Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

331. οὐλὴν μὲν πρῶτον: οὐλή ὡϲ αὐλή. τὰ γὰρ εἰϲ λη λήγοντα θηλυκὰ μονογενῆ διφθόγγῳ παραληγόμενα ὀξύνεϲθαι θέλει, εἰ μὴ ἔχοι ἔννοιαν ϲυνθέϲεωϲ οὐλή αὐλή, ἀπειλή, ὠτειλή. τὸ μέντοι ἑτέρῃ δ’ ἔχεν οὔλαϲ » (γ 441), λέγω δὲ ἐπὶ τῶν κριθῶν ἴϲωϲ βεβαρυτόνηται μονογενὲϲ ὂν πρὸϲ μονογενὲϲ ὀξυνόμενον τὸ οὐλή. Π. Pr. Τ 26.

417. ἐκ δὲ νέκυϲ οἴκων φόρεον: οὐκ ἀήθηϲ ἡ τοιαύτη ϲυναλοιφή. τὸ « ἄρχετε νῦν νέκυαϲ φορέειν» (Οd. χ 437 ) ἐν τοῖϲ ἐφεξῆϲ ἔφη «ἐκ δὲ νέκυϲ οἴκων φόρεον» (h. l.). Π. Pr. Μ 286.