Quaestiones Convivales

ὡς δὲ ταῦτʼ ἐρρήθη, τῶν ῥητόρων ὁ μάλιστα δοκῶν ἀναγνώσμασιν ἐντυγχάνειν ἐλευθερίοις[*](Ἐλευθέριος R)ὦ πρὸς θεῶν εἶπεν, οὐ γὰρ ἐχθὲς ἡ πίτυς ἐνταῦθα καὶ πρῴην στέμμα γέγονε τῶν Ἰσθμίων, πρότερον δὲ τοῖς[*](δὲ τοῖς] αὐτοῖς mei) σελίνοις ἐστέφοντο; καὶ τοῦτʼ ἔστι μὲν ἐν τῇ κωμῳδίᾳ φιλαργύρου τινὸς ἀκοῦσαι λέγοντος

1. τὰ δʼ Ἴσθμιʼ ἀποδοίμην ἂν ἡδέως ὅσου
[*](cf. Kock. 3 p. 438)
2. ὁ τῶν σελίνων στέφανός ἐστιν ὤνιος.

ἱστορεῖ δὲ καὶ Τίμαιος[*](Τίμαιος] om. Mueller. (1 p. 193 sqq.)) ὁ συγγραφεύς, ὅτι Κορίνθιοι ὁπηνίκα μαχούμενοι πρὸς Καρχηδονίους ἐβάδιζον ὑπὲρ τῆς Σικελίας, ἐνέβαλόν τινες οὐ[*](τινες οὐ] τινες ὄνοι R. ἡμίονοι διὰ μέσου? cf. Vit. Timol. c. 26) σέλινα κομίζοντες· οἰωνισαμένων δὲ τῶν πολλῶν τὸ σύμβολον ὡς οὐ χρηστόν, ὅτι δοκεῖ τὸ σέλινον ἐπικήδειον[*](ἐπικήδειον Duebnerus: ἀνεπιτήδειον) εἶναι, καὶ τοὺς[*](καὶ τοὺς] καὶ τὸ mei) ἐπισφαλῶς νοσοῦντας δεῖσθαι τοῦ σελίνου φαμένων[*](φαμένων *: φαμὲν ὡς), ὁ Τιμολέων ἐθάρρυνεν αὐτοὺς καὶ ἀνεμίμνησκε τῶν Ἰσθμοῖ[*](Ἰσθμοῖ Turnebus: ἰσθμοῖς) σελίνων, οἷς ἀναστέφουσι Κορίνθιοι τοὺς νικῶντας. ἔτι τοίνυν ἡ Ἀντιγόνου ναυαρχὶς ἀναφύσασα περὶ πρύμναν αὐτομάτως σέλινον Ἰσθμία ἐπωνομάσθη. καὶ τοῦτο δὴ τὸ σκολιὸν ἐπίγραμμα δῆλον κεραμέα νομίζει διαβεβυσμένην σελίνῳ[*](scripserum cum Madvigio δηλοῖ κεραμεᾶν ἀμύστιδα βεβυσμένην σελίνῳ. Accusativus ἀμύστιδα (pro ἄμυστιν) non est alienus a more Plutarcheo, cf. ex. c. Λευκομάντιδα p. 766d)· σύγκειται δʼ οὕτω

1. χθὼν ἡ παλὰς γῆ[*](χθὼν ἡ παλὰς γῆ] ἡ κωλιὰς γῆ Madvigius. Memoranda est etiam vetus ut vid. correctio χθων ἡ πελασγὴ), πυρὶ κατῃθαλωμένη
2. κεύθει κελαινὸν αἷμα Διονύσου θεοῦ[*](θοοῦ codd.),
3. ἔχουσα κλῶνας Ἰσθμικοὺς ἀνὰ στόμα.

ἦ[*](ἦ Turnebus: ἢ (ἧ P)) ταῦθʼ εἶπεν οὐκ ἀνεγνώκαθʼ ὑμεῖς οἱ[*](ἀνεγνώκατε ὑμεῖς οἱ Madvigius: ἀνέγνω κατευμαί σοι) τὴν πίτυν ὡς οὐκ ἐπείσακτον οὐδὲ νέον ἀλλὰ πάτριον καὶ παλαιὸν δὴ στέμμα τῶν[*](δὴ στέμμα τῶν Bryanus: δὲ στεμμάτων) Ἰσθμίων σεμνύνοντες; ἐκίνησεν οὖν τοὺς νέους[*](οὖν τοὺς νέους idem: οὐ νέους) ὡς ἂν πολυμαθὴς ἀνὴρ καὶ πολυγράμματος