History of the Peloponnesian War

deinde illinc, quum intellexissent Athenienses ad Miletum esse, in Iasicum sinum navigarunt, quod prius scire vellent, quid rerum apud MQetum gereretur.

Quum autem Alcibiades equo vectus ad Tichras-sam, agri Milesii castellum, venisset, ad quam sinus partem appulsi stationem habebant, cognoscunt proelii eventum; adfuerat enim in eo Alcibiades et cum Milesiis et Tissapherne in acie steterat; et snadebat iis, ut, nisi et Ionicas et ceteras omnes res perdere vellent, opem quam celerrime Mileto ferrent, neve eam circumvallari paterentur.

Atque illi quidem prima luce auxilio venturi erant; Phrynichus vero, Atheniensium dux, ubi ex Loro de classe hostili nuncios accepit, quum ejus collegae remanere et navale proelium committere vellent, negavit aut se hoc facturum, aut, quoad posset, illis aut alii cuiquam hoc facere permissurum.

Quando enim liceret aliquanto post, plane cognito, adversus quot hostiles naves, et quot suis pugnarent, et rebus omnibus satis et per otium paratis certamen subire, nunquam se turpi probro tantam tributurum, ut temere belli fortunam periclitaretur.

Nec enim turpe esse, Athenienses cum daese in tempore cedere, sed longe turpius fore, si, quomodocumque res contingeret, vincerentur; et rempuhlicam non solam in dedecus, sed etiam in maximum periculum incidere, quippe cui post clades acceptas vix liceat cum firmo apparatu saa sponte, aut etiam in magna necessitate prius usquam aggredi , nedum, si non ccgeretur, pericula sua sponte suscipere.

Itaque jubebat illos assumptis sauciis et peditatn omnique instrumento, quod secum attulerant, ceteris vero rebus, quas ex hostico cepissent, relictis, quo naves expeditae essent, in Samum quam velocissime navigare, et illinc jam navibus in unum contractis impetus facere, sicubi tempus opportunum foret.