Dialexeis

Ἐλευθεροῖ τὰς Θήβας Ἐπαμεινώνδας ἀπὸ Λακεδαιμονιῶν στρατηγήματι ἐρωτικῷ· μειρακίων πολλῶν καλῶν ἐρασταὶ ἦσαν Θήβησιν πολλοὶ νεανίαι· ὅπλα δοὺς Ἐπαμεινώνδας τοῖς ἐρασταῖς καὶ τοῖς ἐρωμένοις συνἑταξεν λόχον ἱερὸν τοῦ ἔρωτος, δεινὸν καὶ ἄμαχον, καὶ συνασπίζοντα ἀκριβῶς, καὶ ἄρρηκτον·

οἷον οὔτε ὁ Νέστωρ περὶ τὸ Ἴλιον συνεστήσατο, ὁ δεινότατος τῶν στρατηγῶν, οὔτε Ἡρακλεῖδαι περὶ Πελοπόννησον, οὔτε Πελοποννήσιοι περὶ τὴν Ἀττικήν

Ἔδει γὰρ ἕκαστον τῶν ἐραστῶν ἀριστεύειν, καὶ διὰ φιλοτιμίαν ἐν ὄψει τῶν παιδικῶν μαχόμενον, καὶ διʼ ἀνάγκην ὑπερμαχοῦντα τῶν φιλτάτων·

ἦν δὲ καὶ τὰ μειράκια ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς τοῖς ἐρασταῖς, ὥσπερ ἐν θήρᾳ σκύλακες συμπαραθέοντες τοῖς πρεσβυτέροις τῶν κυνῶν.

Τί δή μοι βούλεται ὁ Ἐπαμεινώνδας καὶ ὁ Ἀρμόδιος,

καὶ οἱ περὶ τοῦ ἀδίκου ἔρωτος λόγοι; Ὅτι πρᾶγμα διττόν, τὸ μὲν ἀρετῆς ἐπήβολον, τὸ δὲ μοχθηρίᾳ συμπεφυκός, φωνῇ μιᾷ οἱ ἄνθρωποι ἐπονομάζοντες ἔρωτα, [*](5 λόχον ἱερὸν cf. Dio Chrys. 22. 2 Athen. XIII 561 f. 602 a Plat. symp. 178 d Xenoph. conv. 8. 32 (dictum Pausaniae) || 7 Νέσ- τωρ . . δεινότατος τῶν στρατηγῶν scil. propter σύνεσιν cf. Dio Chrys. 2. 20; 56. 8 Themist. 13. 172 a Ps. Plut. vit. Hom. 165|| 12 ἐφάμιλλα ταῖς ἀρεταῖς ut or. 15. 2f vers. finem || 16. 17 πρᾶγμα διττόν sq cf. simil. Demosth. erot 3 τοσοῦτον διημαρτηκότας πρὸς τὰ βέλτιστα κρίνειν, ὥστε διὰ τοὺς λυμαινομένους τῷ πράγματι καὶ πρὸ τοὺς μετὰ σωφροσύνης πλησιάζειν ἀξιοῦντας δυσκόλως) [*](1 in mge Ἐπαμινώνδας (sic) 7 ἕστωρ (schol. recent.) R! || 3 Θήβησιν] in mge ὥσπερ Ἀθήνησιν οὕτω καὶ Θήβησιν (vet. schol. b R!) || 5 ἄμαχον] in mge σημείωσαι (schol. recent.) 18 in mge ἔρως (schol recent.)) [*](1 (et 4 et 15) Ἐπαμεινώνδας RN Ἐπαμινώνδας cett. (δ∠°) || 4.5 ξυνέταξεν M α (δ ∠°) || 5 λόγον M || 6 συνασπίζοντα (υν in ras.) ll |ἄρηκτον MN (suprascr. ρ al. man.) || 12. 13 τὰς ἀρετὰς Dav.2 om. MN α(θ) ||17 ἐπίβουλον (suprascr. o) N || 18 οἱ ἄν- θρωποι] τῶν ἀνθρώπων Duk. | ἐπονομάζουσι Steph.)

μὲν πρὸ τοῦ δοκίμου τὸ φαινόμενον ἀσπαζόμενον πόρρω πάνυ τίθεμεν τῆς τέχνης, τὸν δὲ τἀληθῆ αὐτὰ γνωρίζοντα, τοῦτον καὶ συνιέναι αὐτῆς· ταύτῃ καὶ τὴν ἐρωτικὴν προσθῶμεν φέροντες, ὥσπέρ τινι νομίσματι, τῇ τοῦ καλοῦ φύσει. Ἐὰν γὰρ τούτου τὸ μὲν ᾖ φαινόμενον καλόν, οὐχ οὕτως ἔχον, τὸ δὲ καλὸν καὶ ὂν καὶ φαινόμενον, ἀνάγκη τοὺς μὲν τοῦ φαινομένου κάλλους καὶ μὴ ὄντος γλιχομένους νόθους τινὰς εἶναι καὶ κιβδήλους ἐραστάς, τοὺς δὲ τοῦ καὶ ὄντος καὶ φαινομένου γνησίους ἐραστὰς κάλλους ἀληθινοῦ.