Τρέφων τὸ σῶμα μὴ τρυφήσῃς εἰς κόρον·κόρος γάρ ἐστιν τῶν παθῶν ὑπηρέτης. Ζῆν εὐτελῶς ἄμεινον ἢ τρυφᾶν ἔνι·τρυφὴ γάρ ἐστι τῶν παθῶν ὑπηρέτης.[*](2 Suid. s. v. νῦν σωθείην ἵνʼ ᾖ — χρόνου, παρὰ τὸν μῦθον εἴρηται τοῦτο τῆς μανθανούσης χελώνης ἵπτασθαι παρὰ τοῦ ἀετοῦ καὶ πεσούσης, eadem prov. Coisl. 353 Gaisf., sim. cod. Paris. S (L. Cohn, Zu den Paroemiographen p. 78 sq.) νῦν, φασί, σωθείην, ἵνʼ μοι διδάγματα τοῦτο τοῦ πρὸ τοῦ χρόνου· παρὰ — ἀετοῦ, liberius Ps. -Diog. (paroemiogr. e lexico interpol.) 590 p. 284 (Apost. XlI 19): νῦν γένοιτο (τὸ add. Apost.) σωθῆναι· ἀετὸς χελώνην ἁρπάσας ἠβούλετο ἀφʼ ὕψους καταβαλεῖν, ἣ δὲ „νῦν γένοιτο“ φησί „σωθῆναι“· τοῦ δὲ λοιποῦ αὐτῇ μελήσει, quo testimonio inutili abusus cave ne Schneidero succurrens choliambum subesse conicias χἢ „νῦν γέ μοι γένοιτο φησί „σωθῆναι“ || 1 νῦν 〈δὲ〉 σωθείην Lm Eb, „νῦν“ φησί Cr e Ps. -Diogen. et Paris. S || Comoediae (C AF. III p. 611 1225 K.) iniuria ascripsit Meinekius ad Theocrit. p. 457.)[*](3 Lex. Coisl. prov. 322 = paroem. Gott. app. prov. III 76 || συμβάλλει Coisl., corr. Cr, συμβαλεῖ Meineke | Explicatio ἐπί τῶν ἀσθενῶν καὶ δυνατωτέροις συμβαλλόντων non suffcit; fabulae tenemus initium, qu lupus leon vincto maledicens descriptus erat, cf. Phaedr. l 21.)[*](4 Suid. s. νῦν ὀ. ἄ.· ἐπὶ τῶν καθʼ ὥραν ἕκαστα πράττειν ὀφειλόντων; e lexico Ps. -Diog. 587 p. 283 (Apost. p. 547), Ps. Diog. Vindob. 238. || Comoediae fragmentis inseruit cui ἅπανθ᾿ ὅμοια Κockius IIl p. 531, 689; sed cf. Babr. 88, 6 νῦν ὥρηἵνʼ ἀμήσω. Lexicographus praeter mythica dactylica Aesopiam trimetriam legit.)[*](5 Georg. Bss. Au. l p. 90 Βαβρίου· τρέφων κτλ. Imitatoris fortasse, qui fab. Babr. 62 expresserit)[*](6 Georg. p. 35, eiusdem puto poetae cuius 5. Spectat ad Babr. 108 vel 153.)236
