History of the Peloponnesian War

Athenis vero quum intelligeretur, exercitum variis incommodis affligi, et commeatus ad illos, qui in insula erant, transportari, consilii inopes erant, et verebantur, ne hiems suum praesidium opprimeret, videntes nullam facultatem fore res necessarias circa Peloponnesum advehendi, quum simul et in loco deserto necessitas major esset et ne aestate quidem satis commeatuum circummittere possent; et praeterea certam stationem classi illic non futuram, quod loca essent importuosa, sed aut custodia a se remissa hostes incolumes obsidionem perlaturos aut navigiis, quae commeatus importabant, tempestate observata erupturos.

Sed quod omnium maxime formidabant, illud erat, quod Lacedaemonios certa causa nixos nullum caduceatorem de pace acturum ad se postliac missuros arbitrarentur, eosque poenitebat, quod foedera non admisissent.

Cleo vero quum intelligeret, in se tendere suspicionem de foedere im-

Ille vero quum intelligeret, se coactum iri vel eadem dicere , quae illi, quos criminabatur, vel, si contraria dixisset, se mendacem visum iri, suadebat Atheniensibus, quod eos ad bellum vel majore mole gerendum animis propensos esse videret, ut nullos quidem exploratores mitterent, neque cunctando occasionem praetermitterent, sed, si vera ipsis viderentur ea, quae nuntiabantur, cum classe proficiscerentur contra viros illos.

Et Niciam N icerat i filium, qui tunc dux erat, obscure designabat, inimicus ei et cum exprobratione praedicans, facile esse paratis copiis, si duces viros se praeberent, eo pro fectos capere viros in insula interceptos, hocque se facturum, si in imperio esset.

At Nicias, quum Athenienses aliquantulum tn-multuati essent adversus Cleonem, quod non vel nunc etiam, si res facilis ipsi videretur, navigaret, simul etiam, quum videret eum ignaviam sibi exprobrantem, jussit ipsum assumptis quibus vellet copiis, quod quidem ad se collegasque attineret, rem aggredi.

Hic vero primo quidem existimans, eum verbotenus hoc concedere, paratus erat; sed ubi cognovit, ipsum revera cupere imperium tradere, tergiversari coepit, et illum, non se, praetoria dignitate praeditum esse dixit, timore jam perculsus, et ratus eum sibi cedere non ausurum.

Nicias vero rursus idem jubebat, et praetura ad Pylum cedebat, et Athenienses testabatur. Illi vero, quemadmodum vulgus facere solet, quo magis Cleo navigationem subterfugiebat ac deserebat dicta sua, eo magis Niciae imperabant, ut praeturam traderet, illique acclamabant, ut navigaret.

Quamobrem Cleo, quum non posset amplius se expedire cx iis, quae dixerat, expeditionem suscipit, et in medium progressus dixit se non timere Lacedaemonios, et se navigaturum nullo de civium numero secum docto, sed cum Lemniis et Imbriis, qui aderant, et peltatis, qui cx iEno venerant auxilio, et aliunde sagittariis quadringentis. Cum his copiis, dixit, additis ad milites, qui ad Pylum erant, [intra viginti dies aut Lacedaemonios vivos addocturum, aut illic interfecturum.