Dialexeis

Τὰ δὲ Μουσῶν καὶ Ἀπόλλωνος διδάγματα οὐδὲ τὴν ἀρχὴν θέμις ἄλλό τι ὑπολαβεῖν, ἢ ἀφʼ ὧν ψυχὴ εἰς κόσμον καθίσταται. Τοῦτο δὲ τί ἂν εἴη ἄλλο ἢ φιλοσοφία; ταύτην δὲ τί ἄλλο ὑποληψόμεθα ἢ ἐπιστήμην [*](1 γῆς παθήματα ut or. 10 2 f; 22 5 i al. | θεῶν βουλάς cf. Do Chrvs. XII 62 || 3 ἀναχύσεις — ἐκβολάς vi. or. 38 3e 7 ὀλοφυρομένους sq. cf. simil. enumerationem studiorum humua- norum risum cynici moventem Lucian. lcarom 12 Themist. 22. 266 b; 21. 257 a al. vi. etiam or. 15. 1 b; 29. 3 a || 20 ἐπιστή- μην sq. Pythagorae definitio, si fides habenda anonymo apud Cramer. anecd. Par. IV 400; cf. etiam Senec. ep. 89. 5 Sert. Emp. adv math. IX 125 Archyt. ap. Stob. flor. I 77 Orig c. Cels. IIl p. 154 Clem. Alex. Paed. lI 25 strom. I 30 Aetius (Diels 273)) [*](17 τὰ δὲ μουσῶν — p. 309 3 δεξιῶν n) [*](2 γενέσεις (νε in ras.) R! || 12 ψιλῷ (ιλ in ras.) R! || 13 Δη- μόδοκʼ ἔξοχα Homerus | ὦ Ὅμηῤ Heins. (Δ) om. Homerus 13. 14 αἰνίζομʼ ἁπάντως H αἰνίζομʼ ἁπάντων Δ)

Τῆς δὲ ἐπιστήμης ταύτης τὸ κεφάλαιον, τέως μὲν παντοδαποῖς περιβεβλημένον σχήμασιν, μετεχειρίζετο τὰς τῶν ἐντυγχανόντων ψυχὰς διδασκαλίοις ἀλύποις, τῶν μὲν τελετὰς καὶ ὀργιασμούς τινας ἐπιφημισάντων τοῖς αὑτῶν λόγοις, τῶν δὲ μύθους, τῶν δὲ μουσικήν, τῶν δὲ καὶ μαντικήν.

Καὶ κοινὸν μὲν ἦν ἅποσιν τὸ ὠφελοῦν, ἴδιον δὲ τὸ σχῆμα τοῦ λόγου.