Λύκος πλανώμενός τις ἐν ἐρήμοις τόποιςκλίνοντος ἤδη πρὸς κατάδυσιν ἡλίουδολιχὴν ἑαυτοῦ τὴν σκιὰν ἰδὼν ἔφη„λέοντʼ ἐγὼ δέδοικα τηλικοῦτος ὥν,πλέθρου δʼ ἔχων τὸ μῆκος; οὐ θηρῶν ἁπλῶς πάντων δυνάστης ἀθρόως γενήσομαι;“λύκον δὲ γαυρωθέντα καρτερὸς λέωνἑλὼν κατήσθιʼ ὃ δʼ ἐβόησε μετανοῶν„οἴησις ἡμῖν πημάτων παραιτία.“ Αἴσωπός ποτε ὁ λογοποιὸς σχολὴν ἄγων εἰς ναυπήγιον εἰσῆλθεν. τῶν δὲ ναυπηγῶν σκωπτόντων τε αὐτὸν καὶ ἐκκαλουμένων εἰς ἀπόκρισιν (e),
Αἴσωπος ἔλεγε „τὸ παλαιὸν χάος τε καὶὕδωρ γενέσθαι, τὸν δὲ Δία νοούμενον καὶ τὸ γῆς στοιχεῖον ἀναδεῖξαι παραινέσαι αὐτῇ
ὅπως ἐπὶ τρὶς ἐκροφήσῃ τὴν †θάλασσαν· κἀκείνη ἀρξαμένη τὸ μὲν πρῶτον τὰ ὄρη ἐξέφηνεν· ἐκ δευτέρου δὲ ἐκροφήσασα
[*](7 (Eb 2 p. 95; Gb 261) V Fur. 359, constituit CE. Schneider (Schnr) || 1 sq. τις add. Schnr; τόποις ἐρήμοις ἐμπλανώμενος λύκος Lm (Eb Gb) || 2 δύσιν V, suppl. Mekler, παῤ ἡ. Cr, ποθʼ ἡ. Schnr, δύσιν Ὑπερίονος Lm || 3 αὐτοῦ V 5 πλ. δʼ ἔ. cum eis quae sequuntur coniunxit Eb || 6 ἀθρόων V, corr. Cr || 7 καρτερῶν V, corr. Lm || 8 suppl. Lm | κατήσθιεν, corr. Lm | μετανοῦν V, corr. Cor.) [*](8 (Gb 262 VFur. 375. ‘Ms. Gall.’ (Ga) Huds. Hptm. 312 Ps 12 sim. A 8 Pr 18, cf. Aristot. Met. II p. 356 || 1 Αἴσωπος ὁ λογοποιὸς εἰς ναυπήγιον σχολὴν ἄγων εἰσῆλθεν bene Gb |ποτε om. Pr || 2 εἰσῆχθαι, i. e. εἰσήχθη Ga | σκοπούντων V Ga, corr. Hd || 4 ὁ Αἴσωπος V G || 5 γεγενῆσθαι A τῶν δὲ διανοουμένων GsPs. τὸν δὲ Δία βουλόμενον V (Pr), corr. EbCr || 6 ἀναδεῖξαι VPr, ἀποδεῖξαι F || 7 ἐπὶ τρεῖ VGaPs. δὶς ἢ τρὶς Hd | fuerit ἐκροφήσῃ τὴν ἄλα || 8 ἐξέθανε Ga, ἐξέβαινεν Hd) 237
καὶ τὰ πεδίʼ ἀπεγύμνωσεν· εἰ δὲ δόξειενκαὶ τὸ τρίτον αὐτῇ πάντοθʼ ἐκπιεῖν τὸ ὕδωρ,ἄχρηστος ὑμῖν ἡ τέχνη γενήσεται.“Ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι οἱ τοὺς κρείττονας χλευάζοντες λανθάνουσι μείζονας ἑαυτοῖς τὰς ἀνίας ἐξ αὐτῶν ἐπισπώμενοι.
