History of the Peloponnesian War

Animadversoque Peloponnesii tumultu cum viginti quidem navibus se Corcyraeis opposuerunt, tum reliquis vero duodecim Atticis navibus, quarum duae erant Salaminia et Paralus.

Atque Corcyraei quidem, quia male navibusque raris impetum faciebant, in sua acie graviter laborabant; Athenienses vero, quia multitudinem metuebant, et ne circumvenirentur, in naves contra se instructas non quidem universas nec media acie impetum faciebant, sed in extremum cornu irruentes, unam navem demergunt. Postea vero illis in orbem instructis hostem circumeuntes turbare conabantur.

At qui adversus Corcyraeos in acie stabant, hac re cognita, et veriti, ne idem accideret, quod ad Naupactum, auxibum ferunt; tunc vero naves conferte simul in Athenienses impressionem faciebant.

Hi vero se subducere coeperunt, jam in puppim remigantes; et simul etiam volebant, Corcyraeorum naves ante refugere quam maxime, dum ipsi et lente retrocederent, et hostes sibi oppositi esseut.

Hoc igitur navale proebum hoc modo gestum sub solis occasum finiebatur,

et Corcyraei, veriti, ne hostes ut victores infesta classe contra se ad urbem venirent, aut ex insula eos, qui ibi depositi erant, exportarent, aut abud quidpiam novi molirentur, illos ex insula in Junonis templum rursus reportarunt, et urbem custodiebant.

Hostes vero, quamvis navali proelio superiores essent, ad urbem tamen accedere non sunt ausi, sed cum tredecim Corcyraeorum navibus, quas ceperant, in continentem navigarunt, unde venerant

Postridie vero urbem nihilo magis infesta classe petierunt, licet ejus incolae 111 magna perturbatione et trepidatione essent, et Brasidas, ut fertur, Alcidam ad hoc adhortaretur ; non enim par erat ejus suffragii vis; sed in promontorium Leucimnam ex navibus egressi agros vastabant.