History of the Peloponnesian War

Nicias quidem haec cum asseveratione dicebat, quia rerum Svracusanarum slatuni plane compertum habe-

Demosthenes vero de remanendo in obsidione nullo modo assentiebatur; si autem sine Atheniensium decreto non liceret exercitum abducere, sed ibi perstandum esset, dicebat id aut Thapsum translatis castris faciendum esse, aut Catanam, unde et peditatu plerasque agri circumjecti partes invadentes et res hostium diripientes victum sibi paraturi iliisque damnum illatori essent, et navibus in alto, nec in angustiis, quae pro hostibus magis facerent, proelia commissuri essent, sed in amplo spatio, ubi ex sua peritia fructum perciperent, et se recipiendi et hostem invadendi liberam facultatem haberent, non ex brevi circumscriptoque spatio provehentes et revertentes.

In summa nullo modo sibi placere dicebat, in eodem loco diutius manere, sed quam celerrime jam et sine ulla cunctatione castris motis abir£. Et Eurymedon ejus orationem comprobabat.

Sed contradicente Nicia segnities quaedam et cunctatio incedebat, et simul etiam suspicio, ne Nicias, quod aliquid amplius nosset, haec affirmaret. Hunc in modum Athenienses quidem cunctati sunt et in loco permanserunt.

Gylippus vero et Sicanus interea Syracusae redierant, Sicanus quidem infecto Agrigenti negotio (nam quum adhuc Gelae esset, illa factio, quae in Syracusanorum gratiam amicitiam cum iis constituere voluerat, in exilium ejecta erat); Gylippus vero rediit secum adducens quum alium magnum exercitum ex Sicilia collectum, tum etiam illos gravis armaturae milites, qui vere in onerariis navibus ex Peloponneso missi Venerant ex Africa Selinuntem.

Quum enim in Africam delati essent, et duas triremes et navigationis duces a Cyrenaeis datos accepissent, et in ipsa praetervectione Euesperitis, qui ab Afris obsidebantur, opem tulissent, Afrosque superassent, et illinc praetervecti Neapolim petiissent, Carthaginiense emporium, unde in Siciliam brevissimus est trajectus, duorum omnino dierum et unius noctis navigatione, illinc trajecti Selinuntem pervenerunt.

Et Syracusani quidem statim post illorum adventum sese praeparabant, ut Athenienses utrinque rursus invaderent, et navalibus et pedestribus copiis; Atheniensium vero duces quum et ahum exercitum iis accessisse viderent, et res suas non in melius progredi, sed quotidie ex omni parte pejus se habere, praecipue vero infirma hominum valetudine premi, et poenitebat, quod non antea motis castris abiissent, et quum ne Nicias quidem amplius aeque iis adversaretur, nisi quod palam certe stiffragia ferri nollet, omnibus abitionem ex castris edixerunt, quam occultissime poterant, utque expediti essent, quum quis signum daret