Ἀστρολόγος ἐξιὼν ἑκάστοθʼ ἑσπέραςἔθος εἶχε τοὺς ἀστέρας ἐπισκοπεῖν.καὶ δὴ περιιὼν εἰς τὸ προάστειόν ποτε,πάλιν δὲ τὸν νοῦν ὅλον ἔχων πρὸς τὸν οὐρανὸνἐξέλαθεν αὑτὸν καταπεσὼν εἴς τι φρέαρ.ὀδυρομένου δὲ αὐτοῦ καὶ βοῶντος[*](8, 10 πεδία Au V | ἐπεγύμνωσεν Gs, ἐγ. Ps | ἐὰν (ἂν) δὲ δόξῃ VPs | fuerit „εἰ δοκεῖ δ᾿ “ἔφη vel ἢν δὲ δὴ δοκῇ || 11 αὐτῇ καὶ τὸ τρίτον Ga V. transq. suppl. Cr, an φησίν ? ἡμῶν Ps || Gb versus 4 2q., quos ipsi integros libri servarunt, funditus diruit ut suos substitueret || 13 sq. Epim.PrAu, sim. Ga, om. Fur.)[*](9 (Eb 4 p. 96, Gb 263) VFur 377 Cor. 419 H1 402 || 2 infeger im V, indicavit Eb || 3 χὢς an ὃ δʼ? φησὶν V, corr. Cr || 4 ἀλλʼ ὄπισθεν σφοδρῶς με τύπτων V, num ὄ. ἐπικρούων ἐμέ? | Fuit cum choliambos agnoscere mihi videbar: Τοῖχος σπαραχθεὶς ὑπὸ δοκοῦ βίῃ πάσῃ τί με σπαράττεις“ ἱκέτευε φωνήσας (95, 47) | ὃ δʼ „οὐκ ἔγωγε“ φησίν „αἴτιος τούτου, |μᾶλλον δʼ ὄπισθέν ἐστιν ὁ σφοδρῶς τύπτων.“)[*](10 (Gb 228); evei. 169 Cor. 166, F 19: Au 40 Pr 41, unde selectas ascribo lectiones, tetr. I 52; cf. Plat. Theaet. 174, Diog. La. I 34 (de Thalete): cf. supra p. 203 || 1 ἑκάστοτε ἑ. AuPr, ἑκάστην ἐσπέραν Nev., -ῃ -ᾳ F || 2 Nev.; liberius ceteri || 3 καὶ δήποτε περιιὼν εἰς τὸ πρ. codd, transq. Cr || 4 καὶ τὸν νοῦν codd., corr. Cr || 5 ἐξέλαθε Nev., suppl. Cr, ἔλ. ceteri | τὸ φρέαρ vulgo, corr. Gb |5 sqq. vv. antiqui in Byzantinos mutati)238
παριών τις ὡς ἤκουσε τῶν στεναγμάτωνπροσῆλθε καὶ μαθὼν τὰ συμβεβηκόταἔφη πρὸς αὐτόν· „ὦ [οὗτος] βλέπειν πειρώμενοςτὰν οὐρανῷ σύ, τἀπὶ τῆς γῆς οὐχ ὁρᾷς;“Πρὸς τοὺς παραδόξως ἀλαζονευομένους καὶ μηδὲ τὰ κοινὰ τοῖς ἀνθρώποις ἐπιτελεῖν δυναμένους.
Ἀνθρακεὺς ἐπί τινος οἰκίας ἐργαζόμενος καὶ θεασάμενος γναφέα αὐτῷ παροικισθέντα (i) προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν ὅπως σύνοικος αὐτῷ (i) γένηται, διεξιὼν ὡς οἰκειότεροι ἀλλήλοις ἔσονται καὶ λυσιτελέστεροι διάξουσι μίαν ἔπαυλιν οἰκοῦντες. καὶ ὁ γναφεὺς ὑποτυχὼν
ἔφη πρὸς αὐτὸν „ἀλλʼ ἔμοιγε παντελῶςτοῦτʼ ἔστʼ ἀδύνατον· ὃ γὰρ ἔγωγε λευκανῶ, σὺ ἀσβολήσεις,
ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι πᾶν τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητον.
