History of the Peloponnesian War

An exspectemus, donec oppi-datim singuli capti simus, quum sciamus, nos non nisi hac una ratione capi posse, et animadvertamus eoe ad hanc artem animos appellere, ut alios quidem de nobis oratione dissocient, alios spe societatis ad mutuum bellum concitent, atiia denique, prout quibusque possunt aliquid blandi dicentes, damnom faciant? et existimamus, st ejusdem terra incola, qui remotior est, prius pereat, calamitatem ad quemlibet alium de nobis non perventuram, sed potius qui ante se in calamitatem incidat, eum solum infelicem fore?

« Quod si cui forte in mentem venit, Syracusanum quidem, at non ee ipsum Atheniensium esae bostem, et durum sibi putat esse pro mea patria periclitari, is cogitet, se non magis pro mea, sed pariter simul et pio sua ipsius in mea pugnaturum, idque etiam eo totius, quod me non prine everso, sed me socium habens nec ope destitutus, pugnaturus est; Atheniensemque nolle Syracusanorum inimicitias ulcisci, sed boc de me praetextu sumpto alterius amicitiam non minus confirmare velle.

Verum si quis invidet nobis, aut etiam nos metuit, (qui enim sunt potentiores,

Quare si frustretur opinione, suorum malorum dolore demersus etiam cupiverit forsitan, ut meis bonis aliquando rursus invidere possit. Sed hujus rei nulla facultas est ei, qui nos deseruerit, et qui non eadem pericula, eaque non de verbis sed de rebus, nobiscum suscipere voluerit; nam nomine quidem nostram potentiam , sed re ipsa suam ipsius salutem tuebitur.