Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Ἦσαν δέ που καὶ οἱ Πυθαγόρου λόγοι ἐοικότες τοῖς νόμοις, βραχεῖς καὶ ἐπίτομοι· τὰ δὲ ἔργα μακρὰ || [*](Ed. Duebn. p.123)καὶ διηνεκῆ, καὶ νύκτωρ καὶ μεθʼ ἡμέραν μηδαμοῦ
τὴν ψυχὴν ἀνιέντα, μηδὲ εἰς ῥᾳθυμίαν χαλῶντα. Ὥσπερ γὰρ ἐν ταῖς τῶν μελῶν ἁρμονίαις τὸ παραλειφθέν, κἂν σμικρὸν ᾖ, διαλύει τὸν κόσμον τοῦ μέλους, οὕτω κἀν τῇ τοῦ βίου ἁρμονίᾳ, εἴπερ μὴ ἐκμελὴς ἡμῖν ἔσται μηδὲ εἰκῇ διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν εἶναι δεῖ ἔργου καὶ λόγου·
καὶ μήτε τὰ ἔργα εἰς ἀφάνειαν κομιδῇ ξυνεληλάσθαι, μήτε τοὺς λόγους ὑπὲρ τὰ ἔργα χωρεῖν, [*](2 σώφρονος cui oppositum est ἀκόλαστος ut or. 18. 8c; 26. 6 a (de Alexandro et Hectore) || 15. 16 ὥσπερ γὰρ sq. vi. simil. or. 9.1 e cf. Lucian lcarom. 17 || 19 ὁμολογίαν.. ἔργου καὶ λόγου cf. Pa. Plut. vit. Hom. 144 ὁ βίος ἐκ πράξεων καὶ λόγων συνέστηκε vi etiam or. 16. 5 c et quae ibi adnotavi) [*](15 ὥσπερ — p. 299. 4 φθόγγον p (om. tamen. 18 εἴπερ — 19 διαπεραινόμενος et 20 καὶ μήτε — p. 299. 3 οὖν) | ὥσπερ — p. 299. 8 ῥώμη n) [*](12 in mge Πυθαγόρας (vet. schol. a) R!) [*](2 σωφρόνως φ α (δ Δ) παῖδας Markl. || 5 εἶχεν MN cum R! 16 γὰρ om. p | μελῶν (λων in ras.) R! || 19 δεῖ in ras. R! || 21 ξυνελήλασθαι Rn)
Ὅστις οὖν τῆς ἁρμονίας ταύτης ἐρᾷ, καὶ ἐθέλει ἠχεῖν τὸν τῶν ἔργων φθόγγον, οὗτος ἄν ποτε ἐπʼ εὐγλωττίᾳ σεμνύνοιτο; πολλοῦ μοι δοκεῖ δεῖν.
Οὐδὲ γὰρ τοὺς ταώς, ἡδίστους ὄντας ὀρνίθων ἰδεῖν, μακαρίσαι ἄν τις τοῦ κάλλους οὐδὲν αὐτοῖς εἰς εὐπτησίαν συντελοῦντος, ἥπέρ ἐστιν ὀρνίθων ῥώμη.
Καὶ τῶν ἀηδόνων τῆς ᾠδῆς, ὅσα μὲν ἐς ἡδονὴν ἀκοῆς, ἀποδεχόμεθα· τὸ δὲ ἡμῖν τερπνὸν ἀσύμβολον ἐκείναις εἰς σωτηρίαν.
Αἰετοῦ κλάγξαντος, ἢ λέοντος βρυχησαμένου, γνω ἄν τις τῷ λυπηρῷ τῆς ἀκοῆς τὴν ῥώμην τοῦ φθεγγομένου.
Εἰ δὲ μὴ φαυλότερον ἦχος ἀνδρὸς μηδὲ ἀσθενέστερον ἐλέγξαι τὸ τοῦ λέοντος ἦθος βρυχηθμοῦ λέοντος καὶ αἰετῶν κλαγγῆς, ἆρα οὐκ ἄξιον ἐκθηρᾶσθαι τῇ ἀκοῇ, πότερον ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον, γλῶττα δειλὴ καὶ ᾠδὴ ἐφήμερος, ἢ αἰετός, ἢ τι ἄλλο ζῷον ἄρρεν
καὶ θυμοῦ μεστόν; Ἀλλʼ ὁ μὲν Ζώπυρος ἐκεῖνος δεινὸς [*](1 ὥσπερ ἐξ ἀγγείου cf. simil. Plat. Phaedr. 235 d (δίκην ἀγγείου) Plut. Ei a. Delph. 19 Dio Chrys. XII 59 ||6 ταώς sq. cf Dio Chrys. XII 2 sq. || 15 τὸ τοῦ λέοντος i. e. hominis validi ὥσπερ οἱ λέοντες ut or. 36. 5 e καὶ φίλος ἦν sq. de Diogene cy- nico cf. Lucian cyn. 15 Dio Chrys. IV 14 (de Alexandro) II 29 || 19 ὁ Ζώπυρος scil. ὁ Φυσιογνώμων cf. Cicer. Tusc. IV 37. 80) [*](19 ἀλλʼ ὁ μὲν — p. 300. 9 ἦθος n) [*](19 in mge ζώπυρος (schol. recent.) R!) [*](1 ἀγγείου κενοῦ Heins. ἀγγείου οὐ στενοῦ Dav.² ἀγγείου *** στενὸν Duebn. prob. Schenkl ἀγγείου εἰς στενὸν Markl. || 2 συντε- ταγμένα Markl. (Δ) || 3 〈ὁ δὲ〉 τῆς p || 5. 6 οὐ γὰρ n || 15 τὸ τοῦ om. φ α (θ) λέοντος] λέγοντος Dav.² (Duebn.) om. φ α(θ) ἦχος R (supra- scr. θ) HMN τὸν ἄνδρα τοῦ φ α (θ) | βρυχη÷μοῦ (suprascr. θ) R! 16 〈τοῦ〉 λέοντος φ α (θ) τὸν λέοντα Reiske | αἰετῶν] τὸν αἰετὸν τῆς Reiske || 18 ἐφίμερος Duebn. || 19. p. 300. 1 δεινὸς φα(δ Δ) )