Λέων ἀκούσας βατράχου κεκραγότος ἐπεστράφη πρὸς τὰς φωνὰς οἰόμενος μέγα τι ζῷον εἶναι· [*](10, 7 τοῦ στεναγμοῦ Nev., τῶν -ῶν F, τὸν -ὸν AuPr, corr. Gb || 8 προσελθὼν καὶ codd., corr. Gb || 9 sq. „ὦ σύ, †ἐν οὐρανῷ βλέπειν πειρώμενος, τὰ ἐπὶ κτλ. Nev. „ὦ οὗτος, σὺ τὰ ἐν οὐ. βλ. π. τὰ ἐπὶ κτλ. FAuPr, corr. Cr) [*](11 (Gb 229) Au 29 Pr 31 St., Ac 12 F 27, unde selectas repetvi lectiones || 1 ἐπί τινος οἰκῶν οἰκίας Ac, versus exitus? || 4 sq. διὰ μίαν Au, διάζουσι Pr, corr. Sternbach 6 versus integer in A || 7 τοῦτό ἐστιν ἀδύνατον, ὃ γὰρ ἐγὼ λ. Au, versum constituit Cr: v. 6. 7 fere libris traditos ipse diruit Gb || 8 αὐτὸς ἀσβόλης πληροῖς Ac, σὺ ἀποτεφροῖς F. fuerit αὐτὸς σὺ πληροῖς ἀσβόλης τε καὶ τέφρας) [*](12 (Eb 3 p. 95: Gb 239) Au 139 Pr 136: cf. F 90 Αc 37 | 1 indicavit Eb || 2 τὰς φωνὰς Pr, τὴν φωνὴν Au | 2 sq. οἰόμενος εἶναι ζῷον αὐτὸ παμμέγα μικρὸν δὲ προσμείνας χρόνον ὡς εἶδε λίμνης ἐξιόντα βάτραχον τοῦτον προσελθὼν εὐθὺ κατεπάτει λέγων κτλ. Eb, sim. Gb: κράγον μέγαν, πρὸς τὴν)
239
προσμείνας δὲ αὐτῷ μικρὸν χρόνον (e), ὡς ἐθεάσατο ἀπὸ τῆς λίμνης ἐξελθόντα προσελθὼν κατεπάτησεν εἰπών
„μηδένʼ ἀκοὴ ταραττέτω πρὸ τῆς θέας.“ Πρὸς ἄνδρα γλωσσώδη οὐδὲν πλέον τοῦ λαλεῖν δυνάμενον.
Ἔθος ἐστὶ τοῖς πλέουσιν ἐπάγεσθαι κύνας Μελιταίους καὶ πιθήκους πρὸς παραμυθίαν τοῦ πλοῦ. καὶ δή τις πλεῖν μέλλων πίθηκον συνανήνεγκε. γενομένων δʼ αὐτῶν κατὰ τὸ Σούνιον (e) — ἐστὶ δὲ τοῦτο Ἀθηναίων ἀκρωτήριον — συνέβη χειμῶνα
σφοδρὸν γενέσθαι. περιτραπείσης δὲ τῆς νεὼς καὶ πάντων διακολυμβώντων καὶ ὁ πίθηκος ἐνήχετο. δελφὶς δὲ θεασάμενος αὐτὸν καὶ οἰόμενος ἄνθρωπον εἶναι (i) ὑπερεξελθὼν διεκόμιζεν. ὡς δὲ ἐγένετο κατὰ τὸν Πειραιᾶ τὸν λιμένα τῶν Ἀθηναίων, ἐπυνθάνετο τοῦ πιθήκου, εἰ τὸ γένος Ἀθηναῖός ἐστι. τοῦ δὲ εἰπόντος καὶ λαμπρῶν ἐνταῦθα τετυχηκέναι γονέων, ἐκ δευτέρου ἤρετο αὐτόν,
εἰ ἐπίσταται τὸν Πειραιᾶ. καὶ ὃς ὑπολαβὼν αὐτὸν ἄνθρωπον λέγειν, ἔφασκε καὶ φίλον αὑτῷ καὶ συνήθη τοῦτον. καὶ ὁ δελφὶς ἀγανακτήσας κατὰ τῆς αὐτοῦ ψευδολογίας βαπτίζων αὐτὸν ἀπέκτεινε.
Ὁ λόγος εὔκαιρος πρὸς ἄνδρας οἳ τοὺς εὐεργέτας αὐτῶν διαψεύδεσθαι βούλονται.
