Dialexeis

Ἐλθὼν δὲ Ἀθήναζε, ἐντυγχάνει αὐτόθι ὁπλίτῃ μὲν οὐδενί, | πελτασταῖς δὲ πολλοῖς· καὶ τὸν μὲν τούτων δρόμον καὶ τὴν πτοίαν τοῦ παντὸς ἐδέησεν ὁ Ἀνάχαρσις ἐπαινέσαι.

Περιῄει δὲ τὴν Ἐλλάδα ἐν κύκλῳ, ποθῶν ἰδεῖν σοφίαν στάσιμον καὶ ἑδραίαν. Καὶ εἰ μέν που καὶ ἄλλοθι ἐξεῦρεν, εἰπεῖν οὐκ ἔχω· εὗρε δʼ οὖν ἐν Χηναῖς, σμικρῷ καὶ ἀσθενεῖ πολίσματι, ἄνδρα ἀγαθόν· ὄνομα ἦν αὐτῷ Μύσων.

Ἀγαθὸς δὲ ἦν ἄρα ὁ Μύσων οἶκον [*](8 πελταστῇ μισθοφόρῳ cf. Plat. Theaet. 165 d vi. etiam or 24. 7 b ὁπλίτας sq. || 12 ὁ Ἀνάχαρσις . . περιῄει sq. ut Diogenes cynicus or. 36. 5 b, est enim ‘exemplum’ vitae cynicae cf. Heinze Philol. I 485 || 15 ἐν Χηναῖς . . Μύσων cf. Plat. Prot. 343 a Diog Laert. l 106 Muson. (Hense) 59. 15 Plut. quaest. Rom. 84) [*](Codices RMNα (= Stephanus) φ (= Paccius); H (teste Davisio)) [*](4 in. mge περὶ Ἀναχάρσιδος τοῦ | Σκύθου καὶ Μύ|σωνος τοῦ Χη|νέως (vet. schol. u) R! || 17 in mge Μύσων ὁ Χηνεὺς (vet. schol. a) R!) [*](1 (ct 3 in. mge) Κ Ε΄ (κε΄) R! || 3 ὅτι — ἄριστοι RN add. λόγος ιε΄ φ α τοῦ αὐτοῦ ὅτι sq. M || 5 πολυρήμονα R! || 6 αὐτοῖς MN || 8 πελταστῇ (τασ in ras.) R! || 15 ἐξευρεῖν MN || 17 αὐτῷ ὁ Μύσων nescio unde Δ° corr. Markl. Boissonade (Anecd V 8 adn. 5) )

Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς εἶχεν τῆς θέας, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Χηνεύς Μύσων· ‘Διὰ ταῦτά τοι, ὦ Ἀνάχαρσι, καὶ σοφοὶ δοκοῦμεν, οὐκ οἶδα ὅπως, τοῖς ἀνθρώποις εἶναι· εἰ δὲ ἐγὼ σοφὸς ταῦτα ἐπιτηδεύων, ποῖ ποτε οἰχήσεται φερόμενον τὸ μὴ σοφόν;’ Ἠγάσθη μάλα τοῦ Ἕλληνος ξένου ὁ Ἀνάχαρσις τὴν ἀφθονίαν τῶν ἔργων καὶ τὴν φειδὼ τῶν λόγων.

Ἦσαν δέ που καὶ οἱ Πυθαγόρου λόγοι ἐοικότες τοῖς νόμοις, βραχεῖς καὶ ἐπίτομοι· τὰ δὲ ἔργα μακρὰ || [*](Ed. Duebn. p.123)καὶ διηνεκῆ, καὶ νύκτωρ καὶ μεθʼ ἡμέραν μηδαμοῦ

τὴν ψυχὴν ἀνιέντα, μηδὲ εἰς ῥᾳθυμίαν χαλῶντα. Ὥσπερ γὰρ ἐν ταῖς τῶν μελῶν ἁρμονίαις τὸ παραλειφθέν, κἂν σμικρὸν ᾖ, διαλύει τὸν κόσμον τοῦ μέλους, οὕτω κἀν τῇ τοῦ βίου ἁρμονίᾳ, εἴπερ μὴ ἐκμελὴς ἡμῖν ἔσται μηδὲ εἰκῇ διαπεραινόμενος, ὁμολογίαν εἶναι δεῖ ἔργου καὶ λόγου·

καὶ μήτε τὰ ἔργα εἰς ἀφάνειαν κομιδῇ ξυνεληλάσθαι, μήτε τοὺς λόγους ὑπὲρ τὰ ἔργα χωρεῖν, [*](2 σώφρονος cui oppositum est ἀκόλαστος ut or. 18. 8c; 26. 6 a (de Alexandro et Hectore) || 15. 16 ὥσπερ γὰρ sq. vi. simil. or. 9.1 e cf. Lucian lcarom. 17 || 19 ὁμολογίαν.. ἔργου καὶ λόγου cf. Pa. Plut. vit. Hom. 144 ὁ βίος ἐκ πράξεων καὶ λόγων συνέστηκε vi etiam or. 16. 5 c et quae ibi adnotavi) [*](15 ὥσπερ — p. 299. 4 φθόγγον p (om. tamen. 18 εἴπερ — 19 διαπεραινόμενος et 20 καὶ μήτε — p. 299. 3 οὖν) | ὥσπερ — p. 299. 8 ῥώμη n) [*](12 in mge Πυθαγόρας (vet. schol. a) R!) [*](2 σωφρόνως φ α (δ Δ) παῖδας Markl. || 5 εἶχεν MN cum R! 16 γὰρ om. p | μελῶν (λων in ras.) R! || 19 δεῖ in ras. R! || 21 ξυνελήλασθαι Rn)

Ὅστις οὖν τῆς ἁρμονίας ταύτης ἐρᾷ, καὶ ἐθέλει ἠχεῖν τὸν τῶν ἔργων φθόγγον, οὗτος ἄν ποτε ἐπʼ εὐγλωττίᾳ σεμνύνοιτο; πολλοῦ μοι δοκεῖ δεῖν.

Οὐδὲ γὰρ τοὺς ταώς, ἡδίστους ὄντας ὀρνίθων ἰδεῖν, μακαρίσαι ἄν τις τοῦ κάλλους οὐδὲν αὐτοῖς εἰς εὐπτησίαν συντελοῦντος, ἥπέρ ἐστιν ὀρνίθων ῥώμη.