Vitae philosophorum

Diogenes Laertius

Diogenes Laertius. Hicks, R. D., editor. Cambridge, MA.: Harvard University Press; London: William Heinemann Ltd., 1925.

ἔλεγέ τε ὅτι οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν.

Ἄνδρων δʼ ὁ Ἐφέσιός φησι δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν μὲν ἀστρολόγον, τὸν δὲ θεολόγον υἱὸν Βάβυος, ᾧ καὶ Πυθαγόραν σχολάσαι. Ἐρατοσθένης δʼ ἕνα μόνον, καὶ ἕτερον Ἀθηναῖον, γενεαλόγον.

Σώζεται δὲ τοῦ Συρίου τό τε βιβλίον ὃ συνέγραψεν, οὗ ἡ ἀρχή· Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ Χθονίη· Χθονίῃ δὲ ὄνομα ἐγένετο Γῆ, ἐπειδὴ αὐτῇ Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ. σώζεται δὲ καὶ ἡλιοτροπεῖον ἐν Σύρῳ τῇ νήσῳ.

Φησὶ δὲ Δοῦρις ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ὡρῶν ἐπιγεγράφθαι αὐτῷ τὸ ἐπίγραμμα τόδε·

    τῆς σοφίης πάσης ἐν ἐμοὶ τέλος· ἢν δέ τι πλεῖον,
  1. Πυθαγόρῃ τὠμῷ λέγε ταῦθʼ, ὅτι πρῶτος ἁπάντων
  2. ἔστιν ἀνʼ Ἑλλάδα γῆν· οὐ ψεύδομαι ὧδʼ ἀγορεύων.

Ἴων δʼ ὁ Χῖός φησιν περὶ αὐτοῦ.

V1_126
    ὣς ὁ μὲν ἠνορέῃ τε κεκασμένος ἠδὲ καὶ αἰδοῖ
  1. καὶ φθίμενος ψυχῇ τερπνὸν ἔχει βίοτον,
  2. εἴπερ Πυθαγόρης ἐτύμως ὁ σοφὸς περὶ πάντων
  3. ἀνθρώπων γνώμας ᾔδεε κἀξέμαθεν.

Ἐστι καὶ ἡμῶν οὕτως ἔχον τῷ μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ·

  1. τὸν κλεινὸν Φερεκύδην,
  2. ὃν τίκτει ποτὲ Σῦρος,

  1. ἐς φθεῖρας λόγος ἐστὶν
  2. ἀλλάξαι τὸ πρὶν εἶδος,
  3. θεῖναί τʼ εὐθὺ κελεύειν
  4. Μαγνήτων, ἵνα νίκην
  5. δοίη τοῖς Ἐφέσοιο
  6. γενναίοις πολιήταις.
  7. ἦν γὰρ χρησμός, ὃν ᾔδει
  8. μοῦνος, τοῦτο κελεύων·
  9. καὶ θνήσκει παρʼ ἐκείνοις.
  10. ἦν οὖν τοῦτʼ ἄρʼ ἀληθές·
  11. ἢν ᾖ τις σοφὸς ὄντως,
  12. καὶ ζῶν ἐστιν ὄνησις,
  13. χὤταν μηδὲν ὑπάρχῃ.

Γέγονε δὲ κατὰ τὴν πεντηκοστὴν καὶ ἐνάτην Ὀλυμπιάδα. καὶ ἐπέστειλεν ὧδε·