[*](βοὴν ἐπεστράφη οἰόμενος εἶναι μέγα τι χρῆμα θηρίου μείνας δὲ μικρόν, ἐξιόνθ᾿ ὡς εἶδέ νιν λίμνης, προσελθὼν κατεπάτησ᾿ αὐτὸν λέγων κτλ. Bgk in schedulis || 5 ταρ. in fine coll. Eb sententia antiqua, cf. Herod. I8 | εἶτα τηλικοῦτος ὢν τηλικαῦτα βοᾷς interpol. Pr.)[*](13 (Gb 257) Au 74, supplendus ex Pr 70 p. 21 St.: liberius Ps 41 Ac Cor. 88 || 2 πρὸς παραμυθίαν πλόου πλοίου Ps 6 νεὼς Ac, νηὸς AuPr || 7. 15 δελφὶν Au, δελφὶς ceteri 9 ὑπερεξελθὼν — 14 ἄνθρωπον λέγειν om. Au, suppl. ex Pr 13 cf. 9, 3 p. 237 || 16 αὐτὸν πικρῶς ἐν τῷ ὕδατι ἀπέπνιξεν Ps)240
Ὁδοιπόροι κατά τινα αἰγιαλὸν ὁδεύοντες ἦλθον ἐπί τινα σκοπιάν, κἀκεῖθεν θεασάμενοι φρύγανα (e)
πόρρωθεν ἐπιπλέοντα ναῦν εἶναι μεγάληνᾠήθησαν.διὸ δὴ προσέμενον ὡς †μελλούσης προσορμίζεσθαι. ἐπεὶ δʼ ὑπʼ ἀνέμου φερόμενα τὰ φρύγανα ἐγγυτέρω ἐγένετο, οὐκέτι ναῦν, ἀλλὰ πλοῖον ἐδόκουν βλέπειν. ἐξενεχθέντα δʼ αὐτὰ φρύγανα (e) ὄντα ἰδόντες, πρὸς ἀλλήλους ἔφασαν
„ὡς ἄρα μάτην ἡμεῖς τὸ μηδὲν ὂν προσδεχόμεθα.Ὁ μῦθος δηλοί, ὅτι τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι ἐξ ἀπροόπτου δοκοῦντες φοβεροὶ εἶναι, ὅταν εἰς πείραν ἔλθωσιν, οὐδενὸς εὑρίσκονται ἄξιοι.
Ἀνὴρ πένης νοσῶν καὶ κακῶς διακείμενος ηὔξατο τοῖς θεοῖς ἑκατόμβην τελέσαι, εἰ περισώσειαν αὐτόν. οἳ δὲ ἀπόπειραν αὐτοῦ ποιήσασθαι βουλόμενοι ῥαΐσαι τάχιστα αὐτὸν παρεσκεύασαν. κἀκεῖνος ἐξαναστάς, ἐπειδὴ ἀληθινῶν βοῶν ἠπόρει, στεατίνους ἑκατὸν πλάσας (e) ἐπί τινος βωμοῦ
ἀπέκαυσεν εἰπών ἀπέχετε τὴν εὐχήν, ὦ δαίμονες. οἱ δὲ θεοὶ βουλόμενοι αὐτὸν ἐν μέρει ἀντιβουκολῆσαι, ὄναρ αὐτῷ ἔπεμψαν παραινοῦντες ἐλθεῖν εἰς τὸν αἰγιαλόν·
„ἐκεῖ γὰρ Ἀττικὰς 〈σὺ δραχμὰς〉 χιλίας εὑρήσεις.“ καὶ ὃς περιχαρὴς γενόμενος
δρομαῖος ἐπὶ τὴν ἠόνʼ ἧκεν, ἔνθα δὴ λῃσταῖς περιτυχὼν (i) ἀπήχθη καὶ ὑπʼ αὐτῶν πωλούμενος
εὗρε δραχμὰς χιλίας.Ὁ λόγος εὔκαιρος πρὸς ἄνδρα ψευδολόγον.
