History of the Peloponnesian War

et vero, ut mea fert sententia, ne nomen quidem hoc universa Graecia jam habebat, sed ante aetatem Hellenis filii Deucalionis cognomen istud prorsus nullum dum arbitror fuisse, sed singulas gentes quum alias tuqi Pelasgicam latiasime nomen a seipsis terrae fecisse; quum autem Hellen ejusque liberorum res in Phthiotide magna incrementa cepissent, essentque qui eos in alias civitates auxilii causa accerserent, tum quidem jam singulos per commercium saepius Hellenas vocari, et tamen ne sic quidem longo post tempore id inter omnes poterat obtinere.

Argumento est maxime Homerus, qui quamquam multo posterior fuit bello Trojano nusquam tamen neque universos sic appellavit, nec alios, quam eos, qui cum Achille ex Phthiotide venerant, qui quidem primi Ἕλληνες erant; contra Danaos in carminibus suis nominat et Argivos et Achaeos. Nec magis tamen barbaros dixit, quod ne llellencs quidem adhuc, ut mihi videtur, assumpto contrario uno nomine ab illis discreti essent.

Jam vero singuli hi pro se quique et oppidatim, quotquot se mutuo intelligehant, et universi postea Hellenes nominati, propter virium imbecillitatem et vitae genus mutuo commercio carens nihil ante Trojana tempora conjuncti geaserunt.

Sed et ad hanc expeditionem convenerunt, quod jam frequentius rebus maritimis operam dabant.

Minos enim eorum, quos auditu cognovimus, antiquissimus classem paravit, maximamque partem maris, quod Graecum nunc vocatur, in suam potestatem redegit Cycladumque insularum et regnum obtinuit, et in caram plerasque primus colonias deduxit, Caribus expulsis, suisque (illis in imperio constitutis; latronesque, ut par erat, e mari fugabat, quoad poterat, ut reditus ad se facilius venirent.

Olim enim Graeci, barbarorumque et qui in continente degebant mari vicini, et qui insulas incolebant, postquam navibus alii ad alios mare trajicere frequentius coeperunt, ad latrocinia sese converterunt, virorum potentiss immuni ductu, tum questus sui causa, tum etiam ut victum pauperibus quaererent; atque adorti civitates nullis muris munitas, et per vicos disjectas diripiebant, et maximam victus partem hinc comparabant, quum quidem hoc facinus nondum ignominiam haberet, imo vero nonnihil etiam gloriae potius afferret.

Hoc autem nunc etiam quum alii nonnulli , qui in continente habitant, manifeste declarant, quibus decori est hoc scite exercere, tum etiam antiqui poetae, qui faciunt in percontationibus appellentium illorum ubique eodem modo eos interrogari, numquid sint latrones, tamquam neque illi, quos interrogant, cem ut se indignam inficientur, nec illi, quibus curae est scire, exprobrent.