History of the Peloponnesian War

Alcibiades igitur maxima cum jactatione haec pollicebatur, Tissaphernem sibi recepisse , quoad aliquid suarum facultatum reliquum foret, si modo Atheniensibus confideret, eos nulla stipendii inopia laboraturos, ne si oporteret quidem ad extremum suum ipsius lectum ad pecuniam inde cogendam vendere; et naves Plmmicum, quan jam Aspendi essent, ad Athenienses, i non ad Peloponnesios, adducturum, fidem autem se ita de-

Illi vero, quum et liaec et alia multa audissent, confestim et ipsum in superiorum imperatorum collegium cooptaverunt, et res omnes ad illos deferebant, et quam quisque iu praesenti spem et de sua salute et de quadringentis ulciscendis conceperat, eam cum nulla re commu-tassent, paratique jam erant in illo temporis momento et praesentes hostes ob ea quae dicta erant, contemnere et in Piraeeum navigare.

Ille vero navigationem quidem in Piraeeum, propioribus hostibus a tergo relictis, vel maxime impedivit, quamvis multi instarent; sed belli negotia dicebat , quandoquidem et imperator creatus esset, se primo loco ad Tissaphernem profectum confecturum.

Confc-stim autem post istam concionem abiit, ut videretur omnia cum illo communicare, et simul quod apud illum in majore honore esse cuperet, et ostentare, se etiam imperatorem jam creatum esse, illiqueet prodesse et obesse [jam] posse. Contingebat autem Alcibiadi, ut per Tissaphernem quidem Athenienses terretaceret, per illos vero Tissaphernem.

Peloponnesii autem Mileti audientes Alcibiadis reditum, quum et antea Tissapherni diffiderent, tunc vero multo magis ei obtrectare coeperunt.

Accidit enim iis, ut quum post infestum Atheniensium ad Miletum adventum, quo tempore occurrere illis et navale proelium committere noluerant, ad stipendium persolvendum Tissaphernes longe languidior factus esset, simul etiam odium, quod in eum jam ante haec conceperant, propter Alcibiadem auctum esset.