[*](14 (Gb 258) Ac 110: Au 172 Pr 175: sim. vita Aesop. 33 cf. supra p. 159. 236 || 1 Ὁδ. κατʼ αἰγ. ὡδοιπόρουν? || 3 ναῦν εἶναι δόκουν Cr, cf. 6 || 4 ὡς προσορμιουμένην Gb || 5 φερόμενʼ αὖ ? || 6 ναῦν οὐκέτʼ, ἀλλὰ πλοῖον Gb || 8 fere integer | προσεδεχόμεθα Ac, προσδεχόμεθα Au)[*](15 (Gb 231) Au 28 Pr 30; liberius F 36 Ac 18 Ps 2, quae iambis inclusit Gb || 1 an πένης ν. τις καὶ ? || 6 fere integer || 9 ἐκεῖ γὰρ εὑρήσεις Ἀττικὰς μυρίας Au, rest. duce Au, coll. v.13|| 11 ἧκεν ante ἐπὶ AuPr; versum fere integrum dissolvit Gb) 241
Ἔν τινι οἰκίᾳ πολλοὶ μύες ἦσαν. αἴλουρος δὲ τοῦτο γνοὺς ἧκεν ἐνταῦθα,
καὶ συλλέγων οὖν ἕνα καθʼ ἕνα κατήσθιεν. οἱ δὲ μύες συνεχῶς ἀναλισκόμενοι
εἶπον πρὸς αὑτούς· „ἕτοιμοι συγκατέλθωμεν κάτωκἀς τὰς ὀπὰς δύνωμεν, ἵνα μὴ παντελῶς ἀπολεσθῶμεν· τοῦ γὰρ αἰλούρου μηκέτι δυναμένου ἐφικνεῖσθαι ἐκεῖσε
ἡμεῖς διασωθησόμεθα· †ὃ δὲ μὴ δυνάμενος αὐτῶν ἐφικέσθαι, δεῖν ὠήθη καὶ ἔγνω διʼ ἐπινοίας καὶ μηχανῆς αὐτοὺς ἐκκαλεῖσθαι. ἀναβὰς γὰρ ἐπί τινα πάσσαλον καὶ ἑαυτὸν ἔνθεν ἀποκρημνίσας τε καὶ κρεμάσας, προσεποιεῖτο αὐτὸν νεκρὸν εἶναι. τῶν δὲ μυῶν τις παρακύψας ὡς ἐθεάσατο αὐτὸν ἔφη „ὦ οὗτος, κἂν θύλαξ γένῃ σύ, οὐ προσελευσόμεθά σοι.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων ὅταν τῆς ἐνίων μοχθηρίας πειραθῶσιν οὐκέτι αὐτῶν ταῖς ὑποκρίσεσιν ἐξαπατῶνται.
Θέρους ἐν ὥρᾳ _ U+02D8 μύρμηξ περιπατῶν
κατὰ τὴν ἄρουραν †πυροὺς καὶ κριθὰς συνέλεγεν [*](16 (Gb 235) F 67 brevior Ac 28 Au 80. Cf. Babr. 17 αἴλουρος ὄρνεις οἰκίης ἐνεδρεύων || 1 ἔν τ. ποτʼ ἦσαν οἰκίῃ π. μύες Gb || 5 κατέλθωμεν AcF, συγκατέλθωμεν Cr del. ἕτοιμοι 6 καὶ ἐπὶ τῶν ὀπῶν F, quod stare vix potest, corr. Cr; certo trimeter fere integer || 9 χὠ μὴ δυνάμενος ? || 10 ἀφικέσθαι F, corr. Cor. | διʼ ὀπτασίας Par. 365) [*](17 (Gb 238) Au 111 Pr 104: F 84: Nevel. 248 ex Palat.; cf. Babr. 140 || 1 περιιὼν Nevel. || 2 κατά τινα Nevel. | πυροὺς Nevel. FPr, σιτοὺς Au) 242
ἀποθησαυριζόμενος ἑαυτῷ τροφὴν εἰς τὸν χειμῶνα. κάνθαρος δὲ τοῦτον θεασάμενος ἐθαύμασεν ὡς ἐπιπονώτατον, εἴγε παῤ αὐτὸν τὸν καιρὸν μοχθεῖ, παῤ ὃν τὰ ἄλλα ζῶα πόνων ἀφειμένα ῥᾳστώνην ἄγει (e?)·
δὲ τότε μὲν ἡσύχαζεν, ὕστερον δʼ ὅτεχειμὼν ἐνέστη, τῆς κόπρου ὑπὸ τοῦ ὄμβρου κλυσθείσης ὁ κάνθαρος ἧκε πρὸς αὐτὸν λιμώττων καὶ τρόφων μεταλαβεῖν
δεόμενος· ὃ δὲ γʼ ἔφη πρὸς αὐτὸν „ὦ κάνθαρεἀλλʼ εἰ τότʼ ἐπόνεις, ὅτε με μοχθοῦντα ὠνείδιζες, οὐκ ἂν νῦν τροφῆς ἐπεδέου (e?).“
Οὕτως οἱ περὶ τὰς εὐθηνίας τοῦ μέλλοντος μὴ προνοούμενοι παρὰ τὰς τῶν καιρῶν μεταβολὰς τὰ μέγιστα δυστυχοῦσι.
