History of the Peloponnesian War

Thucydides

Historia Belli Peloponnesiaci. Haase, Friedrich, translator. Paris: Firmin Didot, 1869.

Ac res quidem Peloponnesiorum tales, et his similes esse videntur; at nostrae, cum iis, quae in illis reprehendi, carere, tura etiam alia longe majora habere.

Quod si pedestribus copiis nostrum agrum invaserint, nos in illorum agrum classe incursiones faciemus. Hic vero jactura non erit aequalis, si Peloponnesi aliqua pars, et Attica tota vastetur. Illi enim nullum alium agrum habebunt, quem pro altero sine praelio occupent; nobis vero et in insulis et in continente amplus est ager. Magna enim res est maris imperium.

Considerate autem : si enim insulam incoleremus, quinam minus essent expugnabiles? Nunc autem oportet nos quam proxime ad istam rem cogitatione accedentes agrum quidem et aedificia missa facere, at mare urbemque tueri, neque cum Pelpponnesiis, illorum causa iratos, si longe plures sint, proelio dimicare (nam si vicerimus, et rursus cum non inferiore numero confligemus; et si quam cladem acceperimus, sociorum quoque auxilia, unde nostrum robur pendet, insuper perierint; nec enim quiescent, si nos bellum ipsis inferre nequeamus), nec villas et agros, sed hominum corpora deplorare; non enim res istae viros, sed viri res istas parant. Et si existimarem, me vobis hoc persuasurum, suaderem, ut vos ipsi ex urbe exeuntes has res vastaretis, et demonstraretis Peloponnesiis, vos harum quidem rerum causa imperata non facturos.

« Quanquam et alia multa praeterea habeo, quae mihi magnam victoriae spem afferunt, si modo voletis et imperium non propagare inter bellandum, et non voluntaria pericula addere; nam magis extimesco domestica nostrorum civium peccata quam adversariorum consilia.

Verum illa quidem etiam in alia oratione inter opus ipsum decla-

rabuntur; nunc autem hoc dato responso istos dimittamus · nos Megarensibus quidem esse permissuros usum mercatuum , si etiam Lacedaemonii peregrinorum exactiones non faciant neque contra nos, neque contra socios nostros (nam neque illud, neque hoc in foederibus proliibetur); praeterea nos etiam permissuros, ut civitates suis legibus vivant, si modo suis legibus viventes tunc habebamus, quum foedus est initum: et si ipsi quoque civitatibus, quas in sua ditione habent, concedant, ut non in Lacedaemoniorum usum suis legibus vivant, sed suo quaeque arbitratu; praeterea nos ex foederum pactis ad judicium subeundum paratos esse; nec belli initium nos facturos, at ab ipsis illatum propulsaturos. Haec enim responsa sunt simul et justa et ex dignitate hqjus reipublicae.

Sciendum autem est, bellum geri necesse esse; quod si nostra sponte potius excipiamus, adversarios minus infestos habebimus; sciendum etiam, ex maximis periculis quum ad rempublicam, tum etiam ad homines privatos maximos honores redundare.

Itaque majores nostri, quum Medos sustinuerunt, nequaquam a tantis rebus profecti, sed etiam ea, quae possidebant, relinquentes, consilio potius, quam fortunae opibus, et confidentia majore, quam potentia, quum ipsum barbarum rep-pulerunt, tum etiam imperium ad tantam amplitudinem provexerunt.

A quibus degenerare non debemus, sed hostes omni ratione ulcisci, et operam dare, ut hoc imperium non diminutum posteris tradamus. »

Atque Pericles quidem tuee dixit. Athenienses vero, rati optimum sibi consilium ab illo dari decreverunt quae jubebat; et Lacedaemoniis responderunt de illius consilio, quum singulatim, ut ille monuerat, tum etiam geoera-tim, se nihil facturos, quod juberentur; judicio vero se ex foederum pactis paratos esse de controversiis pari jure pa-rique conditione compositionem facere. Atque illi quidem domum redierunt, nec ulla legatio amplius postea mittebatur.

Hae igitur querelae et discordiae inter utrosque ante bellum exstiterunt, statim ex rebus ad Epidamnum et Corcyram gestis ortae. Veruntamen inter has commercia inter se habebant, et alteri ad alteros ibant siue caduceatore quidem, sed non sine suspicione. Nam quae fiebant, erant foederum perturbatio et belli praetextus.

Hinc igitur jam incipit bellum inter Athenienses et Peloponnesios et utrorumque socios, in quo nullis inter se cou merciis amplius sine caduceatore miscebantur, et semel armis captis continenter bellabant; scriptum autem est ordine, prout singula quaeque acta sunt, per a3statem et hiemem.

Quatuor enim et decem annos duraverant tricennalia foedera, quae post captam Euboeam inita sunt; quinto autem et decimo anno, quum Chrysis sacerdos Argis duodequinquagesimum sacerdotii annum ageret, et vEnesias Spartae ephorus esset, et Pythodoro, tunc Athenis archonti, duo menses adhuc supecessent, sexto mense a pugna ad Potidaeam commissa, statim ineunte vere, Thebanorum quidam paulo plures trecentis (praeerant vero ipsis Boeotarchae Pythangelus Phylidae, et Diemporus Onetoridae filius), ingressi sunt circa primum somnum cum armis Plataeam Boeotiae urbem, Atheniensium sociam.