed.) | 20 σὸν] del, Vind,)134
Τί πολλὰ γράφων ἀνιᾷς σαυτόν; πεντήκοντά μοι χρυσῶν δεῖ καὶ γραμμάτων οὐ δεῖ. εἰ μὲν οὖν φιλεῖς, δός· εἰ δὲ φιλαργυρεῖς, μὴ ἐνόχλει. ἔρρωσο.