Λέων εἰς ἔπαυλιν γεωργοῦ εἰσῆλθεν·
ὃ δὲ συλλαβεῖν βουλόμενος τὴν αὐλείαν θύραν ἔκλεισε. καὶ ὃς ἐξελθεῖν μὴ δυνάμενος πρῶτον μὲν τὰ ποίμνια (e) διέφθειρεν,
ἔπειτα δʼ αὖθις κἀπὶ τοὺς βοῦς ἐτράπη. καὶ ὁ γεωργὸς φοβηθεὶς περὶ αὑτοῦ τὴν θύραν ἤνοιξεν, ἀπαλλαγέντος δὲ τοῦ λέοντος ἡ γυνὴ θεασαμένη αὐτὸν στένοντα (i) εἶπεν· ἀλλά γε σὺ δίκαια πέπονθας· τί γὰρ τοῦτον
συνέκλεισας, ὃν καὶ μακρόθεν σ᾿ ἔδει τρέμειν.“Οὕτως οἱ τοὺς ἰσχυροτέρους διερεθίζοντες εἰκότως τὰς ἐξ αὐτῶν πλημμελείας ὑπομένουσιν.
[*](17, 4 ταλάνιζεν ὡς Nevel., melius |4 sqq. liberius Nevel. 9 ἐκλυθείσης Pr, κλυσθείσης Au Nevel. || 12 ὅτε ἐμόχθουν καὶ με (ἐμὲ) ὠνείδιζες Au (Pr) || 13 ὠνείδισας, νῦν οὐ τροφῆς ἂν ἐπεδέου?)[*](18 (Gb 240) Au 142 Pr 139: sim. F 93. Nev. 224 Cor. 220 || 1 Εἰσῆλθεν εἰς ἔπαυλιν ἀγροίκου λέων Gb || 3 πρῶτον μὲν οὖν ? || 5 βόας AuPr || 10 συνέκλεισας Nev., συγκλεῖσαι ἐβούλου sim. ceteri || Epim. τὰς ἑαυτῶν Au, corr. e Pr)243
Λέων καὶ ἄρκτος βρῶμά τι εὑρόντες ἐν ἕλει περὶ τούτου ἐμάχοντο. δεινῶς οὖν ὑπʼ ἀλλήλων κατακοπέντες ἐσκοτίσθησαν ἐκ τῆς πολλῆς μάχης καὶ ἔκειντο ἡμιθανεῖς. ἀλώπηξ δὲ περιιοῦσα καὶ θεασαμένη πεπτωκότας,
ἰδοῦσα καὶ τὸ βρῶμα κείμενον ἐν μέσῳἄρασα τοῦτο †δρομαῖος ᾤχετο. οἳ δέ, ἰδόντες αὐτὴν καὶ μὴ δυνάμενοι ἀναστῆναι εἶπον· „ἄθλιοι ὄντως ἡμεῖς, ὅτι διʼ ἀλώπεκα ἐμαχόμεθα.“
Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι πολλοὶ κοπιῶντες καὶ μοχθοῦντες ἑτέροις κέρδος προσκτῶνται.
