Fabulae

Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο ἔν τινι δρυὸς κοιλώματι ἄρτους καὶ κρέα ὑπό τινων ποιμένων κἄταλελειμμένα, ταῦτα εἰσελθοῦσα κατέφαγεν. Ἐξογκωθεῖσα δὲ τὴν γαστέρα, ἐπειδὴ οὐκ ἡδύνατ ἐξελθεῖν, ἐστέναζε καὶ

ὠδύρετο. Ἑτέρα δὲ ἀλώπηξ τῇδε παριοῦσα, ὡς ῆκουσεν αὐτῆς τὸν στεναγμόν, προσελθοῦσα ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν. Μαθοῦσα δὲ τὰ γεγενημένα ἔφη πρὸς αὐτήν· Ἀλλὰ μένε τέως σὺ ἐνταῦθα, ἕως ἄν τοιαύτη γένῃ ὑποία οὖσα εἰσἡλθες, καὶ οὕτω ᾳδίως ἐξελεύσῃ.

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τὰ χαλεπὸὰ τῶν πραγμάτων ὀ χρόνος διαλύει.