Λέων λαγωῷ περιτυχὼν κοιμωμένῳ
ἔμελλε τοῦτον καταφαγεῖν· μεταξὺ δὲ θεασάμενος ἔλαφον παριοῦσαν ἀφεὶς τὸν λαγωὸν ἐκείνην ἐδίωκεν. ὃ μὲν οὖν ἀπὸ τῶν ψόφων (e) ἐξαναστὰς ἔφυγεν. ὁ δὲ λέων ἐπὶ πολὺ διώξας τὴν ἔλαφον ἐπειδὴ καταλαβεῖν οὐκ ἐδυνήθη, ἐπανῆλθεν ἐπὶ τὸν λαγωόν.
εὑρὼν δὲ κἀκεῖνον †πεφευγότα ἔφη „ἀλλʼ ἔγωγε δίκαια πέπονθα, ὅτι περ ἀφεὶς τὴν ἐν χερσὶ βορὰν μείζονα ἐλπίδα προέκρινα.
Οὕτως πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων διʼ ἐλπίδα μείζονα τὰ ἐν ταῖς χερσὶν ἐλάχιστα κέρδη ἀθετοῦντες εὑρίσκονται καὶ τούτων ὑστερούμενοι.
Ὄνῳ τις ἐπιθεὶς αἶγα καὶ πρόβατον καὶ δέλφακα
ἤλαυνεν εἰς ἄστυ. τοῦ δὲ δέλφακοςπαῤ ὅλην ἐν αὐτοῖς τὴν ὁδὸν κεκραγότος [*](19 (Gb 241) Hds. (Hptm) 39 e Vossiano; sim. F 96 C 39 tetr. lI 13 || 5 μέσον ? || 6 δρομαίως Voss., corr. Cor. | μάλα δρομαῖος Gb) [*](20 (Gb 242) Nevel. 228 e Palat.: sim. F 97 Au 146 Pr 143 St. || 1 λέων περιτυχὼν λ. κ. Nevel. || 2 τοῦτον ἔμελλε Nevel.|| 4 ἀπὸ τῶν FAu, ἀπὸ Nevel.; παρὰ τὸν ψόφον Pr fuerit πάλιν ἐξαναστὰς ἔφυγεν. ὁ δὲ λέων ἐπεὶ || 7 〈γε δια〉 πεφευγοτα?) [*](21 (Gb 244) F 131: Au 174 Pr 177 Nev. Cor. 176 || 2 ἤλαυνε παντʼ Gb) 244
ἀλώπηξ ἀκούσασα ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν παῤ αὐτοῦ, διʼ ἣν τῶν λοιπῶν ἡσυχαζόντων μόνος αὐτὸς βοᾷ. ὃ δὲ ἔφη ἀλλʼ ἔγωγε οὐ μάτην ὀδύρομαι (e)· εὖ γὰρ οἶδα, ὅτι τοῦ μὲν προβάτου ἔριά τε καὶ γάλα παρεχομένου ὁ δεσπότης ἀφέξεται· ὁμοίως δὲ καὶ τῆς αἰγὸς διὰ τοὺς τυροὺς καὶ τοὺς ἐρίφους· ἐμοῦ δὲ οὐκ ἔχοντος ἄλλο τι χρηστὸν
πάντως με θύσειν βούλεται.Ὅτι καὶ τῶν ἀνθρώπων οὐ μεμπτέοι εἰσὶν ὅσοι τὰς μελλούσας προορώμενοι συμφορὰς ἀποκλαίονται.
[*](7 παρεχ. — ἀφέξ. AuPr, sim. Nev., τοῦ δεσπότου λαμβάνοντος ἀνθέξεται F || Epim. οὐ om. F, suppl. ex AuPr)Ne inter incertas quidem iambicarum paraphrases recepi plerasque Gitlbaueri fa bulas, quas paucis infra indicavi: